Ο Dimi Rich, ή Dimitriy Pavlovkyi αν προτιμάτε, είναι ένας ταλαντούχος και φιλόδοξος πολυμουσικός από τη μικρή πόλη Uzhhorod της Ουκρανίας. Από το 2013, οι Korzo είναι το μουσικό όχημα της δικής του έκφρασης και ανησυχίας, και γρήγορα βρήκε σταθερό συνοδοιπόρο τον μπασίστα Mysoslav Danko. Μέχρι σήμερα είχαν κυκλοφορήσει δυο άλμπουμ, το “Polarity” του 2014, και το “Supremacy” του 2017.
Ακολουθώντας τη διαδικασία του σταδιακού ηχητικού εμπλουτισμού στο ύφος του, και υπηρετώντας την ανάγκη αυτής της συνέχειας, αναζητούν συνεργάτες και τους βρίσκουν στα πρόσωπα του Jacob Erock Moses, του ξεχωριστού έγχρωμου ερμηνευτή τους που συμπράττει και στα keyboards, και του ντράμερ David Ulrich.
Με την αρμονική τους συνεργασία και αλληλεπίδραση γεννήθηκε και το κλίμα που καθόρισε την αποστολή και ανάγκη του άλμπουμ, να εμπνεύσουν τους ανθρώπους να αναπτυχθούν, να πιστέψουν στους εαυτούς τους και να παλέψουν για τις ιδέες τους, να γίνονται κάθε μέρα καλύτεροι.
Δουλεύοντας μαζί, αρχικά μέσα από τζαμαρίσματα στο στούντιο, και στη συνέχεια μορφοποιώντας αρμονικά τους σκελετούς των τραγουδιών, το σημερινό κουαρτέτο των Korzo μας παραδίδει τελικά ένα άλμπουμ 8 τραγουδιών που αποτελούν μια τρυφερή πηγή της θετικής τους αντανάκλασης.
Κινούμενοι στον ευρύτερο χώρο του προοδευτικού rock, με πολλά στοιχεία από post, μέχρι και ψήγματα post pop, μοιάζουν ειλικρινά απελευθερωμένοι από συμβάσεις και συνταγές. Το άλμπουμ συνολικά είναι μια ακόμα μακρύτερη διαδρομή στην εξέλιξη των Korzo, υπακούοντας στην ανάγκη του συναισθήματος και της έκφρασης. Όλα τα τραγούδια έχουν μια θελκτική ροή, τα ιαματικά, ευαίσθητα φωνητικά του Moses προδίδουν την ιδιότητα ενός ανθρώπου που γνωρίζει να εκτιμά και να απολαμβάνει την αξία της ζωής. Είναι μάλλον ταιριαστή η περιγραφή του όταν μιλά για μια μεγάλη ηρεμία μπροστά σε ταραγμένα νερά ή για ένα αντίδοτο στις καθημερινές προκλήσεις του ανθρώπου.
Μέχρι το “Spark” που υψώνει πιο ρυθμικά και δυναμικά το ανάστημά του, το “Inspire” μας έχει υποδεχτεί με ένα ρεσιτάλ πολύτιμου λυρισμού, που θα συναντήσουμε άλλωστε πολύ συχνά και μετά. Χωρίς εκτελεστικές υπερβολές, παρά μόνο διακριτικά στολίδια, το κουαρτέτο διατηρεί τη ροή στα τραγούδια του και συχνά μια pop υφή, όχι με τη φτηνή έννοια, που όμως ουσιαστικά δίνει μια ισορροπία σε ένα άλμπουμ ελεύθερο από στοχευμένες κατευθύνσεις. Ανάλογης ευρύτητας μπορεί να είναι και το κοινό που θα απασχολήσει ο δίσκος, αρκεί βέβαια να φτάσει στα αυτιά τους, καθώς το εύρος του που συμπλέει με την ομορφιά της ακρόασης είναι δυνατό πλεονέκτημα. Την ίδια στιγμή που ένας φίλος εκτιμά το groove του “Aimless” με τις χαρακτηριστικές του γραμμές πάνω στα ριφ, κάποιος άλλος θα αιχμαλωτιστεί από την ποιητική, ντελικάτη αντήχηση του “Colours”, μιας από τις μεγαλύτερες ομορφιές του άλμπουμ.
Το φινάλε του “Odyssey”, που μοιράζεται ανάμεσα στην πειθαρχημένη τεχνική και τον προστατευτικό ιστό του συναισθήματος, μοιάζει να ανοίγει όλη την παλέτα τους και να σφραγίζει δίκαια το “Inspire”.
Χωρίς καμιά επιδίωξη εξιδανίκευσης των άγνωστων εκπλήξεων, οι Ουκρανοί είναι από τις περιπτώσεις που το χάρισμα της σύνθεσης υποβαθμίζει κάθε εντύπωση και περιγραφή ιδιωμάτων. Ένα άλμπουμ που πραγματικά αποπνέει σεβασμό και εκτίμηση στη χαρά της ζωής, καταλήγει να ακούγεται με μια θεραπευτική απόλαυση και ευκολία.
Είναι άδικο και άστοχο να περιχαρακώσει κανείς τα είδη των ακροατών που θα βρουν αξίες και ευχαρίστηση στο “Insire”.
https://korzo.bandcamp.com/album/inspire
572 
