Μέσα σε μία άκρως μυστικιστική ατμόσφαιρα, ξεκίνησε το βράδυ της Παρασκευής στο Temple. Ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς στο χώρο και περίμενε με μεγάλο ενθουσιασμό, τόσο την έναρξη του live όσο και την παρουσία του Attila επί σκηνής.
Είναι περασμένες 22:00 και η έναρξη της εμφάνισης των Lüüp, συνοδεύεται από την ακαριαία παύση οποιασδήποτε συνομιλίας.
Στην οθόνη του projector, προβάλλεται ζωντανά η δημιουργία ενός πίνακα που φιλοτεχνείται από τον Costin Chioreanu και το live ξεκινά με τον Στέλιο Ρωμαλιάδη και τρεις γυναικείες παρουσίες στα φωνητικά των πρώτων τριών κομματιών. Οι φωνές τους μαγευτικές όσο και η συνοδεία των cellos, του βιολιού και των υπόλοιπων οργάνων, ενώ εξίσου μας συνεπήρε η εξέλιξη του πίνακα, με τις πινελιές να τοποθετούνται σε αυτόν ακολουθώντας τον ρυθμό της μουσικής.
Κατά τη διάρκεια του “Γιατί Είναι Μαύρα τα Βουνά (Why Are The Mountains Black)” που ακούσαμε δεύτερο στη σειρά, έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή ο μαέστρος, με τη σκιά του να διαγράφεται στον τοίχο του Temple από τον πολύ ατμοσφαιρικό φωτισμό που είχε δημιουργηθεί, ενώ στο “9°=2° (Κόγξ ὀμ Πὰξ)”, η εκτέλεση από την τραγουδίστρια με το βαμμένο σαν μάσκα πρόσωπο και οι αποφασιστικές πλέον πινελιές του Costin που ακολουθούν τα cellos, μας προκαλούν δέος και ανατριχίλα.
Στο τέταρτο κατά σειρά κομμάτι, “The Greater Holy Assembly (Ha Idra Rabba Qadisha)”, κάνει την εμφάνισή του στη σκηνή ο Attila, με το πρόσωπο βαμμένο λευκό και μαύρα σύμβολα σε κεφάλι και χέρια. Ο κόσμος που μιλούσε πλέον μεταξύ των κομματιών νομίζω πως ήταν ελάχιστος και η παρουσία του ίδιου τόσο ερμηνευτικά όσο και οπτικά, καθηλωτική! Στο “Noctivagus (Apparition Of Death)”, προσθέτει ένα κόκκινο ιερατικό άμφιο και με μία κριαρίσια νεκροκεφαλή στα χέρια του, προσθέτει στο live μία πολύ ταιριαστή σκοτεινή θεατρικότητα.
Στο δεύτερο μέρος, απολαύσαμε ίσως το πιο καθηλωτικό θέαμα της βραδιάς, με τον Attila και μία εκ των τραγουδιστριών των Lüüp, να αυτοσχεδιάζουν με ήχους απόκοσμους και τον Attila πλέον εξολοκλήρου ντυμένο σαν ιερέα, ενώ ο Costin Chioreanu δημιουργεί ήχους αντί για εικόνα, χτυπώντας ένα πιατίνι που ήταν τοποθετημένο δίπλα στον καμβά του. Οι στιγμές που ο Attila κοιτούσε το κοινό βγάζοντας κραυγές, που ηχούσαν σα να προέρχονται από τον Κάτω Κόσμο, ήταν τόσο ανατριχιαστικές, που σίγουρα θα προκάλεσαν ρίγη σε όποιον διασταύρωσε το βλέμμα του μαζί του.
Η συναυλία κλείνει, με εμάς να απολαμβάνουμε το “Freezing Moon” από Mayhem με τη συνοδεία κλασσικής μουσικής και πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη αποζημίωση για τους λάτρεις της black metal σκηνής, παρά μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα.
Όποιος έχει την παραμικρή επαφή με οποιοδήποτε είδος dark ήχων και έχασε το συγκεκριμένο live, ελπίζουμε πραγματικά να του δοθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία, να παρευρεθεί σε κάποια μελλοντική εμφάνιση των Lüüp Orchestra. Εμείς θα είμαστε σίγουρα εκεί!
Φωτογραφίες: Μάνος Καλαφατέλης
674 
