Τέσσερις Φινλανδοί που δοκιμάζουν την τύχη τους στην “ευρύχωρη” λεωφόρο του rock ‘n’ roll, ηχογράφησαν δέκα βιωματικά τραγούδια για να ζήσουν κι αυτοί το “μύθο” τους.
Ο Larry είναι ο αρχηγός, τραγουδιστής, βασικός κιθαρίστας, συνθέτης και ψυχή των Tolks. Έφτιαξε το group μαζί με τον Mike, ρυθμικό κιθαρίστα και δεύτερη φωνή του group. Η ρυθμική βάση βρέθηκε στα πρόσωπα του μπασίστα Blash και του ντράμερ John.
Με έναν ήχο που θέλει να αγκαλιάσει το σύγχρονο rock ‘n’ roll και το hard rock των 70’s, οι Tolks θα τραγουδήσουν με την κερδισμένη “αξιοπρέπεια του δρόμου” ακόμα και για τις απογοητεύσεις στις σχέσεις, για παράξενους χαρακτήρες, για χαμένους προσανατολισμούς.
Για περισσότερο από το πρώτο μισό του album, τα τραγούδια είναι ρυθμικά, με την αίσθηση ραδιοφωνικών hard rock singles και κάποια από αυτά, όπως για παράδειγμα το “Middle Of Something” και το “Yellow Liquid”, ηχούν “κοντινά” και όμορφα στο αυτί. Πάσχουν βέβαια σημαντικά από έλλειψη αυθεντικότητας, καθώς ξυπνούν συχνά παραπομπές από θέματα, riffs και μουσικές φράσεις που έχεις ακούσει αλλού. Παράλληλα, τα φωνητικά ενώ είναι συμπαθητικά, δεν συγκεντρώνουν την ανάλογη δύναμη παντού και συχνά φέρνουν στο μυαλό έναν κουρασμένο Waynne Hussey.
Στο δεύτερο μισό του “Malefunction” και περισσότερο προς το τέλος, τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα. Το μυστηριώδες και ταξιδιάρικο “Legacy Of Man”, βυθίζεται αισθαντικά στη νοσταλγία των 60’s, το διφορούμενο μουσικά και εγκεφαλικό “Selfish Means” μεταφέρει εύστοχα το οικολογικό του μήνυμα, ενώ η αξιοπρεπής μπαλάντα “Concrete Butterfly” κλείνει τον κύκλο των τραγουδιών, επιστρέφοντας στη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπινων σχέσεων.
Οι Tolks είναι αθώα μιμητικοί και αρκετά συμπαθητικοί για να κάνεις την απουσία ξεχωριστής ταυτότητας αφορισμό. Μπορείς άνετα να πιεις μία μπύρα στην υγειά τους, ακούγοντας το “Yellow Liquid”. Άλλωστε, δεν πρόκειται να ισχυριστούν πως είναι και το “the next big thing”……..
https://www.facebook.com/pg/TheTolks/posts/
650 
