Λίγο πριν κλείσει ο Μάρτης, ο μαινόμενος αέρας που είχε ξεσπάσει στη χώρα μας, έφερε στην Αθήνα τον Nick Waterhouse, μια αγαπημένη μορφή του ελληνικού κοινού (το οποίο τον ξεχώρισε και τον στήριξε πριν ξεσπάσει ο μεγάλος ντόρος γύρω από το όνομά του), σε μια βραδιά που όλα έμοιαζαν ότι θα κυλήσουν όπως “πρέπει”, κι έτσι έγινε!
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λένε και προς επίρρωση του ρητού, ο George Zervos με κεκτημένη ταχύτητα, σαν Cadillac DeVille του ’50 και μια μπάντα άψογα κουρδισμένη ήταν το ιδανικότερο opening για μια τέτοια βραδιά. Aτμόσφαιρα από την country του Johnny Cash, με riff “far west” που σκοτώνουν, surf περάσματα που κάνουν ακόμα πιο γοητευτικό το ηχόχρωμά τους, και σε γενικές γραμμές ένα americana σκηνικό τόσο καλοβαλμένο, που θαρρείς ότι πρόκειται για το σταθερό opening act του Waterhouse στην περιοδεία του.
Ο κόσμος που γέμισε από νωρίς το Fuzz έδειξε να το απολαμβάνει, ν’ ανταποδίδει με επευφημίες και πολύ θερμό χειροκρότημα τη δυναμική που εισέπραττε από την σκηνή και ν’ αρχίζει να μπαίνει για τα καλά στο κλίμα του party που είχε ήδη αρχίσει. Εκτέλεσε με μοναδικό τρόπο συνθέσεις από την πρώτη του δισκογραφική δουλειά “For Your Love” (2017), την οποία αν δεν την έχετε υπόψη σας ακούστε τη πάραυτα, καθώς και κάποια αξιολογότατα δείγματα από την επερχόμενη. Ξεχώρισε η ερμηνεία του στα “Saw Red” και “Never Slow down” (πέρα από την κιθαριστική εκτελεστική του δεινότητα, είναι κι ένας πολύ καλός τραγουδιστής – ερμηνευτής με πολύ σωστή προφορά) κι επίσης η ολόφρεσκη, αισθαντική του μπαλάντα “My Life In Her Hands”, η οποία απ’ όσο κατάλαβα αποτελεί ένα φόρο τιμής για τη γυναικεία προσφορά.
Εύγε George, σίγουρα κάπου στα “πέριξ” θα ξαναβρεθούμε, γιατί τα τρία τέταρτα της παρουσίας σου δεν ήταν αρκετά!
George Zervos setlist:
Fix it
Bad bad Girl
For your love
Saw Red
Never Slow Down
Last Kiss
Crawfish
Midnight Sun
My life in her hands
Babe I like it
Η μεγάλη στιγμή της βραδιάς είχε φτάσει! Ο κόσμος είχε γεμίσει το Fuzz σ’ ένα sold out event σε μια διοργάνωση που όλα όδευαν κατ’ ευχήν. Απαιτήθηκαν περίπου 20 λεπτά, ώστε να σεταριστεί ο ήχος για την εμφάνιση του Nick Waterhouse και στις 22:15 ο ταλαντούχος Καλιφορνέζος με τους εξαιρετικούς συνοδοιπόρους του σ’ αυτό το tour, ανέβηκε στην σκηνή, κάτω από θερμή υποδοχή.
Με εμφάνιση που παρέπεμπε, ως είθισται, σε 50’s (καθαρό κούρεμα, παντελόνι στην τσάκιση, nerd – γυαλιά) ο Nick μπήκε δυναμικά ξεσηκώνοντας με το “Which was writ”, το “Song For Winners” και το “Wreck the Rod”, από την εξαιρετική τελευταία του δισκογραφική δουλειά “Nick Waterhouse”, με τον κόσμο να νιώθει εξοικειωμένος με τα τραγούδια, όχι μόνο διότι ο ήχος είναι οικείος και γνώριμος, αλλά γιατί ήδη είχε γίνει “προεργασία” – homework για το νέο αυτό πόνημα που δεν έχει κλείσει μήνα κυκλοφορίας. Πάνω σε αυτό ο Nick εξήγησε ότι το album έχει γίνει ήδη sold out στην Ευρώπη που περιοδεύει και μόνο λίγα κομμάτια απέμειναν για τους φίλους του στην Ελλάδα, τα οποία και θα υπέγραφε αργότερα.
Σφήνα στα παραπάνω αποτέλεσε η εξαιρετική διασκευή στο “It’s Your Voodoo Working” του Charles Sheffield, δικαιολογώντας, πλήρως τον τίτλο του, ως “σωτήρα” ή αναγεννητή της soul και R&B σκηνής. Φωνητικά που παραπέμπουν σε αγριεμένο Buddy Holly (ή Lennon να ερμηνεύει “ Be Bop A Lula”), κρυστάλλινος κιθαριστικός ήχος που μας μετέφερε στη λεγόμενη εποχή της “αθωότητας” και των ξέφρενων party, καταιγιστικά πλήκτρα (Drew Erickson), αψεγάδιαστα τύμπανα, ένα βαρύτονο σαξόφωνο (Paula Henderson) που ήταν ο συνδετικός κρίκος όλως των επιρροών και δεύτερες από μια αιθέρια soul φωνή (Roberta Freeman), συνέθεταν ένα μοναδικό σκηνικό στην εξαιρετική σκηνή του Fuzz.
Όσο περνούσε η ώρα και το πρόγραμμα διανθίζονταν με πιο γνωστές συνθέσεις όπως τα “Don’t You Forget It”, “I Had Some Money (But I Spent It)”, “Say I Wanna Know”, φυσικά το “Katchi”, το “ This Is a Game” και το “(If) You Want Trouble”, η αρένα και ο εξώστης πάρταραν, με το χορό ν’ αποτελεί αναπόσπαστο σημείο της βραδιάς, παρά την “πολυκοσμία”, με μπάντα και κοινό ν’ αποτελούν δύο αλληλένδετες κι αλληλο – επηρεαζόμενες καταστάσεις.
Ο Nick Waterhouse αφού παρουσίασε και εκθείασε αρκετές φορές τους μουσικούς του σχήματος του, δήλωσε ότι είναι αρκετός ο καιρός που έχει περάσει από την τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα (2016) κι ευχαρίστησε άπαντες που γέμισαν το Fuzz, κι επέστρεψε για ένα όμορφο encore, κλείνοντας ακριβώς μιάμιση ώρα επί σκηνής.
Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς, θα μπορούσα με ικανοποίηση να κατατάξω τη συμπεριφορά του κοινού, που ήρθε αποφασισμένο να διασκεδάσει και να περάσει καλά κι αυτό αποτυπώθηκε στην περιορισμένη χρήση του κινητού τηλεφώνου είτε ως κάμερα, φωτογραφική μηχανή, είτε για κοινοποίηση της παρουσίας. Η πλειοψηφία των ατόμων πήγε στο Fuzz για να περάσει καλά, να διασκεδάσει με πολύ ποιητικό rock ‘n’ roll, δίχως να ενδιαφέρονται αν θα ξέρουν “οι άλλοι” που ήταν και τι έκαναν.
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο live γραφτεί στην ιστορία με χρυσά γράμματα, αλλά σίγουρα όσοι παρευρέθησαν, πέρασαν τόσο καλά που θα το μνημονεύουν για αρκετό καιρό. Επομένως, πέτυχε 100% το σκοπό του. Εις το επανιδείν Nick Waterhouse, εις το επανιδείν George Zervos.
Nick Waterhouse setlist:
Which Was Writ
Song for Winners
It’s Your Voodoo Working (Charles Sheffield cover)
Wreck the Rod
I Had Some Money (But I Spent It)
Black Glass
Dead Room
Sleepin’ Pills
I Feel An Urge
Don’t You Forget It (Allah-Las cover)
Wherever She Goes
El viv (& band introductions)
Say I Wanna Know
Katchi
Undedicated
It’s Time
This Is a Game
(If) You Want Trouble
Some Place
Encore:
Raina
LA Turnaround
EL VIV SAX SOLO
Φωτογραφίες : Ιωάννα Κίτρου / Ioanna Kitrou photography
740 
