Από την Τεργέστη, στη βορειοανατολική Ιταλία μας έρχονται οι Tytus, που ακούγονται να έχουν εκτιμήσει και αφομοιώσει αρκούντως τα old school thrash και metal ακούσματά τους. Με το δεύτερο άλμπουμ τους να έχει πρόσφατα κυκλοφορήσει, με τον τίτλο “Rain After Drought”, το κουαρτέτο ενισχύει την ανερχόμενη φήμη του με τον καλύτερο τρόπο. Ο Markey Moon (μπάσο/φωνητικά) δέχεται την ανάκριση με μεγάλη προθυμία.
Πρώτα απ ‘όλα, πώς δημιουργήθηκαν οι Tytus στην Τεργέστη, και ποια είναι η μέχρι τώρα ιστορία σας, σύντομα;
Εγώ, ο Mark, ο Ilija και δύο άλλοι τύποι παίζαμε μαζί σε μια μπάντα punk’n’roll που λεγόταν Gonzales. Μετά από κάποιο χρόνο είχαμε κουραστεί από αυτόν τον ήχο, κι έτσι στραφήκαμε προς τη μουσική που αγαπήσαμε όταν ήμασταν παιδιά και ποτέ δεν είχαμε ξεχάσει. Περνούσαμε τόσο καλά που αλλάξαμε το όνομα μας σε Tytus για να σηματοδοτήσουμε τη νέα αρχή. Βγάλαμε το 7’ EP White Lines “, περιοδεύσαμε στην Ισπανία και τη Γαλλία και στη συνέχεια, λίγο πριν την ηχογράφηση του “Rises”, χάσαμε τραγουδιστή και τραγουδιστή. Θα μπορούσε να είχαν τελειώσει όλα τότε, αλλά ο Ilija ανέλαβε τα φωνητικά ενώ ήταν και κιθαρίστας, και ήρθε και ο Frank στο σχήμα. Μια νέα χημεία άμεσα δημιουργήθηκε, οπότε επαναπροσδιορίσαμε τα πάντα για να δουλέψουμε σαν κουαρτέτο, ηχογραφήσαμε το “Rises”, και αμέσως μετά δουλέψαμε για νέα τραγούδια για το “Rain After Drought”.
Είναι προφανές από τον ήχο πως τον δημιουργήσατε με βάση συγκεκριμένα ιδιώματα του metal, αλλά μπορείτε να μας πείτε για τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες και συγκροτήματα και πώς επηρέασαν τη δική σας μουσική;
Αυτό τώρα είναι κάπως περίπλοκο … φυσικά έχουμε ένα προφανές κοινό έδαφος στο NWOBHM, IronMaiden/JudasPriest/Metallica και τα σχετικά, γιατί, όπως είπα, είναι αυτά που όλοι ακούγαμε ως έφηβοι και μας σημάδεψαν για πάντα … Από την άλλη πλευρά είμαστε τέσσερις μουσικά εθισμένοι ακούγοντας κυριολεκτικά τα πάντα, ο καθένας από εμάς έχει τους αγαπημένους του καλλιτέχνες, που τον επηρεάζουν με στυλ και γούστο, και σχεδόν ασυνείδητα φέρνει όλα αυτά στη μουσική μας, στην οποία όλοι συνεισφέρουμε. Μιλώντας για μπασίστες, προσωπικά καταβάλλω τα τέλη μου στους Roger Waters, Scott Readers, Jason Newstead και, προφανώς, την μεγαλειότητά του, Steve Harris.
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο σας άλμπουμ “Rain After Drought” για την “Fighter Records”. Πώς ήρθαν σε επαφή με τη μουσική σας και ποιες είναι οι διαφορές που βλέπετε μέχρι στιγμής, συγκριτικά με το παρελθόν σας;
Είχαμε κάποια demo από τα νέα τραγούδια και τα έστειλα στη “Fighter” επειδή παρακολουθούσαμε κάποιες μπάντες στο ρόστερ τους και μας άρεσε η δουλειά που έκαναν μαζί τους. Πίστεψαν σε μας αμέσως και μετά από λίγο υπογράψαμε. Είναι συνεχώς παρόντες και χρήσιμοι, μας στηρίζουν πλήρως, και είναι μια πολύ καλή συνεργασία μέχρι στιγμής.
Ηχείτε παθιασμένοι και φρέσκοι ενώ υπηρετείτε ένα ύφος κλασσικού metal με μια προσέγγιση old school thrash. Νιώθεις ότι αυτή η μουσική έχει να προσφέρει ακόμη και σήμερα και γιατί;
Ναι σίγουρα! Πρώτα απ ‘όλα, είναι πολύ διασκεδαστικό: όταν γίνει σωστά αυτά τα πράγματα σe κάνουν να ycñvneiw τις γροθιές σoy προς τον ουρανό και να ουρλιάζεις μαζί με τους άλλους, ενδεχομένως με μια μπύρα στο χέρι σου. Δεύτερον: είναι στο dna όλων: από τους πανκ ως τους black metallers όλοι το εκτιμούν. Τρίτον: είναι μια καλή πρόκληση. Έχει έναν καλά καθορισμένο κώδικα και όμως υπάρχει χώρος για να πειραματιστεί κανείς, ειδικά μελωδικά, περισσότερο από άλλο είδος μουσικής. Και είναι ένα τέλειο μέσο επικοινωνίας με μερικές βαθύτερες έννοιες.
Μπορείς να μας πεις για την έμπνευση στα στιχουργικά σας θέματα στο τελευταίο σας άλμπουμ;
Αυτό είναι βασικά ένα concept album για το νερό, την απληστία και τον πλανήτη γη.
Έχουμε εμπνευστεί από τους πρόσφατους αγώνες της φυλής των Σιού της Βόρειας Ντακότα ενάντια στην κατασκευή ενός αγωγού πετρελαίου κατά μήκος του καταυλισμού τους “Standing Rock”. Πρόκειται για σοβαρή απειλή για τα ιερά τους δάση και, ακόμη χειρότερα, για τα αποθέματα καθαρού νερού. Και είναι ένα τέλειο παράδειγμα του τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο: η φύση καταστρέφεται για το μοναδικό κέρδος των αδίστακτων λόμπι με τη συνενοχή κυβερνήσεων οποιουδήποτε χρώματος και την υποστήριξη πάρα πολλών απρόσεκτων ανθρώπων που υπνωτίζονται από εντελώς μη βιώσιμους τρόπους ζωής. Η άμεση συνέπεια θα είναι μια κλιματική καταστροφή με το νερό να διαδραματίζει τον κύριο ρόλο: εκτεταμένη απερήμωση, καταστροφικές τυφώνες, πάγος που λιώνει στους πόλους, άνοδο των ωκεανών … από την άλλη, εξαιτίας της ρύπανσης, τότε το πόσιμο νερό θα είναι δύσκολο να βρεθεί, γι ‘αυτό θα γίνει πολύ ακριβό και ένας λόγος για να κάνουν πολέμους. Γνωρίζουμε αυτά τα πράγματα εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια και αν δεν αναλάβουμε δράση αυτή τη στιγμή, πολύ σύντομα το “tentacular turbocapitalistic” τέρας που θέλει να κυριαρχήσει σε όλα, τελικά θα κυριαρχήσει στο τίποτα: μια κοινωνία πνιγμένη από την ηλιθιότητα και την απληστία της.
Εκτός από τα άμεσα τραγούδια σας στο άλμπουμ σας, υπάρχει το ομότιτλο, σε δύο μέρη που ακούγεται σαν να θέλετε να εξελίξετε το στυλ και τον ήχο σας. Πώς φαντάζεστε τη μουσική σας στο μέλλον;
Λοιπόν, αυτά τα τραγούδια ήταν τα τελευταία που συνθέσαμε για αυτό το άλμπουμ και ναι, προσπαθούμε συνεχώς να εξελιχτούμε, αλλά δεν ξέρω ακόμα ποια θα είναι η κατεύθυνση. Αυτό που ξέρω είναι ότι δουλεύουμε καλά μαζί και ότι υπάρχουν ακόμα κάποια πράγματα που θέλουμε να πειραματιστούμε.
Πώς σχεδιάζετε να προωθήσετε το άλμπουμ; Έχετε κανονίσει κάποιες ζωντανές ημερομηνίες στο άμεσο μέλλον;
Θα παίξουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Θα ξεκινήσουμε την άνοιξη, όταν θα παίξουμε στην Αυστρία, τη Γερμανία και την Ιταλία! Θα φτάσουμε στη Σικελία για πρώτη φορά, είναι ένα τόσο υπέροχο μέρος και να πάμε να παίξουμε εκεί, είναι φανταστικό.
Πώς θεωρείτε λοιπόν πως είναι η μουσική και η έμπνευση μιας ιταλικής μπάντας που επηρεάζεται από την οικονομική κατάσταση στη νότια Ευρώπη κατά τα τελευταία χρόνια;
Αυτή τη στιγμή είναι γεμάτη οργή, αλλά κυρίως εναντίον της τρομερής εγκληματικής κυβέρνησης που προσπαθεί να ξεγελάσει τους ανθρώπους λέγοντας επικίνδυνα ψέματα και με το να κρύβει ή να αρνείται τα πραγματικά προβλήματα μόνο για να κρατήσει τη δύναμη και να κερδίσει περισσότερα, παρά την ελευθερία και δημοκρατία, οδηγώντας μας αδίστακτα σε καταστροφές και απελπισία.
Πώς σκέφτεστε για τα γνωστά old school thrash συγκροτήματα που συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκους στις μέρες μας; Από την άλλη, ποιες είναι οι αγαπημένες σας νέες μπάντες που αισθάνεστε ότι κάνουν τη διαφορά σήμερα;
Έχοντας ακόμα τους μεγάλους παλιούς, να συνεχίζουν να βγάζουν τις δουλειές τους σήμερα, είναι καλό για μένα, εφ ‘όσον γίνεται σωστά, φυσικά! Όπως είπα, αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάτι ακόμα σε αυτή τη μουσική που αξίζει να ειπωθεί και βοηθάει να προσέξουν τελικά και τις νέες μπάντες. Μιλώντας γι ‘αυτές, μας άρεσαν ιδιαίτερα οι “Night Demon”, “Blade Killer”, “Hell Fire” και “Haunt”, που οδηγούν ένα νέο κύμα στις ΗΠΑ, “Striker”, “Skull Fist” και “Black Wizard” από τον Καναδά, και από αυτή την πλευρά του ωκεανού “Night Viper”, “Enforcer” και … (γέλια)!
Αισθάνεσαι ότι είσαι μέρος μιας συγκεκριμένης σκηνής στη χώρα σου και αν ναι, μπορείς να περιγράψεις την κατάσταση στην ιταλική σκηνή αυτά τα χρόνια συγκριτικά με τις μουσικές εξελίξεις;
Όχι πραγματικά. Μιλώντας για σκηνές, στην Ιταλία, η μόνη πραγματική σκηνή που δουλεύει, είναι αυτή του hardcore. Σε αυτή έχεις ανθρώπους που οργανώνουν και δημιουργούν μεγάλες εκδηλώσεις, συναυλίες, μπάντες που υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, ενδιαφέρον και συμμετοχή … Όλοι βρισκόμασταν σε αυτή τη σκηνή στο παρελθόν, μερικές φορές ακόμα σαν μπάντα, και πρέπει να πω ότι δεν βλέπω τίποτα σαν αυτό αλλού. Όχι ακόμα, ίσως … εμείς κάνουμε το κομμάτι μας να έχουμε κάτι να συμβεί, ούτως ή άλλως! Θα δούμε.
Τέλος, αν κάποιος σε ρωτούσε ποιο είναι το πιο τολμηρό όνειρό σου για τον Tytus, καλλιτεχνικά και εμπορικά, τι θα του απαντούσες;
Να παίξουμε σε όλα τα μεγάλα metal φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, ξεκινώντας από το “Keep It True” και να ξεπουλήσουμε όλα τα προϊόντα μας!! Και για να παίξουμε σε μια μεγάλη αρένα στην Ιαπωνία !!
439 
