Τέταρτο full length για τους Γερμανούς modern metallers Any Given Day οι οποίοι συνεχίζουν μια ακολουθία πολύ καλών δουλειών (εως αριστουργηματικών και εννοώ το “My Longest Way Home” του 2014).
Γενικά αμερικανικής νοοτροπίας σύγχρονο metal που φέρνει στο νου τους Killswitch Engage αλλά και τους Soilwork και τις συναφείς αυτών μπάντες και με έναν ήχο που προσεγγίζει αυτόν των πρόσφατων In Flames, δηλαδή μαλακός αλλά με ισχυρό metal χαρακτήρα και με λίγα core στοιχεία, πλήρως εναρμονισμένος στο σήμερα.
Καλή riffολογία σε σχετικά γρήγορες ταχύτητες, ζωηρό υλικό καλής τραγουδοποιΐας που προκαλεί headbanging, συνθέσεις που χωρίς να είναι κάτι πρωτότυπο καταφέρνουν να προκαλέσουν άριστη εντύπωση μιας και είναι καλοδουλεμένες, με πολύ καλά ρεφρέν, ένα σύνολο από άμεσα και εύληπτα τραγούδια. Επίσης ο Dennis Diehl είναι ένας εξαιρετικός performer με μια φωνή που προσεγγίζει τον Howard Jones, καλός στα growls αλλά και στα καθαρά φωνητικά.
Πολύ καλά ρεφρέν στα “Start Over”, “Sure to Fail” και “Loveless”, εξαιρετικά τα “Savior”, “In Deafening Silence” και “Whatever It Takes” (που φέρνουν προς In Flames με αέρα “hit”) όπως και το “Never Surrender” που θυμίζει όλο το U.S. ανάλογο εικαστικό ρεύμα.
Αξιοπρεπέστατη δουλειά σε όλους τους τομείς και θα έλεγα ότι το μόνο “ψεγάδι” του είναι η δυσκολία να βρεί τη θέση που της αξίζει στο παγκόσμιο στερέωμα μιας και το συγκεκριμένο στυλ ακολουθείται πλέον από έναν κυκεώνα συγκροτημάτων που παλεύουν για την αναγνώριση σε έναν πολυκορεσμένο πλέον χώρο.
Από την άλλη οι Any Given Day είναι μια πάρα πολύ καλή μπάντα και το “Overpower” δικαιούται τις αυτιές των θαμώνων αυτού του σχετικά παρεξηγημένου ύφους (κυρίως από τους παλαίουρες που φυσικά δεν νομίζω να ενδιαφερθούν ξαφνικά και να στρέψουν τ’ αυτιά τους στους ταλαντούχους νεολαίους). Προτείνεται πάντως για όλα τα νεαρά αυτάκια χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή ένσταση περί ποιότητας.
675