MALAMORTE: “Hell for All”

Οι Malamorte έχουν ως βάση την Ιταλία και συγκεκριμένα τη Ρώμη και είναι το side-project του Alessandro Nunziati (Lord Vampyr, Cain, Shadowreign, Nailed God, ex Theatres des Vampires) γνωστού και ως Lord Vampyr. Στην ουσία είναι one-man band που ειπιδίδεται στο να παίζει occult heavy metal.

Οι Ιταλοί ιδρύθηκαν το 2009 και έχουν κυκλοφορήσει ένα EP  και τρεις δίσκους. Στην αρχή ξεκίνησαν σαν black metal συγκρότημα αλλά μετά το πρώτο δίσκο η μουσική κατεύθυνση τους είναι πιο κοντά στο heavy metal. Σε αυτό τον τέταρτο δίσκο συνεχίζουν να λένε ιστορίες αποκρυφισμού και μαγείας και ο ήχος συνδυάζει εκτός από κλασσικό metal, πρώιμο thrash και speed metal και έχουν επιρροές από Mercyful Fate, King Diamond, Venom και πρώιμους Blind Guardian. Επίσης υπάρχουν στιγμές που φαίνεται το μαυρομεταλλικό παρελθόν της μπάντας.

Το “Hell for All” είναι ένα album που στην αρχή ο ακροατής θα το παρεξηγήσει.  Ο ήχος του δίσκου είναι λίγο καλύτερος από demo και το drum machine που χρησιμοποιείται αποδυναμώνει τα τραγούδια. Όμως οι εννιά συνθέσεις που υπάρχουν στον δίσκο είναι αρκετά πιασάρικες και έχουν ευκολομνημόνευτα ρεφραίν, με τους Malamorte να συνδυάζουν αρμονικά τις πολλές επιρροές τους. Ακόμα έχει γίνει και αρκετά καλή δουλειά στις κιθάρες, με τον δίσκο να έχει αξιόλογα riff και solo, και είμαι σίγουρος ότι, στα live, τα κομμάτια θα αποκτούν επιπλέον δυναμική. Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το ομώνυμο “Hell For All” με το φοβερό κεντρικό riff και το “Warriors of Hell”.

Η νέα κυκλοφορία των Malamorte είναι σαν μια καλή B-movie ταινία. Έχει χαμηλά στάνταρ παραγωγής αλλά σε κερδίζει με το μεράκι που δείχνει ο δημιουργός της και τα καλά τραγούδια που διαθέτει. Δεν ο καλύτερος δίσκος της χρονιάς αλλά με το “Hell for All” θα περάσεις καλά.

https://www.facebook.com/Malamorte-1549227968623731/

642
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.