Είναι φορές που κάποια πράγματα θα γίνουν, ακόμα και εάν υπάρξουν ακραίες καιρικές συνθήκες, σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί.
Έτσι και τώρα, παρόλη την “τρομοκρατία” των τελευταίων ημερών για ακραία καιρικά φαινόμενα, τίποτα δεν σταμάτησε την διεξαγωγή του αναμενόμενου και πολυδιαφημισμένου φεστιβάλ, Death Disco minifest 2k19. Έτσι, ακόμη και με την επέλαση του φαινόμενου “Ωκεανίς”, το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε προς τέρψιν όλων μας.
Αρχικά να σταθώ στον εξαιρετικό χώρο του Fuzz, ο όποιος πραγματικά πληρούσε τις προϋποθέσεις για ένα τέτοιο event, ηχητικά και οπτικά, μιας και τα συγκροτήματα είναι αρκετά απαιτητικά σε αυτά τα δύο σκέλη.
Δεν κρύβω ότι αρχικά προβληματίστηκα από τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν και φοβήθηκα μήπως πήγαινε χαμένη μία τόσο όμορφη προσπάθεια. Ιδιαίτερα, όταν κατά τις 19:30 βγήκαν οι Whispering Sons και είδα λιγοστό κόσμο, το φοβήθηκα πραγματικά! Ευτυχώς όμως διαψεύστηκα πανηγυρικά, διότι αυτά που ζήσαμε στο Fuzz, ήταν άνευ προηγουμένου.
Αρχικά στη σκηνή εμφανιστήκαν οι Whispering Sons από το Βέλγιο, μία μπάντα που πραγματικά δεν ήξερα τί θα μας παρουσίαζε και δηλώνω οπαδός της από εδώ και πέρα! Η σκηνική τους παρουσία ήταν μία αποκάλυψη. Post-Punk επηρεασμένο από τα βαθιά 80s, με ατμοσφαιρικό ήχο ο όποιος είναι δεμένος με μουσικές πινελιές από Joy Division και Cure, αλλά και με την Punk αισθητική των Bauhaus. Η Fenne Kuppens, πραγματικά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις αντρικές φωνές, είναι μία περσόνα που έχει έναν τσαμπουκά, καλώς εννοούμενο, και στην σκηνή νιώθει ότι είναι το βασίλειό της και κανένας δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει. Ένας “ξανθός Άγγελος” στα άσπρα, που ακτινοβολεί τέτοια ενέργεια που είναι δύσκολο να αντισταθείς. Mε κινήσεις σαν άλλος David Bowie, σε ξεσηκώνει σαν ξωτικό και σε τραβά σε μία άλλη διάσταση, με φοβερή επικοινωνία με το κοινό, που άρχισε και αυτό σιγά-σιγά να μαζεύεται. Πραγματικά μία μπάντα δεμένη, που είναι σίγουρα το “Next Big Thing” του Post -Punk, άλλωστε το χειροκρότημα στο τέλος είναι η καλύτερη απόδειξη.
Whispering Sons setlist:
1.Stalenate
2.Got A light
3.Alone
4.White noise
5.Perfomance
6.Skin
7.No Time
8.Dence
9.Hollow
10.Wall
11.Waste
Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι πολύ γνωστοί και συνάμα πολύ αγαπημένοι στο ελληνικό κοινό, Frozen Autumn. Τί μπορεί να πει κάποιος για ένα συγκρότημα που μόλις βγαίνει στην σκηνή, αποκαλεί την Ελλάδα σπίτι του! Σίγουρα αυτή η σχέση είναι αμφίδρομη. Σε πολύ καλή κατάσταση το δίδυμο των Frozen Autumn, δεν χρειάστηκε πολύ κόπο να ζεστάνει το κοινό με το Cold-Wave τους. Ο κόσμος πλέον έχει μαζευτεί και είναι παραδομένος στις μελωδίες που μας χαρίζουν εναλλάξ ο Diego Merletto και η Froxanne. Οι στιγμές που βιώνουμε είναι ονειρικές, τα Visual Arts και οι μουσικές των Frozen Autumn μας οδηγούν σε παράλληλο σύμπαν, όπου πνεύμα και σώμα λικνίζονται σαν ένα. Οι επιτυχίες ακολουθούν η μία την άλλη διαδοχικά, πραγματικά νιώθω να είμαι κάπου αλλού, αφού η μοναξιά της μουσικής τους είναι τόσο συναισθηματικά έντονη, που κανένας δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος. Ευχαριστούμε πολύ, Frozen Autumn.
Frozen Autumn Setlist:
1.Tomorrow’s Life
2.Silence Is Talking
3.We’ll Fly Away
4.Told You at Once
5.Is Everything Real?
6.Wait For Nothing (Froxeanne Version)
7.Grey Metal Wings
Μετά από ένα απαραίτητο διάλειμμα, φτάνουμε σε ένα από τα μεγαλύτερα απωθημένα του ατμοσφαιρικού κοινού, ένα συγκρότημα-θρύλο. Οι In The Nursery, ξεκίνησαν την πορεία τους το 1981 στο Sheffield και έχουν κυκλοφορήσει πάνω από δύο ντουζίνες άλμπουμ. Τα πρώτα τους βήματα έγιναν με groups όπως οι Death in June, Attrition κτλ, και καθιερώθηκαν γρήγορα στο “νεοκυματικό” κοινό της εποχής. Σύντομα όμως οι αρχικές dark wave επιρροές τους, εξελίχθηκαν σε ένα έντονο φλέρτ με την κινηματογραφική μουσική, που έλαβε σάρκα και οστά με μία εξαιρετική δισκογραφία και με soundtracks και trailers για μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες όπως το Βeowulf, The Aviator, Interview with a Vampire, Along Came a Spider και The Rainmaker. Τα τελευταία χρόνια ασχολούνται με τη δημιουργία soundtracks για κλασσικά films του βωβού κινηματογράφου, όπως τα Cabinet of Dr Caligari, Asphalt, Man with a Movie Camera, A Page of Madness, The Passion of Joan of Arc κ.α. Αυτή είναι η τρίτη full band παρουσίαση των In The Nursery ενώπιον του ελληνικού κοινού (η προηγούμενη φορά ήταν στις 11 Οκτωβρίου του 2011, στο Κύτταρο).
Ό,τι και να πούμε για το συγκεκριμένο συγκρότημα θα είναι λίγο, άλλωστε η ιστορία τους τα μαρτυρεί όλα, ένα performance που χαρακτηρίζεται από την έντονη θεατρικότητα και την εντυπωσιακή χρήση κρουστών. Οι In The Nursery, είναι μία από τις συναυλιακές αδυναμίες μας και όσοι δεν τους είχανε δει ποτέ live, σίγουρα τώρα καταλάβανε τον λόγο, για τον οποίο θα έπρεπε. Μία πανδαισία ήχων άρτια δεμένοι με οπτικές παρουσιάσεις, μία καλοκαμωμένη μηχανή στιγμών και συναισθημάτων. Άλλωστε τα αδέλφια Klive και Nigel Humberstone, ξέρουν πώς να ξεκλειδώνουν τα βαθύτερα σημεία του μυαλού μας και της ψυχής μας, με ακατέργαστες εικόνες. Μέσα σε αυτές τις δύο ώρες που έπαιξαν, είδαμε ένα κινηματογραφικό έργο να εξελίσσεται μπροστά μας από την ιστορία των In The Nursery και εμείς συνοδοιπόροι στις μουσικές στιγμές που τόσο απλόχερα μας χαρίζουν, πηγαίνοντάς μας μία μικρή βόλτα από την πλούσια δισκογραφία τους, ότι και να πω, πραγματικά νιώθω τόσο “μικρός μπροστά στο μεγαλείο τους”. Τα πάντα δουλεμένα στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια (γνωστοί για την τελειομανία τους), και είμαι σίγουρος, όσο και να έπαιζαν δεν θα μας έφτανε. Ένα συγκρότημα χωρίς όρια στην καλλιτεχνική του έκφραση, που δεν μπορείς να το περιορίσεις πουθενά (άλλωστε δεν είχαν ποτέ ταμπέλες), απλώς μας προσφέρουν μουσική με χρώμα, ήχο και συναίσθημα (πράγμα σπάνιο στις μέρες μας), πολύ απλά ένα παγκόσμιο συγκρότημα. Όλες οι αισθήσεις μας, ήταν αιχμαλωτισμένες στον ιστό που μας είχαν υφάνει, αδυνατώντας να κάνουμε οτιδήποτε άλλο.
In The Nursery setlist:
1.Consul
2.Crepuscule
3.Crave
4.Rainhall
5.Lectern
6.Bombed
7.Mystery
8.Sixth Sense
9.Torschlusspanik
10.Cobalt
11.A Rebours
12.Compulsion
13.Artisans of Civilisation
14.L’Esprit
Αφού πλέον όλα ήταν “κλειδωμένα και αιχμαλωτισμένα”, χρειαζόμασταν ένα “αντικλείδι” για να μας επαναφέρει πίσω στην πραγματικότητα. Οι VNV δεν χρειάζονται συστάσεις, έχουν ένα πολύ μεγάλο fan base στην Ελλάδα, που τους λατρεύει και τους ακολουθεί παντού.
Οπότε, λίγο μετά τις 23:00, οι VNV-NATION πατούν το πόδι στην σκηνή του Fuzz για μία ακόμη φορά, στο πλαίσιο της προώθησης του τελευταίου τους δίσκου “NOIRE”, μίας πραγματικά πολύ καλής δουλειάς, με το συγκρότημα να είναι σε φοβερά κέφια και έναν Ronnan Harris να εξελίσσεται σε μαέστρο, που με “μπαγκέτα” το μικρόφωνο και με φοβερά “samples”, μας ξεσήκωσε πραγματικά, κάνοντας ένα ολόκληρο club να χορεύει “δίχως αύριο”. Ένας εξαιρετικός performer, που με την αστείρευτη ενέργειά του, όργωσε την σκηνή του Fuzz, φέρνοντάς μας με τους ηλεκτρονικούς του ήχους, εικόνες αποκαλυπτικού μέλλοντος. Μηχανές και σάρκα ενώθηκαν σε ένα τέλειο soundtrack, μόνο χορός και ιδρώτας υπήρχε με τον χαμογελαστό και ευγενικό Ronnan να δίνει το σύνθημα και να συντονίζει τα πάντα, πραγματικά έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα να χορεύουν και να τραγουδούν, ότι είναι “τρελός ο καραφλός” και εκείνος να μας ευχαριστεί τονίζοντας το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο. Οι VNV-NATION ξέρουν από πάρτι και θα κάνουν τα πάντα για το κοινό, ώστε να περνά όμορφα ξεχνώντας τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής. Μας δείχνουν ότι στην ζωή, αξία έχει να ονειρεύεσαι, να ερωτεύεσαι και να παλεύεις για ιδανικά και για οράματα.
VNV-NATION Setlist:
1. A Million
2. Retaliate
3. Armour
4. Space and Time
5. Sentinel
6. When is the Future
7. Honour 2003
8. The Farthest Star
9. Illusion
10. God of All
11. Epicentre
12. Chrome
13. Lights Go Out
14. Control
15. Carbon
16. Homeward
17. Immersed
18. Resolution
19. Perpetual
20. Nova
21. All Our Sins
Έτσι, πολύ γρήγορα και δίχως να το πάρουμε χαμπάρι, έφτασε 01:00 και όπως πάντα συμβαίνει, όλα τα ωραία πράγματα διαρκούν λίγο, γι’ αυτό και η αξία τους είναι ανεκτίμητη. Άλλωστε, πόσες φορές έχουμε την δυνατότητα να δούμε τόσο σημαντικά συγκροτήματα από όλο το φάσμα της Electro, post-punk, darkwave σκηνής, σε ένα πακέτο που θα μας μείνει αλησμόνητο;
Η υπόκλιση, που έκαναν τα σχήματα προς το μέρος του κοινού στο τέλος πάνω στην σκηνή και το παρατεταμένο χειροκρότημα από εμάς προς τους καλλιτέχνες, είναι κάποια δείγματα που επιβεβαιώνουν την απόλυτη επιτυχία του συγκεκριμένου φεστιβάλ, τόσο σαν Death Disco διοργάνωση, όσο και σαν απόδοση των groups, η οποία κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα. Ελπίζω το εγχείρημα αυτό να είναι η απαρχή αντίστοιχων συναυλιών και εκδηλώσεων στο μέλλον.
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
652 
