Οι Δανοί βετεράνοι αποτέλεσαν στις αρχές των 80’s, έναν δραστήριο και παραγωγικό συνοδοιπόρο στην Ευρώπη, παράλληλα με τους πιονιέρους του είδους και την έκρηξη του thrash metal στην απέναντι πλευρά του ωκεανού. Με μια ιστορία που αρχίζει στο μακρινό και μυθικό πια 1982, και τρεις περιόδους δράσης (1982-1991, 1998-2000, και 2007 ως σήμερα), συνεχίζουν την καριέρα τους στη στέγη της Metal Blade, σε επίπεδο πολύ πιο πάνω από τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
Το πλούσιο όμως βράδυ του Σαββάτου, πριν τους Δανούς headliners, είχε μια γεμάτη προθέρμανση από ελληνικά σχήματα που κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα ήχου. Ο κόσμος έχει μάθει να τιμά και τα support γκρουπ, έτσι πολλοί βρέθηκαν από νωρίς στο “Stage”, έχοντας την ευκαιρία να ακούσουν όλο τον κατάλογο της διοργάνωσης.
Την αρχή έκαναν, λίγο πριν τις 21:00, οι Βολιώτες Stormbringer. Η εξαμελής μπάντα υπάρχει από το 2006, και έχει κυκλοφορήσει το πρώτο άλμπουμ το 2009, με τίτλο “Among The Flames Of War”, και το EP “Further Beyond” του 2013. Παίζουν ένα είδος κλασικού metal, που όμως έχει στοιχεία power αλλά και epic, με τις «ηρωικές» μελωδίες στα φωνητικά, προσαρμοσμένο στη σύγχρονη αντίληψη του είδους. Με σύνθεση, φωνή, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα και δυο κιθάρες, απέδωσαν δικά τους τραγούδια από όλη τη διαδρομή τους, και μια διασκευή στο κλασικό “Flight Of Icarus” των Iron Maiden, ικανοποιητικά και με σεβασμό στο πρωτότυπο.
Συνολικά, το γκρουπ απέδωσε τα τραγούδια του με χαρακτήρα, έχοντας αντίπαλο έναν ήχο με προβλήματα που σίγουρα τους αδίκησε, περισσότερο στα τύμπανα και τη συνολική εντύπωση στιβαρότητας. Με τις όμορφες φωνητικές γραμμές των τραγουδιών να επιπλέουν αισθητά, και αρκετά ενδιαφέροντα lead από τον πρώτο κιθαρίστα, άρεσαν στο κοινό του ήχου αυτού, και έδωσαν την ψυχή τους, με άνισα δεδομένα. Περιμένουμε τη νέα τους δουλειά.
Setlist:
1. Tears of Angels
2. Sword of Destiny
3. Further Beyond
4. Quest for Eternity
5. Flight of Icarus (Iron Maiden cover)
6. Dawn of a New Life
7. Silent Illusion
8. Stormbringer
9. Raging Steel
Οι Λαρισαίοι Unconfessed που πήραν τη σκυτάλη είναι μια ξεχωριστή περίπτωση για τη σκηνή της πόλης. Έχοντας ξεκινήσει το 2001, μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα EP με περισσότερο παλιές συνθέσεις τους. Τελευταία όμως, έχουμε την τύχη να τους βλέπουμε συχνότερα στη σκηνή. Τυπικά και συνήθως εξαμελείς, εμφανίστηκαν αυτή τη φορά με έναν κιθαρίστα, καθώς ο δεύτερος αποτελεί κοινό μέλος των Murder Angels, που θα εμφανίζονταν αμέσως μετά.
Αυτή η αλλαγή δεν στάθηκε ικανή να σταματήσει το γκρουπ από την αναμενόμενη ευστοχία να μας δώσει ένα όμορφο κράμα κλασικού metal, ισχυρά εμποτισμένου με thrash και black στοιχεία που τελικά απελευθερώνει ένα ιδανικό για live, groove. Με έναν ήχο κατά πολύ βελτιωμένο, καθώς οι ίδιοι προς τιμήν τους έπαιξαν λίγο χαμηλότερα, κερδίζοντας διαύγεια και μια σφιχτοδεμένη αίσθηση, οι Unconfessed για μια φορά ακόμα έδωσαν στο κοινό ένα άμεσο και δυναμικό set που ικανοποίησε απόλυτα, συμφιλιώνοντας με τη ροή του ετερόκλητους ακροατές.
Setlist:
1. Pagan’s Wrath
2. The Voice from the Outer World
3. Fullmoon Rise
4. Mountain High
5. Under Betrayal
6. The Unconfessed
7. Madness from the Sea
Οι δεύτεροι Λαρισαίοι της βραδιάς, οι Murder Angels, έχοντας κυκλοφορήσει στην εκπνοή του 2018 το νέο τους άλμπουμ, με τον τίτλο “Beyond The Dark”, κάνουν ουσιαστικά ντεμπούτο της παρουσίασης του νέου υλικού εντός έδρας. Με πηγή έμπνευσης πολλές εκφράσεις του 80’s metal, είναι φανερό πως το πενταμελές σχήμα αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει, είναι ορεξάτο να δουλέψει και η εξέλιξη φαίνεται. Προσέχοντας ακόμα και το ντεκόρ της σκηνής μεταφέροντας τα δικά τους σκηνοθετικά φετίχ που δείχνουν κι αυτό το μεράκι που μόλις αναφέρθηκε, όπως κάγκελα, ένα δέντρο, ο σταυρός με τον Ιησού, έναν τάφο, οικειοποιήθηκαν τη σκηνή και άφησαν τη μουσική να μιλήσει.
Με την ώθηση της αίσθησης πως ο χρόνος δουλεύει γι’ αυτούς και με την πίστη στο νέο υλικό τους, οι Murder Angels άφησαν την ενέργεια και τον ενθουσιασμό να τραβήξουν μπροστά. Και είναι επόμενο να υποστηρίξουν τη μουσική τους που ποντάρει στην αδρεναλίνη και την ένταση, με μια σκηνική παρουσία κινητική και δυναμική.
Περνώντας από παλιό αλλά και από νέο υλικό και έχοντας σίγουρα μαζί τους ένα μέρος του κοινού που ήρθε να τους ακούσει και ήταν εξοικειωμένο με το υλικό τους, κέρδισαν και από την επικοινωνιακή ικανότητα του τραγουδιστή τους. Με το δυνατό κοκτέιλ speed και classic metal κι έναν ήχο που ήταν ελεγχόμενος και δεν έλιωνε τα θέματα των τραγουδιών, κέρδισαν το χειροκρότημα. Είναι σίγουρα ένα γκρουπ σε διαρκή εξέλιξη, βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα φάση δράσεων και μπορούν να κυνηγήσουν πάντα το κάτι παραπάνω.
Setlist:
1. Black Lightning
2. Eyes Behind the Mask
3. Beyond the Dark
4. Crusader
5. Fiend Without a Face
6. Evil Spell
7. Fire and Axe
8. Haunted by Darkness
9. Virus X
Να βλέπεις τους αδερφούς Stützer να πιάνουν τα άκρα της σκηνής του “Stage” λίγη ώρα μετά την αποχώρηση του νέου αίματος της ντόπιας σκηνής, είναι λίγο αλλόκοτο. Με τον επιβλητικό μπασίστα Peter Thorslund να καρφώνεται στο μέσο της και τον ντράμερ της τελευταίας φουρνιάς αλλαγών στα μέλη, Josua Madsen, οι Δανοί διαδέχτηκαν το “Intro” τους με το ομότιτλο “The Face Of Fear”, από το πρόσφατο άλμπουμ τους.
Οι Δανοί στηρίζουν σθεναρά τις τελευταίες τους δισκογραφικές απόπειρες και σε καμιά περίπτωση δεν εμφανίζονται σαν tribute band της περασμένης τους νιότης. Έτσι ακούσαμε 4 τραγούδια του νέου άλμπουμ, ενώ σχεδόν το μισό setlist ήταν της τελευταίας περιόδου τους.
Με τη δική τους ηχολήπτρια στα κουμπιά της μοίρας του ήχου, οι Artillery προτίμησαν να εμφανιστούν με τον ήχο στα κόκκινα, επιλογή όχι και τόσο σοφή για τα συνήθη δεδομένα αυτού του χώρου. Η επιβάρυνση της μεγάλης έντασης έφερε προβλήματα και υπήρξαν στιγμές που κυρίως τα lead στα σόλο θάβονταν. Βέβαια, είχαμε και διαστήματα βελτίωσης, αλλά ο βασικός ρυθμιστικός παράγοντας που έσωσε το παιχνίδι και κράτησε σημαντικά το live, ήταν ο τύπος πίσω από το μικρόφωνο, ο Michael Bastholm Dahl.
Βέβαια, τα δείγματά του στο στούντιο, από το 2012, έχουν ήδη δείξει το ταλέντο του, αλλά ζωντανά ήταν μια πραγματική αποκάλυψη, που δικαιολόγησε απόλυτα και την παρουσία που είχε στους Mercyful Diamond, μια tribute band στον King Diamond και τους Mercyful Fate.
Ο τύπος ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ, η φωνή του δυνατή, σταθερή, δουλεμένη και υπήρχαν διαστήματα όπου κυριολεκτικά δυνάμωσε την εντύπωση των τραγουδιών και τα ανέδειξε με τη φωνή του, κόντρα στην σύγχυση του ήχου. Με μια παράλληλα ηγεμονική παρουσία, επικοινωνιακός και αρχοντικός, χωρίς υπερβολές, έκλεψε κυριολεκτικά την παράσταση και εντυπωσίασε το κοινό. Κοντά του οι υπόλοιποι, τηρουμένων των ηχητικών αναλογιών, ήταν συγκινητικοί και φυσικά δεν παρέλειψαν να επιστρέψουν στην πρώτη φάση τους, χαρίζοντάς μας σημαντικά, και δημοφιλή στο κοινό, τραγούδια εκείνων των δίσκων τους. Έτσι δημιουργήθηκε και ένας μικρός χαμός στον κόσμο, με το stage diving και τον βίαιο χορό μπροστά στη σκηνή να ζωντανεύουν πειστικά την old school thrash αίσθηση.
Το απαιτούμενο encore βρήκε κόσμο και μπάντα χαμογελαστούς, ενώ ο Dahl κάρφωσε τα παλιά τραγούδια τους λες και μόλις είχε ανεβεί στη σκηνή. Κι όσο αν η στιβαρή και έμπειρη εμφάνιση της μπάντας εμποδίστηκε σε διαστήματα από τις επιλογές της κονσόλας, δεν γίνεται να μην σκεφτείς πως ο τύπος είναι μια πολύ μεγάλη πολυτέλεια στο μικρόφωνο.
Setlist:
1. The Face of Fear
2. By Inheritance
3. Crossroad to Conspiracy
4. Live by the Scythe
5. 10.000 Devils
6. Sworn Utopia
7. The Challenge
8. New Rage
9. Legions
10. Deeds of Darkness
11. Khomaniac
12. Terror Squad
13. The Almighty
Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζαμπός
751 
