Πολυφωνία, θα ήταν η σωστότερη λέξη που θα χαρακτήριζε καλύτερα τη μπάντα από τα δικά μας νερά, αφού η δυσαρμονία ως λέξη δεν είναι ο χαρακτηριστικός ορισμός που θα μπορούσα να δώσω είτε για τους Disharmony, είτε για το ντεμπούτο τους “Shades of Insanity”!
Πραγματικά άκουσα σχεδόν τα πάντα στα οκτώ κομμάτια που μας προσφέρουν! Πατώντας το play και ξεκινώντας ακούγοντας το ομώνυμο “Shades of Insanity”, καταλαβαίνεις τις heavy/power επιρροές που έχουν τα παιδιά, μιας και μου θύμισε έντονα Nevermore! Οι κιθάρες είναι κοφτές, έντονες, γεμάτες solo και οι Γιάννης Καρουσιώτης και Σταύρος Γκατσόπουλος δίνουν το καλύτερο τους εαυτό και αυτό φαίνεται πιο έντονα στο δεύτερο κομμάτι “This Possible Lie”! Στο μπάσο και στα ντραμς βρίσκονται οι Παναγιώτης Γκατσόπουλος και Θάνος Παππάς αντίστοιχα, οι οποίοι αν και ο ρόλος τους είναι υποστηρικτικός (θα τους ηθελα ένα κλικ πιο μπροστά) κάνουν καλή δουλειά σε όλα τα κομμάτια!
Από εκεί και πέρα, ξεκινά να φαίνεται η πολυφωνία και οι διαφορετικές μουσικές επιρροές του συγκροτήματος, αφού το τρίτο κατά σειρά κομμάτι “Infinite Astray” κλίνει αρκετά προς το doom και μέχρι να μπει και να τελειώσει το “Forgotten In Oblivion”… βρίσκεσαι ν’ ακούς ένα doom άλμπουμ!!!
Ακολουθεί το “Oman”, μια διασκευή σε Dead Can Dance και μετά από αυτό, το “Shades..” ως δίσκος, μεταμορφώνεται εμφανώς σε πιο progressive! Οι Disharmony, θα μπορούσαν να είναι λοιπόν… 3 διαφορετικά συγκροτήματα και αυτό είναι κάτι που ίσως σας κουράσει, μιας και δεν υπάρχει ως αποτέλεσμα κάτι ομοιογενές, δεν δημιουργείτε ένα νέο είδος δηλαδή από αυτή τη μίξη, οπότε ίσως να μην μπορούν να έχουν μια γραμμική μουσική συνέχεια οι Disharmony, με δυστυχές γεγονός το ότι.. θα πρέπει να διαλέξουν, το πώς θα διαχειριστούν τις πολλαπλές επιρροές τους.
Γι’ αυτό και η δουλειά του Χρήστου Κουνελή, αν και δύσκολη στο να καλύψει όλες τις ηχητικές “παράφρων αποχρώσεις” της μπάντας, τα καταφέρνει, αλλά χρειάζεται ένα μικρό update στη χροιά και στη προφορά του! Top στιγμές τα “Shades of Insanity”, “Nostalgia” και “Cosmic Anarchy”!
Συνολικά το “Shades..” είναι μια καλή δισκογραφική δουλειά και μπράβο στα παιδιά, αλλά χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια για τη κατάκτηση της κορυφής!
426 
