Οι γεροτσόγλανοι από το New Jersey επιστρέφουν.
Ο λόγος για τους Overkill, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μπάντες του U.S. heavy / thrash metal, οι οποίοι δεν λένε να το βάλουν κάτω συνεχίζοντας την τακτή δισκογραφική τους παρουσία η οποία, τουλάχιστον για τη δεκαετία που διανύουμε, δείχνει ότι διατρέχουν μια δεύτερη καλλιτεχνική εφηβεία παρουσιάζοντας αξιοπρεπέστατους δίσκους. Και το 19ο (!) full length “The Wings Of War” το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα δεν δείχνει να κάμπτει αυτή την έξαρση δημιουργικότητας.
Ένα βασικό δεδομένο είναι ότι το ύφος τους είναι ίδιο και απαράλλακτο. Η μπάντα (με τον Jason Bittner, ο οποίος διέπρεψε για χρόνια με τους Flotsam And Jetsam, πλέον πίσω από το drumkit) συνεχίζει να υπηρετεί το (όχι και τόσο “φανατικό”) thrash με την προσωπική της αισθητική της οποίας το κυριότερο χαρακτηριστικό επί δεκαετίες ήταν αυτό το “μπόλιασμα” με αμιγώς classic heavy στοιχεία τα οποία και την διαχώριζαν από το υπόλοιπο ρεύμα.
Φυσικά τα πολύπειρα μέλη των Overkill δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να αναπαράγουν το αρκετά καλό υλικό τους με αέρα άνεσης και επαγγελματισμού αν και αισθητικώς οι διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες δυο δουλειές τους (τουλάχιστον) είναι απειροελάχιστες – ίσως θα έλεγα ότι τα νέα τραγούδια είναι κατά κάτι πιο γρήγορα. Τεχνικά riffs, συμπαγέστατα ρυθμικά με εχέγγυο την αειθαλή μορφή του μεγάλου D.D. Verni στο μπάσο και ο στρίγγλος Bobby “Blitz” Ellsworth σε μεγάλα κέφια πίσω από το μικρόφωνο, αποδεικνύοντας ότι βαστάει ακόμη η περδικούλα τους.
Κλασσικοί Motorhead-ισμοί στα γρήγορα “Last Man Standing”, “Bat Shit Crazy” και “Welcome To The Garden State” με φανερό το αίσθημα του κεφιού και της heavy metal ψυχαγωγίας, κλασσική επίσης 80-ίλα στα “Believe In The Fight”, “Head Of A Pin” και “A Mother’s Prayer” (πολύ ωραίο ρεφρέν) και από εκεί και πέρα οικείες μνήμες από τα χρόνια του “The Years of Decay” στα στακάτα mid tempo “Distortion” και “Where Few Dare To Walk” τα οποία ξεκινούν ακουστικά ενώ τα “Out On The Road-Kill” και “Hole In My Soul” είναι καθαρά κομμάτια Overkill-ικής trademark τεχνοτροπίας.
Δεν τίθεται θέμα αξιοπρέπειας, οι Overkill με το “The Wings Of War” παρουσιάζουν την εν έτει 2019 δυναμική τους και καταφέρνουν να διατηρούν το ήδη υψηλό status τους. Δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο αλλά στ’ αλήθεια περιμένει κανείς κάτι τέτοιο από μια ομάδα μπαρμπάδων που δρουν στο χώρο από το 1985; Όλα είναι τοποθετημένα στη σωστή τους θέση και ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για τους νέους ακροατές να γνωρίσουν κάποια “απολιθώματα” που καθόρισαν με τον τρόπο τους το εικαστικό thrash “γίγνεσθαι”. Οι “νοσταλγοί” φυσικά θα το τιμήσουν δεόντως, ενθυμούμενοι νύχτες κεφιού με μπύρες, τσιγάρα, γυναίκες, μνήμες από εποχές που – γαμώτο! – όλα ήταν τόσο διαφορετικά. Μεγαλώνουμε, δεν αποφεύγεται αυτό ρε παιδιά! Feel the fire once again ρε φιλαράκι.
696