ONELEGMAN: "The Crack"

Οι εξ Ιταλίας Onelegman παρουσιάζουν το ντεμπούτο τους  και ύστερα από αρκετές ακροάσεις εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω που αποσκοπούν… Το The Crack” είναι ένα συνονθύλευμα διάφορων μουσικών ειδών, που εκεί που αρχίζεις και γουστάρεις, σε αποπροσανατολίζει και τελικά μένεις μετέωρος στο εάν άκουσες όντως κάτι καλό ή όχι!

Μιλάμε για ήχους από metalcore και prog (στο στυλ των Jurojin) μέχρι southern και pop rock! Για παράδειγμα, το Naked Truth θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί alternative, το Black Lamb θυμίζει αμερικάνικου τύπου metalcore, το Enn έχει μια Korn αίσθηση, το Dream On είναι progressive με ambient στοιχεία, ενώ το εναρκτήριο See the Truth φλερτάρει με σχήματα τύπου Alice In Chains. Και οκ, το παραδέχονται και οι ίδιοι πως κάθε τραγούδι είναι διαφορετικό, αλλά θαρρώ πως δεν το είχαν σκεφτεί καλά τελικά… Όλες οι συνθέσεις είναι καλές, αλλά το album αλλάζει τόσο συχνά ύφος που μοιάζει περισσότερο με μια συλλογή διασκευών παρά για μια ολοκληρωμένη δουλειά! Αυτό λοιπόν είναι και το μεγάλο μείον του The Crackκαι δυστυχώς είναι αρκετό για μια μέτρια κριτική. Στα θετικά, η παραγωγή της ομάδας Dysfunction (στην οποία συμμετέχουν οι Logan Mader- πρώην Machine Head, Jonny Santos- από τους Spineshank και Tue Madsen- παραγωγός των The Haunted, Sick of It All, Hatesphere, Halford και διαφόρων άλλων), που δίνει ένα καθαρό ηχητικό αποτέλεσμα και διατηρεί μια ισορροπία στα μουσικά σκαμπανεβάσματα των Onelegman. Επίσης, και οι εννέα συνθέσεις του δίσκου έχουν κάτι να πουν (άλλες κάτι λιγότερο, άλλες κάτι περισσότερο), κάνοντάς με να απορώ πως είναι δυνατόν μια δουλειά με τόσες καλές στιγμές να μου αφήνει μια σχετικά κακή εντύπωση. Ελπίζω στο μέλλον να βρουν τελικά το ιδίωμα που τους ταιριάζει και να κυκλοφορήσουν κάτι με συνοχή. Όχι τίποτα άλλο, αλλά χαραμίζονται άνευ λόγου καλές ιδέες!


749
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.