Οι Μιλανέζοι prog rockers Althea, έχουν πρόσφατα προσθέσει άλλο ένα κεφάλαιο στη μουσική συγκομιδή τους με το ολόφρεσκο άλμπουμ “The Art Of Trees”, πιστοποιώντας την εξέλιξη και την απαιτητική καταδίωξη για μια μουσική πολυσχιδή, εκφραστική και σύνθετη. Ο ηγέτης, συνθέτης και κιθαρίστας τους Dario Bortot μας αφηγείται όσα έγιναν από την προηγούμενη φορά, και όσα έρχονται.
Υπάρχουν κάποιες αλλαγές στο συγκρότημα από την κυκλοφορία του άλμπουμ “Memories Have No Name”. Μπορείς να μας πεις για αυτές;
Γεια σας! Φυσικά! Δυστυχώς οι Fabrizio (Bass) και ο Marco (Keys) αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη μπάντα. Ευτυχώς συναντήσαμε αμέσως τον Andrea, έναν σπουδαίο μπασίστα, ο οποίος εντάχθηκε σε χρόνο μηδέν. Είμαστε τώρα ένα κουαρτέτο και έχω αναλάβει πλήρως το καθήκον των synths, τα οποία επίσης έκανα και εγώ σε μεγάλο βαθμό και στο “MHNN”. Στο μεταξύ, οι Fabry και Marco εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της οικογένειας Althea που απλά μεγαλώνει συνέχεια.
Ποια ήταν η βασική σκέψη ή το γεγονός που σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις το νέο άλμπουμ;
Όταν άρχισα να γράφω μουσική για το “The Art Of Trees”, δεν είχα μια σαφή κατεύθυνση για το πώς θα μπορούσε να ακούγεται. Θέλαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ πιο “βασισμένο σε τραγούδια” παρά ένα concept όπως το “MHNN”. Θέλαμε ο δίσκος να είναι εννοιολογικός και να ακούγεται βαθύς, πειραματικός, σκληρός όταν χρειάζεται, αλλά γλυκός και μαλακός όταν απαιτείται. Μόνο όταν αποφασίσαμε ότι από μια λυρική άποψη θέλαμε να παρουσιάσει ένα ταξίδι των συναισθημάτων σε περασμένα διαφορετικά στάδια της ζωής, έγινε ξεκάθαρο. Το όμορφο πράγμα σε αυτό το άλμπουμ είναι ότι οι εικόνες που προσπαθήσαμε να αναπλάσουμε με τη μουσική και τους στίχους, μας προέκυπταν κυριολεκτικά σε λίγες ώρες. Είναι απλώς θέμα να έχεις τη σωστή εικόνα μπροστά σου και όλα αρχίζουν να γίνονται απλά.
Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των δύο άλμπουμ και της κατάστασης της μπάντας τότε και τώρα;
Έχουμε σίγουρα ωριμάσει σαν μουσικοί και έχουμε περισσότερη εμπειρία χάρη στη ζωντανή επί σκηνής δράση μας. Ακόμη και αν οι “Althea” υπήρχαν από νωρίτερα ως το προσωπικό μου μουσικό όχημα, η σημερινή μπάντα είναι πολύ νέα. Παρόλα αυτά, κάθε φορά που προσεγγίζουμε ένα νέο τραγούδι, νιώθουμε πως έχουμε εξελιχθεί πολύ. Επίσης, η σχέση με τον Alessio, ο οποίος είναι ο κύριος συνθέτης μαζί μου, μεγαλώνει καθημερινά και το βρίσκουμε πιο εύκολο να διερευνήσουμε και να βιώσουμε νέους χώρους της φωνής του. Βρισκόμαστε τώρα σε μια φάση όπου γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον καλά, και υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ όλων μας. Ο καθένας έχει τους δικούς του ρόλους στο συγκρότημα και βρισκόμαστε σε μια τέλεια ισορροπία αυτή τη στιγμή, που είναι η βάση για να δημιουργήσουμε κάτι που να αντικατοπτρίζει αυτό που είναι μέσα στις ψυχές μας.
Μπορείς να εξηγήσεις σύντομα στους αναγνώστες μας την ιστορία του άλμπουμ;
Βέβαια! Το άλμπουμ είναι ένα ταξίδι στην αντίθετη κατεύθυνση μέσω συναισθημάτων σε διάφορα στάδια της ζωής. Ξεκινά από τη μετά θάνατον ζωή με τα πέντε στάδια της κατανόησης και τελειώνει με το τραύμα της γέννησης και το βάρος όλων των προσδοκιών των γονέων και των μελών της οικογένειας.
Πώς ήταν η περιοδεία σας στην Ισπανία; Μπορείτε να θυμηθείς κάποια ξεχωριστή στιγμή;
Ήταν πολύ διασκεδαστική! Ήταν η πρώτη μας φορά στην Ισπανία και με τους Vega, μια εκπληκτική μπάντα με πολύ εντάξει παιδιά. Όλα πήγαν πραγματικά ομαλά και κάθε βράδυ ήταν καλύτερο από το προηγούμενο. Μπορώ να πω ότι στην πόλη Irun ήταν σίγουρα η κορυφαία συναυλία για εμάς, και επίσης το κοινό ήταν φοβερό! Συναντήσαμε πολλούς ανθρώπους που αγαπούν την μουσική … αυτό ήταν εκπληκτικό!
Έχετε κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ για το Sliptrick Records. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη συμφωνία και τις διαφορές μέχρι στιγμής;
Σωστά, όπως και με το MHNN, το άλμπουμ δημιουργήθηκε από εμάς και διανεμήθηκε από το Sliptrick Records. Μόλις τους στείλαμε ένα πρώτο remix του άλμπουμ, ενδιαφέρθηκαν να δουλέψουν μαζί μας και για μας ήταν μια φυσική επιλογή.
Ποια είναι τα βασικά σας σχέδια για το 2019 και την προώθηση του άλμπουμ σας;
Θέλουμε να παίξουμε ζωντανά όσο μπορούμε και να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, ειδικά εκτός Ιταλίας. Θα παίξουμε τόσο ηλεκτρικά με πλήρη μπάντα, καθώς και ακουστικά (θα ανοίξουμε τα live του Chris Bay των Freedom Call στην Ιταλία).
Μπορείς να αναφέρεις τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ που έχεις ακούσει στο 2018;
Ναι, για μένα ήταν τα παρακάτω:
Kingcrow – The Persistance
Steven Wilson-Home Invasion
Lunatic Soul -Fractured
Leprous – Malina
Όντας μέλος μιας μπάντας που παίζει ένα στυλ το οποίο οι περισσότεροι από τα τυπικούς ακροατές δεν μπορεί πραγματικά να καταλάβουν και να εκτιμήσουν, που ζει στην εποχή της καταιγίδας πληροφοριών με τα αμέτρητα ονόματα μπάντα, που αντιμετωπίζει μια μουσική αγορά που δεν μπορεί σε τίποτα να συγκριθεί με το παρελθόν , τι μπορεί να σε κάνει να πιστεύεις ακόμα στην αξία της μουσικής και της τέχνης;
Είναι αλήθεια – υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα, κάποια καλά, κάποια κακά. Το μέσο επίπεδο των μουσικών έχει αυξηθεί τόσο πολύ, επίσης λόγω της τεχνολογίας. Ωστόσο, δεν πιστεύω ότι η παραγωγή μουσικής με τον πιο «καλλιτεχνικό» τρόπο θα πρέπει να καθοδηγείται από το πόσοι άνθρωποι θα ακούσουν τη μουσική – νομίζω ότι η μουσική πρέπει να είναι λίγο πιο εγωιστική, παρά να φτιάχνεται για να υπηρετεί την (ανύπαρκτη πια) μουσική βιομηχανία. Πρώτα από όλα, θα θέλαμε να εκφραστούμε με τη μουσική μας και να δείξουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Μας αρέσει να παίζουμε με κάθε είδους μουσική επιρροή που απαιτείται για να αποδώσει το μήνυμα ενός τραγουδιού (αυτή είναι και τελικά η άποψή μας για την «προοδευτική» μουσική). Προσπαθούμε να είμαστε αυτοί που είμαστε και ελπίζουμε να ακουγόμαστε λίγο “διαφορετικοί”. Δεν λέω πως προτιμούμε να παίξουμε μπροστά σε «έναν άνθρωπο με τον σκύλο του» κοινό- φυσικά θα θέλαμε χιλιάδες άνθρωποι να ακούσουν τη μουσική μας, αλλά αυτό θα πρέπει να είναι η συνέπεια και όχι ο οδηγός.
Είναι πράγματι δύσκολο σήμερα να αντιμετωπίσουμε την τρέχουσα αγορά της μουσικής και υπάρχουν χιλιάδες συγκροτήματα που θέλουν να παίξουν και να γίνουν σαν τα “αστέρια” που όλοι μας ακούγαμε στο παρελθόν προσπαθώντας να τους μοιάσουν με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο. Εν πάση περιπτώσει, αυτό δεν είναι ο στόχος μας … παίζουμε και δημιουργούμε τραγούδια με τον απλό στόχο να λέμε κάτι σε κάποιον με τον τρόπο που μας αρέσει. Κατά τη διάρκεια της ζωής μας επικεντρώνουμε την προσπάθειά μας να περάσουμε τα συναισθήματα και όλα τα συναισθήματα μέσα στην εικόνα που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε. Μου αρέσει να πιστεύω ότι τα τραγούδια μας είναι πολύ μικρές ταινίες … με χαρακτήρες, τοπία, ενέργειες που συμβαίνουν και πολλές άλλες λεπτομέρειες που ελπίζουμε ο ακροατής θα συνεχίσει να ανακαλύπτει σε κάθε ακρόαση.
895 
