Το punk είναι για μένα ο ήχος της επανάστασης. Εκείνη της επανάστασης που έχουμε μέσα μας και θα θέλαμε να εξωτερικευτεί. Η μουσική αυτή, το καταφέρνει και όσοι έχουν αυτιά δεν μπορούν να το αγνοήσουν. Ο Δημήτρης Μαρσέλος συνομιλεί με τους Mau-Maus από το Sheffield, πριν εκείνη δονήσουν με τους ήχους τους το An Club στα πλαίσια του Vive Le Punk Rock Festival (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Καλησπέρα και καλώς ήρθατε στο rockway.gr! Πρώτα από όλα, θα ήθελα να αυτοπαρουσιαστείτε στους αναγνώστες μας.
Οι Mau-Maus είναι οι Lev στην κιθάρα, Bunny στο μπάσο, Danny στα φωνητικά και Boll στα τύμπανα.
-Πως εμπνευστήκατε το όνομα σας;
Lev: Οι Mau Maus ήταν μια τρομοκρατική ομάδα στην Κένυα που επαναστάτησε εναντίον των λευκών παίρνοντας την γη τους, τις ζωές τους και το βιος τους.
Boll: Το όνομα βγαίνει από τη φράση Ma Umau, που σημαίνει “οι παππούδες μας”.
Lev: Ήταν επίσης το όνομα μιας συμμορίας στη Νέα Υόρκη που είχαν αντιπάλους τους Sand Street Angels. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχουμε καμιά δουλειά με αυτά, απλά μας άρεσε το όνομα.
-Ποιες μπάντες σας επηρέασαν ώστε να θέλετε να παίξετε hardcore punk;
Lev: Μια από τις αρχικές επιρροές ήταν οι The Dickies. Όταν ακούσαμε το “Eve of Destruction” πρώτη φορά, μας ανατίναξε τα μυαλά. Και έτσι, αρχίσαμε να ακούμε αμερικάνικες μπάντες σαν τους Flesh Eaters, Black Flag, Middle Class, DOA (από τον Καναδά).
Boll: Και The Germs, UXA κτλ. Μετά αγγλικές μπάντες όπως οι Discharge και GBH.
Lev: Ήμασταν όλοι συμμαθητές, αγαπούσαμε την ίδια μουσική, οπότε ήταν πολύ φυσικό για εμάς να ξεκινήσουμε συγκρότημα.
-Αν και ήσασταν πολύ ενεργοί στα 80s, πέσατε σε εναν βαθύ λήθαργο και επανεμφανηστήκατ πολλά χρόνια αργότερα. Τι έγινε ενδιάμεσα αυτών των περιόδων;
Lev: Διαλυθήκαμε το 986 αν θυμάμαι σωστά. Και δεν είχε να κάνει με μουσικές διαφορές και τέτοια.
Boll: Ο Bunny ήταν σοβαρά άρρωστος.
Lev: Και ο αρχικός μας τραγουδιστής ο Chris βρήκε δουλειά και αποφάσισε πως έπαιξε αρκετά. Επειδή όμως ήμαστα φίλοι από πριν, το να τον αντικαταστήσουμε τότε δεν φαινόταν καλή ιδέα, οπότε το διαλύσαμε και μείναμε κολλητοί.
-Πόσο διαφορετικό νομίζετε πως είναι να είναι κάποιος punk σήμερα σε αντίθεση με το τότε;
Lev: Είμαστε αρκετά μεγαλύτεροι τώρα και δεν πρόκειται να γίνουμε νεότεροι. Θα ήθελα να δω νέο αίμα στη σκηνή. Για να είμαι δίκαιος αρκετά τραγούδια εκείνης της εποχής είναι πολύ σχετικά και σήμερα και οι άθρωποι σχετίζονται με αυτά ακόμη και σήμερα, ακόμα και είναι πάνω από 35 ετών.
Boll: Όσον αφορά στην Αγγλία, είναι αρκετά απλό πλέον. Πηγαίνεις στα Starbucks και σε σερβίρει κάποιος νέος πάνκης με ένα τεράστιο ταττού στον λαιμό. Τότε, έχοντας απλά τρυπημένα αυτιά και φορώντας λίγο διαφορετικά ρούχα, ήταν αρκετό για να σε βάλουν στο περιθώριο. Αρκετό από το punk στις μέρες μας έχει να κάνει με τα χρήματα και το image, αλλά αν ψαχτείς βαθύτερα θα βρεις παιδιά στο underground που το κρατούν αληθινό. Στο Sheffield πάντα υπήρχε μια μεγάλη Anarcho/DIY σκηνή που υπάρχει απλά για τη χαρά του punk rock.
-Για ποια πράγματα τραγουδούν οι Mau Maus στα τραγούδια τους;
Lev: Ένα τυπικό τραγούδι Mau Maus σχετίζεται με το τι περνάμε εκείνη τι στιγμή και τι βλέπουμε οι άλλοι να περνούν. Δυο από εμάς δουλεύαμε σε ορυχεία άνθρακα τότε, τα οποία η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να κλείσει, να καταστρέψει την βιομηχανία μετάλλου και η ανεργία ήταν στα ύψη, οπότε είχαμε αρκετό υλικό για να δουλέψουμε στα τραγούδια μας.
Boll: Δυστυχώς, ο κόσμος μας τα τελευταία 40 χρόνια πάει από το κακό στο χειρότερο. Υπάρχει ακόμη μισαλλοδοξία, πόλεμος, πείνα, έλλειψη στέγης, φτώχεια και καθόλου ανοχή. Όσο υπάρχει κάτι να μας θυμώνει, έχουμε κάτι για το οποίο θέλουμε να φωνάξουμε.
-Χρείαζεταοι ακόμη η κοινωνία μας το punk;
Lev: Το Punk έχει τη θέση του στην κοινωνία, όσο είχε και τότε.
Boll: Η κοινωνία έχει απορροφήσιε το punk. Υπάρχει σε διαφημίσεις, στην τηλεόραση, στο marketing, στην τεχνολογία και στη μόδα. Η κοινωνία δεν χρειάζεται το punk και το punk δεν χρειάζεται την κοινωνία. Δημιουργούμε τις δικές μας κοινωνίες όσο κοντά ή όσο μακριά από το σύστημα θέλουμε.
-Η πρώτη σας ζωντανή εμφάνιση ήταν στο πλάι των Angelic Upstarts. Θυμάστε πως νιώσατε τότε;
Lev: Παίξαμε με τους Angelic Upstarts το 1984 στο Marples του Sheffield κατά τη διάρκεια της απεργίας των ανθρακωρύχων. Τότε παίζαμε και μερικές διασκευές μαζί με τα δικά μας κομμάτια, αλλά εκείνη τη μέρα πετάξαμε τις διασκευές στην άκρη και παίξαμε μόνο τα δικά μας. Θυμάμαι πως ήταν ένα υπέροχο live, με τους Upstarts σε μεγάλη φόρμα και είναι ακόμη από τις αγαπημένες μου μπάντες.
-Να περιμένουμε σύντομα νέο υλικό;
Lev: Δουλεύουμε ήδη πάνω σε νέο υλικό και είμαστε ανυπόμονοι να το κυκλοφορήσουμε.
Boll: Ελπίζουμε φέτος να κυκλοφορήσουμε καινούργιο ΕΡ.
-Επισκεπτόσαστε την Ελλάδα για πρώτη φορά και αρκετοί από εμάς αναρωτιόμαστε τι θα δούμε. Τι να περιμένουμε από εσάς λοιπόν;
Boll: Λιγότερα μαλλιά!!! Έχουμε ακούσει πως οι Έλληνες punks γούστάρουν να τρελαίνονται και να παρτάρουν, οπότε είμαστε έτοιμοι και περιμένουμε.
Lev: Ανυπομονούμε να παίξουμε στην Αθήνα. Τα παλιά μας τραγούδια γρήγορα, δυνατά και στη μάπα σας. Το festival περιέχει κάποιες απίθανες μπάντες. Το να βρισκόμαστε σε αυτό μας τιμάει. Ελπίζουμε να αποκτήσουμε νέους fans και φίλους εκεί και το περιμένουμε πως και πως. Τα λέμε στο bar.
-Τελειώνοντας θα ήθελα να προσκαλέσετε τους αναγνώστες μας στο Vive Le Punk Rock festival με στίχους σας. Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Danny: “We don’t give a damn, we don’t care, let all the people stare, we’re society’s rejects”.
451 
