RIBOZYME: “Argute”

Οι Ribozyme στα είκοσι χρόνια που υπάρχουν σαν συγκρότημα έχουν κυκλοφορήσει μόλις τρεις, αλλά ποιοτικούς, δίσκους σύχρονου rock και με το νέο τους album “Argute” προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν τον ήχο τους και να συστηθούν στις νέες γενιές ακροατών.

Οι εκ Νορβηγίας προερχόμενοι Ribozyme έχουν πάρει το όνομα τους από το ριβόσωμα, κάνοντας το παραλληλισμό ότι και αυτοί είναι ένα εργοστάσιο σύνθεσης μουσικής και κάποιος θα μπορούσε να τους περιγράψει σαν ένα υβρίδιο των Tool, Nine Inch Nails, Oceansize και Alice in Chains. H μεγάλη διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα τους album είναι η προσθήκη του κιθαρίστα κιθαρίστα Thomas Lønnheim, που προσθέτει μια έξτρα διάσταση στη δημιουργική σφαίρα των Kjartan Ericsson, Cato Olaisen και Lord Baard.

Το “Argute” διαρκεί περίπου τριάντα τρία λεπτά και αποτελείται από εννιά συνθέσεις. Οι Νορβηγοί rockers συνδυάζουν το σύγχρονο ραδιοφωνικό rock με progressive περάσματα με τα κομμάτια να μην ξεπερνάνε τα τρία η τέσσερα λεπτά. Kάποιες συνθέσεις έχουν πιο prog προσανατολισμό όπως το “Tied to The Grid”, άλλες συνθέσεις είναι πιο ραδιοφωνικές σαν το “Haunted a minute ago”, με το καλύτερο τραγούδι να είναι το “Plasma” που περιέχει και τα δύο βασικά στοιχεία του συγκροτήματος σε ίσα μέρη.

Η νέα κυκλοφορία των  Ribozyme είναι ένας ενδιαφέρον δίσκος που δεν κουράζει, οι συνθέσεις του έχουν  την ποικιλομορφία που χρειάζεται για να υπάρχει διάρκεια στις ακροάσεις και σίγουρα οι λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου θα περάσουν καλά με το “Argute”.

Υ.Γ. 1 Ο Thomas Lønnheim είναι επίσης και κατασκευαστής κιθαρών. Στο video του “Plasma” οι Ribozyme έχουν τραβήξει τον Thomas να φτιάχνει τη νέα κιθάρα του Kjartan Ericsson.

https://www.facebook.com/ribozyme/

572
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.