Η έκφραση “άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει τη χάρη”, ταιριάζει απόλυτα στο Σουηδικό “διαβολικό όχημα” του Sverker Widgren.
Mπορεί να είναι άλλα τα μουσικά σχήματα που “στέφονται με δάφνες” για τον σκοτεινό τους, blackened death ήχο (Behemoth), μαύρο στίχο (Satyricon) , βαρύ και σοφιστικέ image (Dimmu Borgir), αλλά ουσιαστικά είναι μπάντες σαν τους Diabolical που κάνουν όλα τα παραπάνω με απόλυτη ακρίβεια και ακόμα περισσότερα. Αποτέλεσμα και απόδειξη στο ανωτέρω αξίωμα είναι η νέα κατάθεσή τους, το ακόμα πιο σκοτεινό και από έκλειψη ηλίου “Eclipse”.
Οι Diabolical δεν είναι χθεσινοί! 22 χρόνια ύπαρξης, 5 ολοκληρωμένα albums και 2 EPs, μία πορεία από το πιο κλασσικό μελωδικό death που πέρασε (όπως όλη η Σουηδία) από τις Πύλες (γιατί ποιος Σουηδός δεν έχει επηρεαστεί από τους At The Gates;) και μέσα από τις Φλόγες (μελωδικό death και παλαιοί In Flames είναι συνώνυμα!), σοβαρότητα και ωριμότητα με αποτέλεσμα ακόμα πιο εναλλακτικό σκοτεινό ήχο σε κάθε νέα κυκλοφορία, διαδρομές που μας φτάνουν στο “Neogenesis” album του 2013 και στην τελική, συμφωνική blackened εκδοχή του death metal τους.
Το EP του 2016 δε, με τίτλο “Umbra”, όχι απλά ακούγεται πιο συγκλονιστικό και ολοκληρωμένο ακόμα και από προηγούμενα albums τους, αλλά λειτούργησε ως το ιδανικό trailer για το τί να περιμένουμε στο “Eclipse”.
Ο προπομπός του album ήταν και το τραγούδι που το ανοίγει, το τέλειο από κάθε άποψη “We Are Diabolical”. Όλα τα συστατικά του συμφωνικού σκοτεινού ήχου είναι εδώ! Απίστευτα χορωδιακά μέρη, τέλεια εκτέλεση από την μπάντα, δυναμικά και ακριβή growls, ατμόσφαιρα, και τα περάσματα που σχετικά πρόσφατα έβαλαν οι Diabolical στη μουσική τους, εναλλακτικά (με καθαρά φωνητικά) σημεία που φέρνουν στο μυαλό τα αντίστοιχα των Enslaved της δεύτερης εποχής.
Ένα λιτό και “to the point” video, συνόδευσε αυτό το νέο έπος της μπάντας.
Τα υπόλοιπα 8 τραγούδια του “Eclipse” είναι ακριβώς αυτό που έπρεπε να ακολουθήσει ένα album που σέβεται μία τέτοια έναρξη, ατμόσφαιρα και concept.
Εναλλαγές μεταξύ δυναμικού και ατμοσφαιρικού, mid tempo αισθητική και εκτέλεση αυτού του σκότους, χορωδία “από την κόλαση” σε πρωταγωνιστικό ρόλο, περάσματα “αλά Enslaved”, αλλά και doom/death μελαγχολίας τύπου October Tide, με λίγα λόγια Sweden’s finest σε ένα μόλις album.
Ακόμα και η διάρκεια του κάθε τραγουδιού, όπως και ολόκληρου του album είναι ιδανική – κανένα από τα έπη του “Eclipse” δεν “λαγκάρει”, δεν κουράζει, δεν είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε – ακόμα και το ιντερλούδιο “Tyranni”, έχει λόγο ύπαρξης και σε μεταφέρει με μοναδικό τρόπο από το “Hunter” στο “The Fire Within”, μόλις δύο από τα 9 τραγούδια που δεν μπορείς (και δεν υπάρχει κανένας λόγος) να ξεχωρίσεις.
Κερασάκι στην κατάμαυρη από συναισθήματα τούρτα, το κλείσιμο του album με το εκπληκτικό “Requiem”, σε μία εκτέλεση λίγο πιο διαφορετική από αυτή του “Umbra” EP.
Ίσως είναι νωρίς ακόμα για τέτοιες εκτιμήσεις, αλλά το “Eclipse” είναι το πιο άρτιο και ολοκληρωμένο album στο είδος του εδώ και λίγα χρόνια (παγκοσμίως), αλλά και για το 2019.
Μακάρι να βγω ψεύτης (αυτό θα σήμαινε πως θα με διαψεύσει κάποια κορυφαία “αλμπουμάρα”), αλλά και πάλι, λίγα albums είναι (και θα είναι) τόσο “μεγάλα” επί της ουσίας, όσο το “Eclipse”.
700 
