Ομολογώ την αδυναμία μου στο An Club τουλάχιστον όσον αφορά στις punk συναυλίες, ακόμα και αν θεωρήσει κάποιος πως είναι καθαρά συναισθηματική και συμβολική. Η δεύτερη ημέρα του Vive Le Punk Rock Festival επιστρέφει στον ιστορικό αυτόν χώρο κοντά στην Πλατεία Εξαρχείων που τόσο έχει πολεμηθεί (ιδιαίτερα) τα τελευταία χρόνια από τα συστημικά media.
Δυστυχώς, οι Σουηδοί headliners Baboon Show ακύρωσαν την εμφάνιση τους για οικογενειακούς λόγους, αλλά ευτυχώς δυο εγχώρια σχήματα βρέθηκαν για να γεμίσουν το κενό.
To κουαρτέτο των The Dead Dranks βγήκε πρώτο στη σκηνή με το garage punk τους να κοιτάει μια στους Dead Moon και μια στους Social Distortion, με τη διασκευή στο “5440 or Fight” των πρώτων να αποτελεί το μεγάλο highlight. Το κοινό ήταν μουδιασμένο και καθιστό ακόμη (ένα εξάωρο όρθιος δεν αντέχεις εύκολα) χωρίς να έχει φτάσει στα απαραίτητα νούμερα για μπάχαλο, αλλά το συγκρότημα δεν πτοήθηκε και ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους, με βοηθό τον καλό ήχο του An Club εκείνη την ημέρα. Οπότε αφού βρήκαμε “παπά”, ας θάψουμε 5-6!
H συνέχεια έφερε κοντά μας τους Gramm Eleven, με ένδοξες φιγούρες του ελληνικού punk στη σύνθεση τους, αφού ο Woody (Panx Romana) και μέλη των Stress είναι μέρος τους, με την έκπληξη να έρχεται με την εντυπωσιακή παρουσία της κυρίας στα φωνητικά. Με εξαιρετική ενδυματική επιλογή που έδενε υπέροχα με το φλογερό πάθος της ερμηνείας της και μια φωνή που τσίριζε τινάζοντας σε, μας ξύπνησε από τον λήθαργο της ανάπαυλας και το μισάωρο έφυγε νερό.
Απλές, κατανοητές και δυναμικές μελωδίες με τα αγόρια να βοηθάνε με τις φωνές τους να ολοκληρωθεί η punk rock γιορτή και οι Gramm Eleven μπήκαν στην καρδιά μου. Ο ήχος συνέχιζε να είναι πολύ καλός, ο κόσμος πλήθαινε ολοένα και το punk θέριευε με κάθε πέρασμε δευτερολέπτου.
Αυτό που έγινε όμως με τους Πορτογάλους raw punks Systemik Violence δεν το περίμενε κανείς. Drummer και τραγουδιστής με full face, να αποτίουν τιμή στους Ζαπατίστας, με τον δεύτερο να έχει γράψει με μαρκαδόρο στην κοιλούμπα του τη λέξη “Malaka” (το τελικό s χανόταν στα νότια πίσω από το παντελόνι του) και κιθαρίστας και μπασίστας με βαμένα μάτια και καρφιά σαν να βλέπεις μπροστά σου τους Possessed. Τι παίχτηκε; ΜΑΚΕΛΕΙΟ! Εκρηκτικό d-beat, με φοβερή σκηνική παρουσία με τον τραγουδιάρη να σε πείθει πως χρειάζεσαι ομπρέλα για να αποφύγεις τη βροχή από ροχάλες του και να κατεβαίνει κάθε λίγο στο pit, το οποίο είχε πάρει φωτιά. Η μουσική τους με την βοήθεια του καθαρού ήχου εκείνης της βραδιάς, ακουγόταν πολύ διαφορετικός και πιο απολαυστικό από τις επιτηδευμένες noise ηχογραφήσεις της μπάντας που μπορεί κανείς να ακούσει στο διαδίκτυο. Αφού τα έσπασαν όλα, ο μάγκας μας πέταξε το μικρόφωνο και έφυγε τρέχοντας γκρεμίζοντας στο δρόμο του μια καημένη νεαρή κοπέλα.
Οι συμπαθητικοί, μεσήλικες πλέον, The Septic Psychos που αν και είχαν ντεμπουτάρει στις αρχές των 80s, ερουφήχθησαν από τη δίνη της ζωής και επανεμφανίστηκαν την αρχή της δεκαετίας που διανύουμε και κυκλοφορώντας δυο albums, έφτασαν και κοντά μας για το Vive Le Punk Rock. Με κεντρικό σύνθημα του τραγουδιστή τους, το “Not Racist, Just Bald” το οποίο φορούσε στη μπλούζα του ο Paul, οι SP έδωσαν ένα φοβερό show, ξεσηκώνοντας το κοινό στο An Club που συνέχισε να παίζει το ξύλο του στο pit. Το αγγλικό punk στυλ που τόσο κατέκτησε τον κόσμο στα 80s ήταν το κεντρικό θέμα εκείνη τη στιγμή και οι όμορφες μελωδίες των Psychos, τα δυναμικά τους ρεφρέν και η όλη ευχάριστη ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν, άφησαν τους πάντες ικανοποιημένους.
Στη σκηνή μετά από λίγο, εμφανίστηκαν οι Κροταλίας με πιο μοντέρνο punk rock και εμφανείς επιρροές από Social Distortion και Λούκυ Λουκ, με τα riffs να είναι κάποιες φορές πιο γρήγορα από τη σκιά τους, οι Αθηναίοι punk rockers έφεραν νεότερες ηλικίες μπροστά από τη σκηνή που τραγουδούσαν τους στίχους τους με σθένος. Η διασκευή στο “Ασφάλεια” (Τρύπες), βοήθησε και του παλαιότερους να τραγουδήσουν και έτσι, όλοι έγιναν ένα και τα 45 λεπτά των Κροταλίας, στέφθηκαν με επιτυχία.
Οι Junkheart είναι ένα από τα πιο hot ονόματα της εγχώριας punk rock σκηνή και αφού πλέον, έχουν σφιχταγκαλιάσει την pop punk αισθητική, με τα παρελθοντικά skate punk ξεσπάσματα να με επαναφέρουν στην τάξη, έχουν ισχυροποιήσει την fan base τους σπεύδουν να τους απολαύσουν όπου και αν εμφανίζονται. Και εκείνη η βραδιά δεν ήταν διαφορετική. Ξάφνου το pit έμοιαζε σχολική εκπαιδευτική εκδρομή, με τη νεολαία (ένιωσα σαν εκείνο τον θείο που κάθεται μαζί τους στο πασχαλινό τραπέζι) να τραγουδάει λέξη λέξη όλα τα κομμάτια του και τα πιτσιρίκια χόρευαν με φρενίτιδα. Χαίρομαι να βλέπω τα νέα παιδιά κοντά στη rock μουσική και μακρυά από τα ψευδή πρότυπα της βλαχοπόπ μουσικής καταπίεσης!
Οι μαθητές εξαφανίστηκαν αμέσως και οι φοβερές “πλατειακές” φιγούρες έκαναν την εμφάνιση τους και το κλινκ-κλανκ από τις αλυσίδες στο pit, γέμισε τον χώρο. Αφού ετοιμάζονταν να ανέβουν στη σκηνή οι Mau-Maus κάποια φασαρία έγινε στην Πλατεία Εξαρχείων (συνηθισμένα πράγματα) και η μυρωδιά του δακρυγόνου έφτασε στο υπόγειο του An Club. O τραγουδιστής Chris Taylor βρήκε την ευκαιρία να “ευχαριστήσει” την Ελληνική Αστυνομία (με τιμητικές φράσεις όπως ACAB) και έτσι το πάρτυ πήρε φωτιά, με τα σύντομα, σε διάρκεια, τραγούδια τους να απορροφούν κάθε ίχνος χημικού υπολείμματος στον αέρα. Ανελέητο punk κοπάνημα για τους φίλους της σκληρής μεριάς του ήχου και η κλωτσοπατινάδα έδινε και έπαιρνε μπροστά από τη σκηνή. Μετά από 16342 τραγούδια (σοβαρά έχασα το μέτρημα), οι Sheffield-ιάνοι punks Mau-Maus μας ευχαρίστησαν για την προσέλευση μας σε ένα ακόμη εξαιρετικό Vive Le Punk Rock Festival! και αποχώρησαν.
Το διήμερο αυτόυ του ξεχωριστού μουσικού φεστιβάλ έλαβε τέλος και ανυπομονούμε για το επόμενο!
ΠΑΙΞΕ ΠΑΝΚ ΡΕΕΕΕ!
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
777 
