VOLBEAT: “Let’s Boogie! Live From Telia Parken”

Όλες οι παραδόσεις κάποια στιγμή σπάζουν. Έτσι το ξεχωριστό βράδυ της 26ης Αυγούστου του 2017, ο κανόνας για το στάδιο Telia Parken της Κοπεγχάγης, που έλεγε πως μόνο μεγάλα ονόματα εκτός Δανίας απολάμβαναν το ρόλο του headliner, έφτασε δικαιωματικά στο τέλος του, από το μεγάλο καυτό όνομα της εποχής μας για τους βίκινγκς της χερσονήσου της Γιουτλάνδης.

Συνηθίζεται να λένε πως τα live albums σηματοδοτούν την ολοκλήρωση μίας εποχής, και για τους Volbeat, αυτή η κυκλοφορία σφραγίζει μία διαδρομή περίπου μιας 15ετίας προς την κορυφή. Άλλωστε, η sold out εμφάνισή τους στο χωρητικότητας περίπου 50.000 θεατών στάδιο, δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης για την καθιέρωσή τους.

Με προγραμματισμένη την κινηματογράφηση και ηχογράφηση της εμφάνισης αυτής για την επίσημη αυτή κυκλοφορία σε Blu-ray/2CD, DVD/2CD, 2CD, 3LP βινύλιο, η ομάδα του Michael Poulsen ετοίμασε ένα ειδικό, πλούσιο σετ διάρκειας περίπου δύο ωρών, με αρκετές εκπλήξεις. Με όλα τα δυνατά singles στη φαρέτρα τους και με την επιμέλεια που δεν επισκιάζει όμως τον αυθορμητισμό που τους διακρίνει στα lives, οι Δανοί στήνουν ένα τεράστιο πάρτι. Ο ήχος τους “μεταλλίζει” αισθητά αλληθωρίζοντας μάλλον προς το ιδιαίτερα δημοφιλές “Outlaw Gentlemen And Shady Ladies”, ενώ ο “wannabe Johnny Cash του metal” ηγέτης τους, επιδεικνύει όλη την άνεση και τη μαεστρία του σπουδαίου frontman, που απέκτησε στη διάρκεια αυτής της πολύχρονης διαδρομής.

Φυσικά, παίζουν “εντός έδρας”, μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό της πατρίδας τους που τους αποθεώνει διαρκώς και στρώνει ένα ιδανικό χαλί επιπλέον απόλαυσης μόνιμα μαζί με τη ζωντάνια τους: δύσκολα δεν ανατριχιάζεις ακούγοντας τη μοναδική χορωδία χιλιάδων φωνών στο “Lola Montez”…!! Το γκρουπ είναι σαρωτικό και ασταμάτητο και δεν διστάζει ανάμεσα στα δημοφιλή, γνώριμα τραγούδια τους να παρουσιάσει και ένα νέο, το “The Everlasting”.

Η μεγάλη τους εμφάνιση ενισχύεται από σπουδαίους καλεσμένους, που επικυρώνουν την καθιέρωση και το ειδικό τους βάρος στην αφρόκρεμα της σύγχρονης, σκληρής σκηνής: Mille Petrozza, Danko Jones, Johan Olsen, Mia Maja, Rod Sinclair και φυσικά ο πιο διάσημος συμπατριώτης τους, ο Lars Ulrich, παρελαύνουν από τη σκηνή μαζί τους. Ο Lars, αμέσως μετά τη συμμετοχή του στο “Guitar Gangsters and Cadillac Blood”, τους συνοδεύει και σε μία σπουδαία απόδοση του “Enter Sandman”, που γνωρίζει συνολική αποθέωση.

Η ατμόσφαιρα φορτίζεται συγκινησιακά, όταν ο Poulsen αφιερώνει το “Goodbye Forever” στους Chris Cornell και Chester Bennington, ενώ στο φινάλε του “Still Counting”, τον ακούμε να προσκαλεί μία πολυπληθή ομάδα παιδιών στη σκηνή, για να κλείσει πανηγυρικά αυτή η ξεχωριστή εμφάνιση.

Ξέχωρα από τα γούστα και τις προσωπικές εκτιμήσεις του καθένα, οι Volbeat κατάφεραν με το ιδιαίτερο “χαρμάνι” τους, να βρουν τη δική τους θέση τόσο στη μουσική βιομηχανία, όσο και στις συνειδήσεις των ακροατών. Αν, όπως συνηθίζουμε να λέμε συχνά, η αλήθεια φαίνεται στη σκηνή, οι Δανοί φρόντισαν με ένα ιστορικό live album, να αφήσουν τη μουσική να μιλήσει μόνη της. Για αρκετή ώρα μάλιστα….

1. The Devil’s Bleeding Crown
2. Heaven Nor Hell
3. Radio Girl
4. Lola Montez
5. Let It Burn (feat. Mia Maja)
6. Doc Holiday
7. Sad Man’s Tongue
8. 16 Dollars
9. 7 Shots (feat. Mille Petrozza and Rod Sinclair)
10. Fallen
11. Slaytan
12. Dead But Rising
13. Goodbye Forever
14. Maybellene I Hofteholder
15. The Everlasting
16. For Evigt (feat. Johan Olsen, Mia Maja and Rod Sinclair)
17. Evelyn (feat. Mark “Barney” Greenway)
18. Lonesome Rider
19. Seal The Deal
20. The Garden’s Tale (feat. Johan Olsen)
21. Guitar Gangsters and Cadillac Blood (feat. Lars Ulrich)
22. Enter Sandman (feat. Lars Ulrich)
23. A Warrior’s Call (feat. Mikkel Kessler)
24. Black Rose (feat. Danko Jones)
25. Pool Of Booze, Booze, Booza
26. Still Counting

593
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…