Είναι δυνατόν, ανάλογα με τις μουσικές που ακούει κανείς (μιλώντας για το rock/ metal), αυτές να ταιριάζουν κατάλληλα και με τις διαθέσεις του καιρού. Μιας και βρισκόμαστε μες την καρδιά του χειμώνα, η πρόταση για το live των Automaton για την παρουσίαση του LP τους “Τάλως”, φάνταζε ιδανική.
Φτάνοντας έξω από το Temple ,40 λεπτά αργότερα από το άνοιγμα των πορτών, παρατήρησα πως η συναυλία είχε μία μικρή καθυστέρηση, στην αρχή εξαιτίας της έλλειψης του κόσμου. Πιο μετά όμως αυτό άλλαξε και εκείνη η βραδιά, αφιερωμένη στο βαρύ doom ήχο, διεκπεραιώθηκε κανονικά και επιτυχώς.
Το live άνοιξαν οι heavy doom metallers Okwaho, που σκοπό είχαν να παρουσιάσουν, και εκείνοι με τη σειρά τους, το ντεμπούτο και ομώνυμο album τους. Για συνοδεία τους, είχαν εικόνες και clips από τοπία, κυρίως ερήμους (στο mini video wall), τα οποία ταίριαζαν γάντι με το heavy doom τους.
Οι μελωδίες στο ομότιτλο τραγούδι τους και στο “Kill All The Fascists” ήταν σκοτεινές, όπως αρμόζει σ’ αυτό το είδος. Σε ένα άλλο κομμάτι, είχαν riffs αλά Black Sabbath, γεγονός για το οποίο, αν με ρωτήσετε, καθόλου δε με χάλασε. Και γιατί να κρύψει τις επιρροές του το συγκρότημα άλλωστε; Ο ήχος μόνο παρουσίασε κάποια θεματάκια, καθώς η παραμόρφωση στο μπάσο σκέπαζε σε ένταση την κιθάρα, με αποτέλεσμα αυτή να ακούγεται κάπως πιο χαμηλή, και δεν μπορούσαμε να την απολαύσουμε πλήρως.
Η ενέργεια του συγκροτήματος όμως ήταν μεταδοτική και συγκεκριμένα στο τραγούδι “Bitter Taste Of Betrayal”, αφού η όρεξη και το πάθος του ήταν εμφανή. Ο τραγουδιστής μάλιστα είχε κρύψει το μισό πρόσωπό του με ένα scarf, το οποίο έφυγε στη συνέχεια από πάνω του με τα πολλαπλά headbanging. Ακόμα, οι διαθέσεις της μπάντας έκαναν ένα πέρασμα στους πιο ήπιους τόνους, μιας και ένα κομμάτι της, μας έπιασε προ εκπλήξεως με το ξέσπασμά του και τα άκρως heavy riffs του.
Ταυτόχρονα, είναι αξιοσημείωτο να αναφέρω πως τα φωνητικά του τραγουδιστή, πήγαιναν γάντι με αυτή τη μουσική. Οι heavy rock επιρροές των Okwaho, σε συνδυασμό με τις αναφορές τους στο κλασικό και ορθόδοξο doom metal, μας υπενθύμισε πως η Ελλάδα κρύβει κι άλλους άσσους στο μανίκι της, όσον αφορά τον underground rock και metal ήχο. Το μόνο που μένει τώρα, είναι να δούμε τί επιφυλάσσει το μέλλον για τους Okwaho.
Λίγα λεπτά μετά τις 23:00, η προσέλευση του κόσμου ολοένα και αυξανόταν με σκοπό το γέμισμα του χώρου του Temple, ενώ τα μέλη των Automaton άρχισαν να πραγματοποιούν το προκαθορισμένο soundcheck και το στήσιμο της σκηνής. Η παρουσίαση του “Τάλως” βρισκόταν όλο και πιο κοντά στην υλοποίηση και όλοι ήμασταν έτοιμοι για τις ψυχεδελικές μουσικές του συγκροτήματος.
Το live ξεκίνησε με τα εφέ των synths και τους παράλληλους παιχνιδισμούς στον φωτισμό, με το υπόλοιπο συγκρότημα να λαμβάνει θέσεις πάνω στο σκηνικό του Temple. Η χαρακτηριστική μελωδία στις κιθάρες στο “Trapped In Darkness”, ήταν ικανή να μας κόψει την καρδιά στα δύο με την επιβλητικότητά της. Με την καλή έννοια, πάντα! Ο ήχος ήταν καθαρότερος σε σχέση με πριν, ίσως και καλύτερος από αυτόν του album, ακόμη και στα φωνητικά του Ζήση!
Η απόδοση του group ήταν ολόσωστη και επαγγελματική, τόσο μουσικά όσο και φωνητικά, ενώ αυτό ήταν καθ’ όλη την ώρα παθιασμένο και συγκεντρωμένο προς την τέχνη του. Το ταξίδι με σκοπό την ψυχεδέλεια συνεχίστηκε πιστά και στην εντέλεια, με το δυναμικό instrumental “Automaton Marching”. Οι φορτσάτοι και ορεξάτοι συνονόματοι μουσικοί από την Αθήνα, με μεγάλη ευκολία και σιγουριά βάρυναν την ατμόσφαιρα με το μακρόσυρτο και ελληνικό sludge metal τους, το οποίο βρισκόταν στα καλύτερά του!
Ένα ακόμα θετικό σημείο, ήταν ότι το συγκρότημα επικοινωνούσε και έκανε πλάκα με το κοινό του, κατά τη διάρκεια του show. Αν και πολλοί περιμέναμε την συμμετοχή του Ψαραντώνη στο “Talos Awakens”, εντέλει ο Σταυρακάκης και ο Ζήσης τραγούδησαν τα φωνητικά μέρη του, δε μας χάλασαν καθόλου το κέφι, γιατί το κομμάτι αποτέλεσε κομβικό σημείο όλης της βραδιάς. Πιο συγκεκριμένα, ο συνδυασμός και συγχρονισμός των δύο κιθάρων με το μπάσο του Νικόλα (του Γιώργου και του Τάκη αντίστοιχα), κατά τη διάρκειά του, κατόρθωσε να σπείρει τον “θάνατο και το μαύρο σκοτάδι” μαζί στον χώρο του “Ναού”, όπως και στη βαριά, μαγική και ψυχεδελική στιγμή του “Τιμωρού” (“The Punisher”) .
Ένα πράγμα είναι βέβαιο. Πως το “Τάλως” ζωντανά ερμηνευμένο, ήταν ακόμη καλύτερο και επηρέασε στην ολότητά του σχεδόν όλους τους παρευρισκόμενους. Το επικό φινάλε, επήλθε με το στυγερό ιντερλούδιο “Epilogue”, όπου τα υπόλοιπα μέλη, πλην του Ζήση, κορύφωσαν τη συναυλία με τη μουσική τους και με μία γλυκόπικρη δόση συναισθημάτων. Στο τέλος, αφού κατάφεραν να μας κάνουν να φύγουμε από το Γκάζι με ένα χαμόγελο στα χείλη, η αποστολή τους είχε εκτελεσθεί.
Automaton setlist:
Trapped In Darkness
Giant Of Steel
Automaton Marching
Talos Awakens
The Punisher
Submerged Again
Epilogue
Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
706 
