Είναι ορισμένα Σαββατόβραδα που συναυλιακά δε συμβαίνει τίποτα, ενώ είναι και κάποια που συμβαίνουν τα πάντα! Ε, λοιπόν, η 9η Φεβρουαρίου ήταν η μέρα (νύχτα, βασικά) στην οποία Monster Magnet, The Algiers, Sound Explosion, Popguns και Bazooka διεκδίκησαν το ενδιαφέρον του μουσικού κοινού.
Για τους Bazooka, η εμφάνιση αυτή ήταν ουσιαστικά η παρουσίαση του καινούργιου τους δίσκου, Zero Hits. Οι πολύ καλές κριτικές του album που είχαν δημοσιευτεί τις προηγούμενες βδομάδες, φαντάζομαι λειτούργησαν πολύ θετικά στο να δημιουργηθεί ένα κλίμα ενθουσιασμού και ανυπομονησίας. Ας πάρω τα πράγματα όμως από την αρχή: The Bonnie Nettles, τ’ αγόρια που κλήθηκαν ν’ ανοίξουν τη συναυλία.
Η μπάντα από το αινιγματικό μέρος με το όνομα Ανάκασα άπλωσε για σχεδόν μια ώρα το ψυχεδελικό πέπλο τους στη σκηνή του Gagarin. Κάπνα, μωβ-πράσινος χαμηλός φωτισμός και το μανιασμένο κροτάλισμα του ντεφιού δημιούργησαν μια σχεδόν μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Η πραγματικότητα ήταν βέβαια πως υπήρχε μια έλλειψη σε …μύστες. Έχω ακούσει ενθουσιώδη σχόλια για τα live των εν λόγω, αλλά το ένα τέταρτο που τους είδα στη σκηνή, μάλλον θα σβήσει αδιάφορο στη μνήμη μου. Δυστυχώς έχασα το μικρό χαμούλη, όταν ο τραγουδιστής έμεινε γυμνόστηθος, κάτι που συνηθίζει όπως έμαθα εκ των υστέρων!
Η ώρα είχε μόλις περάσει από 23.00 όταν οι χορδές της κιθάρας άρχισαν να ψελλίζουν το Ψέμα και το κοινό αρχίζει να διαολίζεται! Πριν προλάβουμε να μαζέψουμε τον ενθουσιασμό μας, σκάνε στο καπάκι ο ύμνος Οι Βλάκες Κάνουνε Παρέλαση και το μοιραίο Σουλτάνα. Γυμνόστηθα τώρα αρχίζουν και εμφανίζονται τα αγόρια της πρώτης σειράς, που δεν είχαν σταματήσει να χοροπηδάνε και να επαναλαμβάνουν λέξη προς λέξη κάθε τραγούδι. Τα τέρμα γκάζια κόβουν λιγάκι μετά το Μόνος και κάποιο τεχνικό ζητηματάκι. Κάπου εκεί ανεβαίνει στη σκηνή και το τρίο πνευστών σαξόφωνο-τρομπόνι-τρομπέτα, δίνοντας την ευκαιρία για πιο εξευγενισμένες χορευτικές κινήσεις. Μόνος, Η Δική σου Η Σειρά και Θέλω Φύση ολοκληρώνουν το πρώτο «πνευστό» μέρος της βραδιάς (ναι, ακολούθησε κι άλλο). Το τελευταίο τραγούδι που συγκράτησα ήταν το Μέσα στην Πόλη, όταν η απομουρλαμάρα κατέλαβε τα λογικά μας.
Μια στο τόσο επίδοξοι/ες crowd-surfers επιχειρούσαν σύντομες βόλτες πάνω απ’ τα κεφάλια μας, ενώ κάποιοι πιο ξαναμμένοι έκαναν ένα μικρό ντου στη σκηνή υπερπηδώντας το φράχτη, βάζοντας τον security να βγάλει με ένα παραπάνω άγχος το μεροκάματο.
Το μόνο που με απογοήτευσε, κατά κάποιο τρόπο, ήταν η έλλειψη του 2ου ντράμερ. Αυτά τα σόλο κοπανήματα, που δεν είναι και λίγα στα τραγούδια των Bazooka, είχαν εντελώς άλλη δυναμική. Σαν αυτά που παίζουν όλες οι άλλες μπάντες.
Εν κατακλείδι, το set των Bazooka ήταν -όπως πάντα- χορτοστικότατο, με πάνω από 20 τραγούδια και μιάμιση -και πλέον- ώρα διάρκεια. Η πλατεία του Gagarin ήταν σχεδόν γεμάτη, τόσο ώστε να μπορείς να μετακίνησε χωρίς να σπάζονται οι γύρω σου. Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα με πολύ ωραίο κόσμο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα live?
Κείμενο: Γιώργος Αργυρόπουλος
Φωτογραφίες: Μάνος Καλαφατέλης
694 
