Μερικές φορές, ή μάλλον τις περισσότερες, υπάρχουν και αυτά τα συγκροτήματα τα οποία έχουν την έμπνευση και το ταλέντο για σύνθεση καλής metal μουσικής και η τύχη, ή οι συγκυρίες απλά δεν είναι με το μέρος τους. Μια τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι οι Σουηδοί metallers Darkwater.
Απαρτιζόμενοι από τους Henrik Båth στα φωνητικά, Markus Sigfridsson στην κιθάρα, Simon Andersson στο μπάσο, Magnus Holmberg στα πλήκτρα και Tobias Enbert στα ντραμς, οδηγούνται φέτος αισίως στην τρίτη τους κυκλοφορία “Human” για την οποία μεσολάβησαν εννιά χρόνια από την δεύτερη “Where Stories End” (2010). Σε κάποια σημεία ηχητικά και περισσότερο ιστορικά, μου θύμισαν αισθητά τους Νορβηγούς Circus Maximus, μια αξιόλογη μπάντα που δούλευε σκληρά για 10 χρόνια σχεδόν, έχει κυκλοφορήσει απολαυστικά άλμπουμ, αλλά είτε εξαιτίας της λάθος προώθησης, είτε για άλλους πολλούς λόγους που μπορώ να τους αναλύω μέχρι το πρωί, δυστυχώς παρέμειναν στην αφάνεια και στην απραγία ( το τελευταίο δισκάκι τους, το “Nine”, βγήκε το 2012, όσοι δεν το έχουν ακούσει να το επισπεύσουν άμεσα).
Πίσω στους Darkwater, λοιπόν! Το συγκρότημα διαλέγει την ταμπέλα του μελωδικού progressive metal ότι του συνάδει καλύτερα, πράγμα που θα βρείτε στο “Human” σε αφθονία, αν επιλέξετε να το ακούσετε. Να προσθέσω κάπου εδώ ότι την μίξη και το mastering του, τα έχει επιμεληθεί ο ειδήμων Jacob Hansen (Evergrey, Volbeat, Amaranthe). Και τώρα πάμε στο ερώτημα που μας “καίει” περισσότερο απ’ όλα. Αξίζει να ξοδέψει κανείς 76 λεπτά από την ζωή του για να ακούσει το “Human” των Darkwater και μετά να επενδύσει σε αυτό;
Κατ’ αρχάς, ναι αξίζει να ξοδέψει κανείς τον χρόνο του με το “Human”, ειδικά όποιος αγαπάει το prog, το συμφωνικό metal και την μελωδία, γιατί έχει περισσές τέτοιες στιγμές. Τα πλήκτρα σχεδόν σε όλα τα τραγούδια κατέχουν ρόλο καταλυτικό, κλέβουν κάθε τρεις και λίγο την παράσταση, ενώ στα riffs της κιθάρας θα βρείτε και heavy metal επιρροές. Παράλληλα, συνθετικά είναι σαν να συνάντησαν οι Kamelot (επί εποχές Roy Khan) τους Conception και οι Pain Of Salvation να πέρασαν από το σημείο του ραντεβού τους να πουν και αυτοί με τη σειρά τους ένα “γεια”. Δεν είναι καθόλου στα αρνητικά το να αφομοιώνει τις επιρροές του και να τις βγάζει προς τα έξω ένα συγκρότημα στην μουσική του, αρκεί να το κάνει καλά. Και οι Darkwater το κάνουν! Τα δυναμικά αλά ρυθμικά prog τραγούδια του άλμπουμ δεν “πάνε” το είδος παραπέρα και ούτε είναι πρωτοποριακά, αλλά προσθέτουν και χαρίζουν αξιόλογες στιγμές σ’ αυτό για τους οπαδούς του, ειδικά τα “A New Beginning”, “In Front Of You”, “Alive (Part II)” και “Insomnia” θα τα βρει απολαυστικά, διασκεδαστικά και κολλητικά.
Αν και ο δίσκος είναι ικανοποιητικός και η διάρκειά του περνάει σχετικά σχετικά γρήγορα, η παραπάνω επένδυση σε αυτόν δεν είναι απαραίτητη. ‘Όπως προείπα (ή προ έγραψα) η ηχητική ταυτότητα των Darkwater δεν είναι σαφής εδώ, επειδή με την πάροδο του νομίζω ότι σε αρκετά σημεία των κομματιών, ακούω κάποια μπάντα από τις παραπάνω και όχι αυτούς. Το “Reflection Of Mind”, ας πούμε, με βεβαιότητα δεν έχει πρωτότυπη μελωδία, καθώς θυμίζει παλιότερες δουλειές από Kamelot και Dream Theater μαζί. Ναι, να είμαστε θετικοί στο να εξωτερικεύει τις επιρροές του ο μουσικός πάνω στο έργο του, αλλά να μην γίνεται αλόγιστη χρήση απ’ αυτόν, γιατί στο τέλος δε θα έχει την δικιά του ταυτότητα και τον δικό του χαρακτήρα.
Σε γενικές γραμμές, το καινούριο πόνημα των Darkwater είναι ό,τι πρέπει για τους φίλους της μελωδικής metal μουσικής. Οι υπόλοιποι επενδύστε άφοβα μιας και θα βρείτε αρκετές αφορμές για πολλαπλά κοπανήματα σε συνδυασμό με ρυθμικές στιγμές, εκτός κι αν δεν του γούστου σας, οπότε το καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να το αποφύγετε.
667 
