Αν το προ τριετίας ντεμπούτο των Walking Stone Giants, από τη Θεσσαλονίκη, “Sons Of Gaia”, δημιούργησε “θόρυβο” και προσδοκίες γύρω από το όνομά τους, το τελευταίο τους πόνημα υπό τον εμφατικό τίτλο “Some Hell in My Heaven”, όχι μόνο τους διατηρεί στο υψηλό επίπεδο, αλλά ανεβάζει κατακόρυφα τον πήχη, τόσο στο κομμάτι παραγωγής, αλλά κι από άποψη συνθετικής και εκτελεστικής ικανότητας/ δεινότητας.
Κρατώντας ως κοινό παρονομαστή το “heavy”, η εναλλαγή μεταξύ blues, heavy, alternative και metal είναι τόσο αρμονικά δοσμένη, που σε αρπάζει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα. Η revival προοπτική που επιδιώκουν να προβάλλουν, δε θεωρώ ότι έχει βάση, μιας και οι Walking Stone Giants έχουν ένα ύφος που ταιριάζει γάντι στην εποχή μας, εγκολπώνονται δε άριστα οι επιρροές τους, από το Hendrix μέχρι τους Priest, σ’ ένα “φρεσκότατο” album.
Κιθάρες που παλινδρομούν μεταξύ dark/heavy, “βρώμικης” διάθεσης του Αμερικάνικου βορρά και καθαρότητας του νότου από την άλλη, “υποτονικά”, σαγηνευτικά φωνητικά, που κορυφώνουν τις αντιθέσεις και αναδεικνύουν τα θέματα στο μέγιστο. Υπεύθυνος από στιχουργικής και συνθετικής άποψης για όλο το album, είναι ο Γιάννης Ασλανίδης (Lead Guitar και Vocals), όμως δε θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε ως “one-man band”, λόγω του άριστου δεσίματος του σχήματος και του concept που τα μέλη έχουν αφομοιώσει κι ακολουθούν πιστά.
Το μόνο μείον που μπορώ να εντοπίσω, είναι ότι πρόκειται για ένα album που απουσιάζει το μεγάλο “hitter”, η σύνθεση που θα σου κολλήσει και θα λιώσεις τα ηχεία με αυτή. Εντούτοις, η δουλειά ακούγεται σα νεράκι ακατάπαυστα ως σύνολο, κι αυτό λειτουργεί σαφώς αντισταθμιστικά, με κάποια tracks βέβαια να ξεχωρίζουν, όπως τα “γκαζωμένα”, “I feel the burn” και το ομότιτλο “Some Hell in my Heaven”, ενώ όταν οι τόνοι πέφτουν με το κλείσιμο στο πολύ ενδιαφέρον “Man with the two shadows”, όπου το σχήμα ξεδιπλώνει εξίσου καλά τις αρετές του σε μια πιο low tempo, ρυθμική σύνθεση, ένας λυρισμός “ξεδιπλώνεται”, που επιμελώς “καμουφλαριζόταν” σ’ όλο το album προηγουμένως.
Ανάμεσα στις πολλές και ποιοτικές, εγχώριες παραγωγές του σκληρού ήχου, που αναδύονται μέσα από τη γενικότερη καλλιτεχνική “ένδεια”, το “Some Hell in My Heaven”, παραφράζεται άνετα ως “Some Heaven in our Hell”. “Λιώστε” το!
www.facebook.com/walkingstonegiantsofficial
https://walkingstonegiants.bandcamp.com/album/some-hell-in-my-heaven
761 
