Οι metallers και πολύ γνωστοί “Ηλεκτρικοί Μάγοι” από το Dorset της Αγγλίας, δημιουργήθηκαν το 1993. Μια δεκαετία στην οποία υπήρχε έντονα η έξαρση της grunge σκηνής και λίγο έπειτα της stoner. Καθ’ ότι το stoner ήταν παρεμφερές με τον doom metal ήχο, οι doom metallers λοιπόν Electric Wizard φρόντισαν μέσα σε έξι χρόνια (1994 – 2000) να κυκλοφορήσουν δύο από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ της ιστορίας τους.
Σχηματίστηκαν από τον Jus Oborn, τον τραγουδιστή και κιθαρίστα τους και στην συνέχεια υπηρέτησαν αυτό το όραμα ο ντράμερ Mark Greening και ο μπασίστας Tim Bagshaw. Το, τότε, τρίο εμπνεύστηκε το όνομα του από τους Black Sabbath, πιο συγκεκριμένα από τα τραγούδια τους, “Electric Funeral“ και “The Wizard”, ενώ άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “πνευματικό” παιδί τους, εφόσον τόσο στο όνομα όσο και στον ήχο του, τους πλησίασε αρκετά.
Η στιχουργική τους είναι και αυτή επηρεασμένη από ταινίες θρίλερ (Black Sabbath), τα ναρκωτικά, την μαγεία, τα μεταφυσικά φαινόμενα και από τις ιστορίες του H.P. Lovecraft. Ύστερα από το πρώτο τους και ομώνυμο άλμπουμ (1995), μετά από δυο χρόνια ακολούθησε το αξιόλογο “Come My Fanatics…”, όπου περιέπλεξε stoner και sludge στοιχεία μαζί με doom, μια μίξη που θα καθόριζε αργότερα καταλυτικά τον ήχο της μπάντας. Μέχρι και σήμερα θεωρείται χαρακτηριστικός δίσκος των EW, έως ότου να βγει το “Dopethrone” (2000), το μέγα έπος τους.
Το τρίτο studio full length τους κυκλοφόρησε στις 28 Νοεμβρίου του 2000 από την δισκογραφική εταιρία, Rise Above. Την παραγωγή και την μίξη του ήχου ανέλαβε ο ίδιος άνθρωπος, ο Rolf Startin, ενώ το εξώφυλλο επιμελήθηκαν τρία άτομα μαζί, οι Hugh Gilmour, Tim Bagshaw και Jus Oborn. Το τελευταίο απεικονίζει τον Σατανά να “φουμάρει” καπνό, καθώς πίσω του βρίσκεται μια αρχαία πόλη, με κατασκευές που παραπέμπουν σε μαύρους πύργους συνωστισμένες μεταξύ τους, και με μάτια να τον παρακολουθούν, ένα τρομακτικό θέαμα, αν μη τι άλλο.
Ίσως ο σκοπός του γκρουπ ήταν να τρομάξει τον ακροατή και να δημιουργήσει ένα πέπλο ζοφερής ατμόσφαιρας, τόσο εικονικά όσο και ηχητικά σαν τους Black Sabbath. “Πνευματικό” παιδί, δεν είπαμε; Ο δίσκος επανεκδόθηκε το 2004 και το 2007 από την ίδια εταιρία με την διαφορά ότι το κομμάτι “Dopethrone” είχε διάρκεια σχεδόν 11’ (στην αρχική version διαρκούσε 20:48) και περιείχε ως bonus track το “Mind Transferral”. Ο δημιουργός τους, Jus Oborn, έχει παραδεχτεί στο παρελθόν ότι κατά τις ηχογραφήσεις του, το συγκρότημα βρισκόταν στην πιο σκοτεινή του περίοδο, καθώς όλοι αντιμετώπιζαν κάποιο εθισμό (ναρκωτικά, αλκοολισμό), με αποτέλεσμα όλοι τους να θέλουν να βγάλουν το πιο αηδιαστικό και σάπιο metal άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει ποτέ κανείς. Και το κατάφεραν! Ωστόσο, αν και μουσικά παρέπεμψαν στους προ αναφερθέντες σε μεγάλο βαθμό, οι Electric Wizard κινήθηκαν κάπως διαφορετικά από τους κλασικούς αντιπροσώπους του doom.
Το “Dopethrone” διαρκεί 71 λεπτά και περιέχει 8 τραγούδια, ναι αλλά τι τραγούδια! Παρακάτω από 5΄ δε θα τα δει κανείς να πέφτουν, με εξαίρεση το εναρκτήριο “Vinum Sabbathi”, το οποίο σίγουρα συνιστά φόρο τιμής στους “πατεράδες” του metal. Ο πρωτόγονος ήχος ναι μεν βρίσκεται παρόν καθ’ όλη την διάρκεια και δίνει το παρόν στα κομμάτια, η “βρωμιά” όμως, που υπάρχει σ’ αυτόν, προσδίδει μια παραπάνω αλητεία και κάνει το τελικό αποτέλεσμα αψεγάδιαστο.
Τα φωνητικά του Oborn ακούγονται σφοδρά και θηριώδη πάνω από τα αργά riffs της κιθάρας του, στα οποία το βάθος τους δεν έχουν τελειωμό. Ένας συνδυασμός, ο οποίος την ίδια στιγμή με τα επιβλητικά ντραμς του Greening σε απόλυτο κρεσέντο, δημιουργεί μια αποπνικτική και βαριά αισθητική. Η εξέλιξη των κομματιών σε πιο δυναμικές και έντονες στιγμές, με τα ορχηστρικά περάσματα από doom σε ψυχεδέλεια και αντιστρόφως, δημιουργούν μια καυστική ατμόσφαιρα, στροβιλισμένη από αποχρώσεις οξέος. Τα τραγούδια είναι όσο πιο αργά σε ρυθμό γίνεται, σαν τον Θάνατο δηλαδή, με την κιθάρα κουρδισμένη χαμηλά, και αυτά να “καίνε” σαν λάβες ηφαιστείου, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα μονολιθικά έπη “Funeralopolis”, “Dopethrone”, “Weird Tales” και “I, The Witchfinder”.
Ένας post αποκαλυπτικός δίσκος που έγραψε την δικιά του ιστορία και ανέδειξε το doom metal τον 21ο αιώνα. Στην ολότητα του, η μουσική του “Dopethrone” είναι συνεπής, εμπνευσμένη, έντονη και γεμάτη αυτοπεποίθηση που το ακροατήριο του metal αποδέχτηκε, λάτρεψε και το θεώρησε διαχρονικό. Ένα άλμπουμ, καθολικό και αντάξιο της φήμης, που του έχει αποδοθεί δικαίως, ως ένα από τα καλύτερα των Electric Wizard και του είδους, γενικότερα.
Συνοψίζοντας, με λίγα λόγια το “Dopethrone” συνιστά την ηχητική εξέλιξη του “Come My Fanatics…” και αναμφισβήτητα είναι δίσκος ορόσημο για τους ίδιους τους Electric Wizard και για τα είδη των doom και sludge metal. Αν και οι Mark Greening και Tim Bagshaw αποχώρησαν από την μπάντα το 2003, στη συνέχεια προστέθηκαν σ’ αυτήν ( με τελευταίο line-up) οι Simon Poole (ντραμς), Liz Buckingham (δεύτερη κιθάρα) και Clayton Burgess (μπάσο), δίνοντας μια νέα πνοή και σηματοδοτώντας μια άλλη εποχή για τους Electric Wizard. Τα παραπάνω full length μαζί με τα “Witchcult Today”, ”Black Masses”, ”Time to Die” και το πιο πρόσφατο ”Wizard Bloody Wizard”, θα τα απολαύσουμε ζωντανά σε μια μοναδική συναυλία που θα δώσει το συγκρότημα επί ελληνικού εδάφους, το Σάββατο στις 23 Φλεβάρη στο Piraeus Academy. Ραντεβού για πολύ αργό και βασανιστικό doom στην Πειραιώς!
https://www.rockway.gr/nea/item/22410-electric-wizard
763 
