58- Nostalgic Pushead

Μια ακόμη σεζόν φτάνει προς το τέλος της… Πολλά έγιναν από πέρυσι τέτοιο καιρό και ακόμα περισσότερα είναι αυτά που δεν έγιναν… Ας κάνουμε μια πρόχειρη ανασκόπηση όμως:

Το γεγονός που μο­νο­πώ­λησε τους έλληνες και εξακολουθεί να είναι πρώτη εί­δη­ση, είναι η οι­κο­νο­μι­κή κρίση. Πρώ­τη φορά πάντως βλέπω ένα πλοίο να βυθίζεται τόσο αργά και βα­σα­νι­στι­κά, ενώ παράλληλα ο καπετάνιος δεν έχει πάρει πρέφα…

Η μεγάλη και πολυήμερη διαδήλωση στο Σύνταγμα απασχόλησε αρκετά, αλλά όπως φαινόταν εξ αρχής, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα ωραιότατο πυροτέχνημα. Με μια πρόταση: μπυρίτσα, σουβλάκι, μούν­τζα και το βράδυ κουβεντούλα…

Στα θετικά, η καταδίκη του δολοφόνου του Αλέξη… Στα αρνητικά η επίδειξη δύναμης από τους μα­τα­τζή­δες και η δήθεν μαγκιά που έλαβε χώρα στο Σύνταγμα. Είπαμε, οι συνταξιούχοι και οι φοιτητές είναι οι εχθροί της δημοκρατίας και η αστυνομία κάνει απλώς τη δουλειά της…

Το μεταναστευτικό τέθηκε πάλι σα ζήτημα, μιας και είναι γεγονός το ότι η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο… Στον αντίποδα, δε γνωρίζω πολλούς που θέλουν να δου­λέ­ψουν σε οικοδομές και χω­ρά­φια…

Το ανέκδοτο της σεζόν πάντως, ήταν τα αντικαπνιστικά μέτρα και δε νομίζω πως χρειάζεται άλλο σχολιασμό!

Αστείο ήταν επίσης όλο αυτό το πανηγύρι που ονομάστηκε “εξυ­γίαν­ση του ποδοσφαίρου”… Ο Μπέος κάνει την πάπια σε ότι αφορά τους υπόλοιπους εμ­πλε­κό­μενους, ο Κούγιας το παίζει αθώα περιστέρα, ο Πατέρας μετράει τα κέρδη του, ενώ ο Μαρινάκης κάνει πρόβα στον καθρέφτη το γέλιο του Κόκκαλη…

Πιο πρόσφατα είχαμε τον τραμπουκισμό των οδηγών ταξί. Δε νομίζω πως υπάρχει λόγος να επαναλάβω το πόσο ανόητο είναι το να ταλαιπωρείς τους ίδιους σου τους πελάτες.

Επίσης, η εναπόθεση λαδιού στο δρόμο αποτελεί απόπειρα ανθρωποκτονίας και εκεί είναι που φάνηκε το αληθινό επίπεδό τους. Η κίτρινη φυλή έχασε όποιο δίκιο και εάν είχε με τη στάση της και δύσκολα θα το ξαναβρεί.

Στο συναυλιακό τομέα, είχαμε Roger Waters, Bon Jovi, Iron Maiden και γενικά πληθώρα συναυλιών. Κρίμα που πολλά ονόματα τα είχαμε ξαναδεί και ακόμη πιο κρίμα που κάποια live είχαν λίγο κόσμο σε αντίθεση με άλλα που απλά έφεραν το “όνομα” (αλλά όχι τη “χάρη”).

Στα της μουσικής καθαυτής δε θα επεκταθώ, μιας και αναλυτικά θα τα δούμε στο τέλος της χρονιάς…

Σε προσωπικό πάντως επίπεδο, το σημαντικότερο που έμαθα φέτος είναι πως στο δημοσιογραφικό (ναι, ναι ξέρω, άχαρη λέξη) metal χώρο υπάρχουν περισσότεροι μαλάκες από ότι περίμενα…

Δημοσιεύθηκε στις 22/08/11

ΥΓ επίσης, μέσα στη σεζόν που πέρασε, το Rockway ανανεώθηκε, απέκτησε πολλούς νέους φίλους (όπως φυσικά και εχθρούς για τον ίδιο λόγο) και γενικά συνεχίζει ακάθεκτο την πορεία του… thanks for the support!