Οι Άγγλοι punk rockers Guns ‘n’ Wankers επανασυνδέθηκαν μετά από πολλά χρόνια απραξίας και συνομιλού με τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο εν όψει εμφάνισης τους με τους Vodka Juniors στο Gagarin 205, την Παρασκευή 12 Απριλίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Γεια σας, GnW! Αρχικά, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που μας αφιερώσατε να απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις. Νομίζω ότι είναι η πρώτη επανένωση της μπάντας μετά από 25 χρόνια. Τι συνέβη στο μεταξύ;
Wes: Yassoo! Λοιπόν, πολλά ζητήματα μεσολάβησαν στη ευρύτερη τάξη των πραγμάτων, αλλά το βασικό ήταν ότι οι Snuff επανενώθηκαν κι αυτό αποτέλεσε το τέλος των GnW. Τα παιδιά ποτέ δεν ήρθαν σε ρήξη μεταξύ τους (άλλωστε ο Joolz έπαιξε στους Snuff όταν έφυγε ο Andy), επομένως υπήρχε πάντα η πιθανότητα να παίξουμε ξανά μαζί, απλά το ζήτημα ήταν να βρούμε τη σωστή χρονική στιγμή. Πιστεύω όμως ότι κανένας μας δεν περίμενε να καθυστερήσει τόσο αυτή η στιγμή. Το 2006 ο Joolz (που ήταν ο original μπασίστας και έκανε όλα αυτά τα τρελά φωνητικά) έπαθε εγκεφαλικό τραύμα και δεν μπορούσε ούτε μπάσο να παίξει κι ούτε να τραγουδήσει πια, έτσι όταν προέκυψε η συζήτηση, o Duncan με ρώτησε αν μπορούσα εγώ να παίξω. Νομίζω το να συμμετέχεις στους Snuff και τους Toy Dolls είναι αρκετό για να σε κρατήσουν απασχολημένο). Ο Duncan και εγώ περιπλανηθήκαμε σε διάφορες μπάντες τα τελευταία 20 χρόνια. Την τελευταία δεκαετία παίζαμε μερικά τραγούδια των GnW με τους Billy No Mates και μιας και δεν είχαμε μεγάλο φόρτο αποφασίσαμε να κάνουμε την κίνηση τώρα. Ήταν εξαιρετικά σημαντικό και για τους δύο μας να έχουμε τον Pat πίσω από τα drums, μιας και η τελευταίες εικόνες που μου έχουν μείνει από τους GnW στα 90s ήταν ο Pat να δίνει πόνο πίσω από τα τύμπανα!
Duncan: Ήμουν κυρίως απασχολημένος με άλλες μπάντες: Snuff, Billy No Mates, Duncans Divas, The Toy Dolls. Το 2006 εγώ και ο Joolz δουλεύαμε κάποια τραγούδια για τους GnW και είχαμε ετοιμάσει το σκελετό σε 5 tracks. Δυστυχώς, ο Joolz έπαθε ανεύρυσμα και το εγχείρημα σταμάτησε. Δεν ηχογραφήσαμε ούτε ένα demo από αυτά τα κομμάτια με αποτέλεσμα να χαθούν! Μετά το ανεύρυσμα, ηχογραφήσαμε ένα τραγούδι με τον Joolz για τη συλλογή μου “Bubble and Squeak”, παρόλο που τότε, για να είμαι ειλικρινής, ήταν πολύ δύσκολο για το Joolz και μας πήρε πολύ χρόνο στην επεξεργασία, όμως είμαι πολύ χαρούμενος που το κάναμε τελικά.
-Κατά την άποψη μου το “For Dancing and listening” των Guns ‘n’ Wankers είναι ένας από τους πλέον υποτιμημένους punk δίσκους των 90s. Ποιος ήταν ο βασικός λόγος που αποφασίσατε τη διάλυση της μπάντας, παρά την αναγνώριση;
Wes: Κυρίως λόγω της επανασύνδεσης των Snuff και ευτυχώς βγήκε το εξαιρετικό “Demmamussbebonk”. Συμφωνώ απόλυτα για το “For Dancing and listening”. Αποτέλεσε ένα τεράστιο κομμάτι της punk – rock κουλτούρας μου όταν βγήκε (αγόρασα το 7ιντσο των GnW τη μέρα που βγήκε και το έβαζα να παίζει ασταμάτητα!) και εμένα μου προκαλεί αίσθηση που δεν έλαβε την δημοτικότητα και την αναγνώριση που του άξιζε. Κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών κι από όλους του καλλιτέχνες που έχω ακούσει, βρίσκονται σ’ αυτό το δίσκο. Αυτά τα τραγούδια, τις μελωδίες και τις αρμονίες τους, τα κατατάσσω στο ίδιο επίπεδο με τους Beatles. Οι πάντες ρωτούσαν τον Duncan, αν και πότε θα ξαναγίνουν οι GnW, ευτυχώς έφτασε η ώρα που οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν και μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο γι’ αυτό το εγχείρημα και να έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε σε όλα τα μέρη που δεν κατάφεραν αρχικά.
Duncan: Το ότι οι Snuff επανασυνδέθηκαν, περιόρισε και τον δικό μουχρόνο, ώστε να συνεχίσουν και οι GnW. Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν είχαμε πολύ κόσμο να ασχοληθεί και το να απασχολούμε αρκετούς ανθρώπους και στις συναυλίες μας, δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
-Γι αυτούς που δε σας γνωρίζουν, πως θα περιγράφατε τους Guns ‘n’ Wankers; Τι εκπροσωπούν;
Wes: Πιστεύω ότι σε αυτά τα πρώτα 7ιντσα συνοψίζεται από τι αποτελείται μουσικά αυτή η μπάντα: Pop, Punk και Metal. Αν προσθέσεις λίγη ανοησία, την κοινή μας αγάπη για τη mod, τη Motown και τις soul μελωδίες, συμπληρώνουν το χαρακτήρα της μπάντας.
-Είστε λοιπόν στην αρχή της περιοδείας σας. Πως έχει πάει μέχρι στιγμής;
Wes: Κάναμε τις πρώτες 2 πρόβες μας μέσα στα Χριστούγεννα του 2018 και ξεκινήσαμε αμέσως να προγραμματίζουμε εμφανίσεις. Ο Duncan και ο Pat μένουν σχετικά κοντά, επομένως έβαλαν πλάτη στη σύνθεση και τις πρόβες ανά μία ή δύο εβδομάδες. Εγώ μένω 4 ώρες μακριά τους, οπότε όταν ο χρόνος το επέτρεπε μπορούσα μόνο να προβάρω τα νέα κομμάτια. Στο σπίτι μπορώ να προβάρω και να γράφω νέα κομμάτια, αλλά και να παίζω τα παλιότερα.
Duncan: Έπρηζα αρκετό καιρό τον Pat ώστε να στήσουμε κάτι μαζί, αλλά αυτό δεν έγινε νωρίτερα από πέρυσι το καλοκαίρι που μπήκαμε ξανά στο studio. Για εμένα είχε πολύ πλάκα που έπαιζα πάλι με τον Pat, πάντα ρίχναμε πολύ γέλιο. Επιπλέον, είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ περισσότερο με το να γράφω στην κιθάρα, μιας τα drums είναι η κύρια ασχολία μου, έτσι απόλαυσα αυτή την ευκαιρία. Κάτι επιπλέον, χωρίς να θέλω να φέρω σε δυσάρεστη θέση τον Wes. Θα ήθελα να είναι ο Joolz στο μπάσο, αλλά αυτό δεν είναι δυνατόν. Και σχετικά με τον Wes θα ήθελα να του αποδώσω τα εύσημα, ότι δεν υπάρχουν πραγματικά πολλοί μουσικοί που έχω συναναστραφεί, που θα μπορούσαν να φτιάχνουν τις μελωδίες που ο ίδιος σκαρφίζεται, σαν το Joolz.
-Σχέδια λοιπόν για νέο album υπάρχουν;
Wes: Ναι, γράφουμε ήδη νέα τραγούδια! Κυρίως γιατί το EP δεν αρκεί για να βγει ένα ολόκληρο show κι από την άλλη δεν έχει πλάκα να παίζουμε μόνο τα παλιά. Όσο σπουδαία κι αν είναι, τόσο για εμάς, αλλά και για τους fans, κάποια σύντομα θα καταντήσουν βαρετά. Πιστεύουμε ότι η μπάντα θα αναπτυχθεί, επομένως νέα τραγούδια είναι απαραίτητα. Δε μπορώ να σου πω τι έχουμε γράψει, αλλά δε θα απέχει εκατομμύρια μίλια από το προηγούμενο υλικό.
Duncan: Ναι, εννοείται ότι έχουμε νέα τραγούδια στα σκαριά! Ένα μίγμα από ambient/techno/drill/grime… όχι ακριβώς, same old shit. Oi oi!
-Ανάμεσα στις εμφανίσεις σας στο Ην. Βασίλειο, αποφασίσατε να συμπεριλάβετε και την Αθήνα στο πρόγραμμά σας. Πως προέκυψε αυτή guest performance; Έχετε έρθει άλλη φορά στην Ελλάδα;
Wes: Γνωρίζουμε τα παιδιά από τους Vodka Juniors δέκα χρόνια τώρα, από την εποχή των Billy No Mates, κι εγώ προσωπικά γνώριζα τον Alex μέσω του internet από τις αρχές του 2000! Είδα τα posts από τα εξαιρετικά show που δίνουν για το Αθηναϊκό Punk κοινό και τους ρώτησα αν θα μπορούσαμε κι εμείς να συμμετέχουμε. Οργανώσαμε κάποιες εμφανίσεις “για ζέσταμα” πριν την εμφάνισή μας στο Λονδίνο (που ήταν κι ο πρώτος στόχος) και τα παιδιά από τους Vodka Juniors μας προσέγγισαν για να παίξει η άλλη μπάντα που έχω στις εμφανίσεις τους, οι Consumed. Οι Consumed δε είχαν αυτή τη δυνατότητα στην παρούσα φάση οπότε θα συμμετείχαν οι GnW. Από προσωπική άποψη λατρεύω την Ελλάδα κι έχω επισκεφτεί τα νησιά πολλές φορές, οπότε θα είναι ωραία να έρθουμε και να παίξουμε. Αν μπορούσα να βγάζω τα προς το ζην, θα άνοιγα ένα punk rock bar στη Νάξο αύριο!
Duncan: Προσκληθήκαμε να παίξουμε και αυτή η ευκαιρία μας τιμά ιδιαίτερα! Όμως ο λόγος που έρχομαι είναι για να φάω ψητές πιπεριές γεμιστές με τυρί!
-Τι σας λείπει περισσότερο σήμερα από τη μουσική του παρελθόντος; Ποιες οι ελπίδες σας ή οι φόβοι σας για το μέλλον;
Wes: Νομίζω ότι η μεγάλη διαφορά είναι ότι είναι πολύ επώδυνο και σκληρό για μια μπάντα να υφίσταται στο μουσικό στερέωμα όταν έχεις οικογένεια. Αυτό είναι “σκότωμα”. Όλη αυτή η κατάσταση συνεπάγεται δισκογραφία και περιοδείες που τείνουν να γίνουν αυτό-χρηματοδοτούμενες δραστηριότητες, πράγμα που σημαίνει ότι δε μπορούμε να παίξουμε σ’ όλα τα μέρη που θα θέλαμε. Από μουσικής άποψης, πιστεύω ότι η καλή μουσική πάντα βγαίνει προς τα έξω, αλλά χάρη στον άγγελο/διάβολο του διαδικτύου είναι πιο δύσκολο να την ανακαλύψεις γιατί υπάρχει τόσο πολύ υλικό εκεί έξω! Φόβοι υπάρχουν και για το γαμημένο Brexit και ελπίζω να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την περιοδεία μας στην Ευρώπη και να μην είναι δύσκολο να μεταβούμε στις ΗΠΑ πχ.
Duncan: Όσον αφορά τη μουσική κι όχι τις business, νοσταλγώ τον καιρό που όλη η μουσική έπρεπε να παιχτεί και να ηχογραφηθεί live – σε πραγματικό χρόνο, χωρίς τα τρικ των studio, εκτός από 2 λεπτά επεξεργασίας, τότε ήταν που οι μπάντες ακούγονταν αληθινές κι η χημεία της μπάντας ήταν το συστατικό της επιτυχίας και όχι το τι μπορούσε να γίνει μέσω υπολογιστή Πιστεύω ότι οι φόβοι μου για το μέλλον είναι άσχετοι, καθώς είμαι ένας γερο – γκρινιάρης με μια κουβέρτα στα πόδια μου, και η νεολαία πάντα θα βρίσκει νέους τρόπους να εκφράζεται. Ας ελπίσουμε ότι το punk θα συνεχίσει ως “πνεύμα”, ως καθοδηγητικός παράγοντας, με όποια μορφή και αν παίρνει.
-Πιο ήταν το πιο παράξενο περιστατικό (αστεία ή αμήχανη στιγμή) που σας συνέβη κατά τη διάρκεια ενός live;
Wes: Είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω ποια να ξεχωρίσω. Εκείνη τη στιγμή προσπαθείς να μείνεις συγκεντρωμένος στο να “τα δώσεις όλα”, που πολλές φορές δεν προσέχεις κιόλας. Πολλοί τραυματίζονται στο πλήθος, κάνουν ανοησίες κι είναι δύσκολο να ονομάσω μια μόνο στιγμή. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας έχουμε πέσει και σκοντάψει πολλές φορές, έχουμε τραγουδήσει λάθος στίχους έχουμε ματώσει/ξεράσει/κατουρηθεί/τα έχουμε κάνει πάνω μας στην γραμμή του καθήκοντος! Όλα αυτά έχουν πλάκα!
Duncan: Όταν ένα τύπος στο Stoke που μετέφερε το ατελείωτο hangover του στη σκηνή, με πορδές. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα, αλλά αυτό μου έρχεται στο μυαλό και κυρίως η έκφρασή του όταν το έκανε. Σκληρό!
-Φτάνοντας στον επίλογο, υπάρχει κάποιο μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους φίλους και fans σας στην Ελλάδα;
Wes: Είμαστε ενθουσιασμένοι που κάνουμε συναυλίες πάλι κι αυτό τον ενθουσιασμό θα εισπράξετε από το πρώτο μας live 25 χρόνια μετά τη διάσπασή μας. Θα πιω τόση μπύρα Mythos και θα φάω το βάρος μου σε τυρί, για να απογειώσω αυτά τα υπέροχα τραγούδια στο τρελό ελληνικό κοινό! Can’t fucking wait!
Duncan: Η Θεά Τύχη έχει δώσει τις ευλογίες της για το show ή θα πρέπει να προβούμε σε θυσίες;;
-Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο και τη πολύ καλή διάθεση που είχατε για να συζητήσουμε όλα αυτά. Σας εύχομαι να περάσετε καλά στην Ελλάδα και να ευχαριστηθείτε κι εσείς το show, να έχετε έμπνευση και να μας δίνετε μουσική για να συνεχίζουμε!
Wes: Σ’ ευχαριστούμε κι εμείς για τις ερωτήσεις και τη θετική ενέργεια! Πες ένα για αν είσαι στο live!
Duncan: Oi oi up the punks!
370 
