Τα τελευταία χρόνια, είναι της μόδας γνωστοί μουσικοί να ενώνουν τις δυνάμεις τους και να δημιουργούν διάφορα Supergroups. Από αυτά τα Supergroups, οι οπαδοί με βάση την αξία των συγκροτημάτων προελεύσεώς τους, έχουν αυξημένες προσδοκίες, στις οποίες δύσκολα ανταποκρίνονται γιατί συμβαίνουν τα εξής δύο πράγματα: είτε οι μουσικοί βλέπουν αυτά τα projects χαλαρά και δεν δείχνουν την απαραίτητη προσοχή, είτε το βλέπουν πιο σοβαρά, χωρίς όμως να υπάρχει η σωστή χημεία για να λειτουργήσει στην εντέλεια το όλο εγχείρημα, με τις λιγοστές εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Το Supergroup των The Three Tremors, αποτελείται στα φωνητικά από τον Tim “Ripper” Owens (Judas Priest, Iced Earth), Harry “The Tyrant” Conklin (Jag Panzer, Titan Force) και Sean “The Hell Destroyer” Peck (Cage, Death Dealer), με την υπόλοιπη μπάντα να είναι οι Dave Garcia και Casey Trask στις κιθάρες, Alex Pichard στο μπάσο και Sean Elg στα τύμπανα, δηλαδή οι υπόλοιποι Cage.
H όλη ιδέα ξεκίνησε το 2000, από τον δίσκο του Halford “Resurrection”, με το κομμάτι “The One You Love to Hate”, όπου συμμετέχει και ο Bruce Dickinson. Στις συναυλίες που ακολούθησαν για την προώθηση του δίσκου, στο συγκεκριμένο τραγούδι εκτός από τον “Βρασίδα”, συμμετείχε και ο Geoff Tate, με τους οπαδούς να παραμιλούν! Μετά από αυτή την εμφάνιση, συζητήθηκε το ενδεχόμενο από τους fans, οι τρεις τους να φτιάξουν μία μπάντα, χωρίς όμως να υπάρχει κάτι χειροπιαστό. Έτσι, γεννήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα “what if?”, στο χώρο του Metal. Στο project αυτό πίστεψε ο Sean Peck και έτσι δεκαοχτώ χρόνια μετά, έχουμε το ντεμπούτο των The Three Tremors.
Στο “The Three Tremors”, υπάρχουν 12 τραγούδια με επιρροές από όλα τα heavy metal μεγαθήρια και κυρίως από Judas Priest. O ήχος είναι πεντακάθαρος και έτσι μπορείς να διακρίνεις εύκολα, ποιός τραγουδάει τί. Σαν μπάντα είναι αρκετά δεμένη, αφού ή ραχοκοκαλιά της μπάντας είναι οι Cage,οπότε υπάρχει εκτελεστική δεινότητα και εμπειρία. Όσον αφορά τους κυρίους Owens, Conklin, Peck, όσοι παρευρεθήκατε στο Κύτταρο την 28/09/2018 ,ξέρετε ήδη ότι και οι τρεις βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και το ίδιο αποτυπώνεται και στον δίσκο. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά με τις συνθέσεις τί γίνεται;
Το πρώτο δείγμα του δίσκου που κυκλοφόρησε πριν τρεις μήνες, το “Invaders From The Sky”, δεν πολυενθουσίασε τους οπαδούς, γιατί οι Αμερικάνοι στην προσπάθειά τους να εντυπωσιάσουν, το παραέκαναν με τις τσιρίδες και θα χαρακτήριζα τη σύνθεση αυτή υπερβολική. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και το “The Pit Shows No Mercy”. Καλά κομμάτια είναι τα “Bullets For The Damned”, “Wrath Of Asgard”, “The Three Tremors” και ειδικότερα, όταν αφήνουν τα τραγούδια να αναπνεύσουν από τις πολλές τσιρίδες, έχουμε πολύ καλά δείγματα, όπως τα “Sonic Suicide” και “Fly or Die”. Τα “When The Last Scream Fades”, “The Cause” και “King Of The Monsters”, είναι μέτριες συνθέσεις, με τα “Lust Of The Blade” και “Speed To Burn”, να είναι οι πιο αδύναμες στιγμές του δίσκου, με τα μουσικά τους θέματα να είναι κάπως ασύνδετα.
Το “The Three Tremors” δεν είναι αρπαχτή, γιατί περιέχει καλά τραγούδια, αλλά δεν είναι και αντάξιο της φήμης των δημιουργών του.Δύο ή τρία τραγούδια θα μπορούσαν να λείπουν από το δίσκο και σε κάποια κομμάτια χάνεται το μέτρο. Δυνατότητες αποδεδειγμένα υπάρχουν, οπότε αναμένουμε στο μέλλον κάτι καλύτερο.
977 
