“Είναι μέσα στο χάος της καταστροφής που ευημερεί η δημιουργία”.
Έτσι ξεκινάει το δελτίο τύπου του δεύτερου album των NIXA, μια τετράδας από την Φλόριδα των ΗΠΑ, που παρόλο που κατάγονται από ένα μέρος, γνωστό για τις παραλίες του και τις σιλικονάτες στάρλετς πάνω σε roller skates, αποφάσισαν να κάνουν ένα μακροβούτι στο σκοτάδι και την επιρροή του στην ανθρώπινη ψυχή.
Το “Opus Tierra” (θα μετέφραζα ως Έπος της Γης) με άρπαξε από τους ώμους και με παρέσυρε σε μια βαθιά ανασκαφή του εσώτερου εαυτού μου και κάθε του ακρόαση είναι και πιο έντονη.
Μεγαλωμένοι σε μια χώρα που έχει την ευτυχία να έχει γεννήσει του μεγάλους δημιουργούς της υπέρτατης doom ατμόσφαιρας, Solitude Aeturnus και τους νεώτερους τους “νεκροθάφτες” Pallbearer, οι Nixa παίρνουν τα καλύτερα τους στοιχεία και ρίχνουν το μπετόν αρμέ για τα θεμέλια του αριστουργήματος αυτού.
Σε άλλα σημεία, θα νιώσεις την προοδευτική επιρροή των Baroness, την αγριάδα των High On Fire και των Neurosis, την βαρύτητα των Crowbar που μεταλαμπαδεύουν τον σωστό τρόπο του sludge ήχου, που είναι ένα από τα κύρια συστατικά του “Opus Tierra”. Όλα αυτά μαζί, αποτελούν τα υλικά για ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που σου ακούγεται σατανικά οικείο, αλλά όχι απόλυτα ξεπερασμένο. Η παρέα του Valentin Mellstrom, ο οποίος δίνει τα ρέστα του στα φωνητικά, είναι απόλυτα μονιασμένοι και τα κομμάτια έχοντας μπολιάσει, μετά από πέντε χρόνια προετοιμασίας, έρχονται στα αυτιά σου σαν εκείνον τον ύπουλο παγωμένο άνεμο που σε κάνει να τρέμεις.
Το εξώφυλλο φαίνεται απλό, αλλά ο τρόπος με τον οποίο είναι μπλεγμένα τα χρώματα με το τοπίο (εν είδει ελαιογραφίας), σε προϊδεάζει ώστε να το ερμηνεύσεις κατά το δοκούν, συμπληρώνοντας έτσι το δικό του κομμάτι στο σκοτεινό puzzle των Αμερικανών. Η παραγωγή του album είναι εξαιρετική, και πως να μην είναι, αφού το χέρι του στην μίξη έχει βάλει ο Kristian Karlsson (Cult of Luna) και τα 38 λεπτά του album είναι αρκετά για να σε παρασύρουν στον βούρκο.
Διάβασε λοιπόν, προσεκτικά όσα αναφέρω ως άνω, τα οποία πιθανόν να είναι και λίγα, μιας που το “Opus Tierra” χτυπάει σίγουρα μια από τις πρώτες θέσεις στην τελική μου εικοσάδα για το 2019, και μην χάσεις την ευκαιρία να νιώσεις τη θλίψη, με τρόπο μουσικό που και η ίδια θα υποκλινόταν συναισθηματικά.
Οι Nixa έκαναν τις τρίχες μου να στέκονται προσοχή, συνοδεύοντας σε ένα ταξίδι, με κόντρα έναν ανώμαλο καιρό που θέλει να καταβρέχει τους δρόμους μας με κάθε ευκαιρία. Οι Nixa εξηγούν με ιδανικό τρόπο αυτή τη μουντίλα και τουλάχιστον η υγρασία στην ατμόσφαιρα που μουλιάζει την ψυχή σου, τώρα έχει κάποια λογική.
https://www.facebook.com/nixaband/
616 
