Έχω πει πολλές φορές, να μην επισκέπτομαι την πρωτεύουσα κατά τις γιορτινές μέρες. Η κίνηση και ο συνωστισμός του κόσμου, γίνονται ανυπόφορα. Η επίσκεψη των Βρετανών, θρύλων της metal σκηνής, Paradise Lost, είναι μία από τις εξαιρέσεις που με έκαναν να παραβιάσω αυτόν τον κανόνα. Έχοντας ένα εξαιρετικό album, βάσει κριτικών και αποδοχής από το κοινό, στις αποσκευές τους και συμπληρώνοντας 30 χρόνια ως μπάντα, περιμέναμε ένα ιδιαίτερο show. Άλλωστε το group έχει ισχυρή βάση οπαδών στη χώρα μας.
Ακόμα ένα συν, το γεγονός ότι support σχήμα ήταν οι δικοί μας doomsters, Sorrows Path. Με νέο album και αυτοί, το “Touching Infinity”, και με καλές κριτικές να το συνοδεύουν, ήταν ότι πιο κοντινό σε ήχο, για να ανοίξουν για τους Paradise Lost.
Οι πόρτες άνοιγαν κατά τις 19:30, οπότε είχα το χρόνο για καφέ και συζήτηση με φίλους που είχα καιρό να δω. Η ώρα πέρασε ευχάριστα και φτάνοντας στο venue, είδα με μεγάλη ευχαρίστηση να περιμένει πολύς κόσμος, κάτι πολύ θετικό, αφού θα τιμούσαν και το Ελληνικό σχήμα και κατ’ επέκταση και την Ελληνική σκηνή.
Όπως ήταν προγραμματισμένο, οι Sorrows Path ανέβηκαν στη σκηνή κατά τις 20:50, φέρνοντας μαζί τους το ιδιαίτερο στυλ doom metal που παίζουν. Με σχεδόν 25 χρόνια παρουσίας στο χώρο, πλην ενός κενού διαστήματος 1998-2005 που προφανώς τους επηρέασε, φάνηκαν αρκετά δεμένοι σαν group, γνωρίζοντας τί να δώσουν επάνω στη σκηνή. Η θεματολογία των συνθέσεών τους είναι τέτοια, που ταιριάζει με τις μελωδίες των κομματιών τους, μεταφέροντάς μας στην live εκτέλεση, σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και σε πιο μυστικιστικό περιβάλλον.
Παίξανε τραγούδια από τα τρία τελευταία album τους, με έμφαση στο “Touching Infinity” και προσπάθησαν να ζεστάνουν το γεμάτο, από ακροατήριο, χώρο, για τη συνέχεια. Highlight της εμφάνισής τους, τα “Empty Eyes And Blackened Hearts”, “Epoasis” που υπάρχει και σε video clip και το νέο “Fantasies Will Never Die”. Πολύ καλή εμφάνιση, που τους δείχνει το δρόμο για τα μετέπειτα lives.
Sorrows Path setlist:
Tragedy
Empty Eyes And Blackened Hearts
Metaphysical Song
All Love Is Lost
Epoasis
Fantasies Will Never Die
Revival Of Feminine Grandeur
Το διάλλειμα, ήταν ότι πρέπει για να θεραπεύσουμε την πείνα μας. Η ώρα φτάνει 22:00, και οι Paradise Lost καταλαμβάνουν με ιδιαίτερη μανία τη σκηνή του venue. Με τις πρώτες νότες του “Enchantment”, ο κόσμος τους ζητωκραυγάζει σαν να μην πρόκειται να τους ξαναδεί. Ο ήχος είναι σε εξαιρετικά επίπεδα, βαρύς αλλά κρυστάλλινος, όπως ακριβώς απαιτεί το gothic metal των Βρετανών θρύλων. Ακολουθεί το “From The Gallows”, που δεν παίζεται συχνά live. Ο Nick Holmes, είναι αρκετά ευδιάθετος και παίζει με το κοινό και η εμβληματική φιγούρα του Mackintosh στην κιθάρα, σφυροκοπά το πλήθος που φαίνεται να το δέχεται σαν κάτι που δεν έχει ακούσει μέχρι σήμερα, και του παίρνει το μυαλό. Στο “Tragic Idol”, δημιουργείται ένας μικρός χαμός, αφού πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα των Ελλήνων fans.
Η ώρα για ένα από τα καλύτερα τραγούδια του “Medusa” είχε φτάσει, και το “Blood And Chaos”, φέρνει το χάος στο Piraeus Academy. “Forever Failure”, και ο κόσμος δείχνει να μην πιστεύει σε αυτό που βλέπει και ακούει. Οι Paradise Lost, φαίνεται να έχουν βρει αυτό που είχαν χάσει κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στη metal σκηνή. Ένα ακόμη κομμάτι που δεν παίζεται συχνά για τη συνέχεια, το “Requiem”, για να προλογίσει το ομώνυμο του νέου δίσκου, το “Medusa”.
Το “Erased”, επανέφερε το μικρό χαμό και το “Shadowkings” τον γιγάντωσε. Η ώρα για το ανελέητο σφυροκόπημα των οπαδών είχε φτάσει, και η τριάδα-φωτιά που ακολούθησε, δεν άφησε περιθώρια στο διψασμένο για gothic metal κοινό. “As I Die”, “Beneath Broken Earth” και “Embers Fire”, έκλεισαν με τεράστια αποδοχή το μέρος του live. Γιατί live, χωρίς encore δε γίνεται. Το πλήθος, αναφώνιζε με πάθος το όνομα της μπάντας και οι Βρετανοί metallers βγήκαν για ένα από τα καλύτερα encore που έχω δει. Τέσσερα κομμάτια ύμνοι πλέον για το είδος, και γενικότερα για τη metal σκηνή. “No Hope In Sight”, “The Longest Winter”, “Faith Devides Us-Death Unites Us” και το συναυλιακό must “Say Just Words”.
Ο πανζουρλισμός που ακολούθησε, δεν περιγράφεται με λόγια. Headbanging μέχρι τελικής πτώσεως, τραγούδι με τη μπάντα και τα χέρια στον αέρα, σε μία τρομερή ατμόσφαιρα. Στο “Say Just Words”, μου φάνηκε ότι οι οπαδοί “παρέδωσαν πνεύμα”. Οι Paradise Lost, ιδιαιτέρως ευχαριστημένοι και αυτοί, καληνύχτισαν τους Έλληνες οπαδούς και τους ευχαρίστησαν για την στήριξή τους όλα αυτά τα χρόνια. Εννοείται, ότι ανανέωσαν το ραντεβού τους με τη πατρίδα μας, για το άμεσο μέλλον.
Paradise Lost setlist:
Enchantment
From The Gallows
Tragic Idol
Blood And Chaos
Forever Failure
Requiem
Medusa
Erased
Shadowkings
As I Die
Beneath Broken Earth
Embers Fire
No Hope In Sight
The Longest Winter
Faith Devides Us- Death Unites Us
Say Just Words
Οι Paradise Lost, απέδειξαν ότι το “έχουν” ακόμα. Ξέρουν τί θέλουν οι οπαδοί και γνωρίζουν πώς πρέπει να τους το δώσουν. Οι Paradise Lost, “φώναξαν” βροντερά παρών με αυτή την εμφάνισή τους. Η καλύτερη live εμφάνιση, μίας μπάντας-θρύλο της σκηνής, που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Ίσως η καλύτερή τους, στην πατρίδα μας.
Η επιστροφή στο σπίτι, υπό τους ήχους του “Medusa”, με έκανε να καταλάβω ότι όσο και να έχουν αποπροσανατολιστεί οι Paradise Lost, πάντα θα βρίσκουν το δρόμο τους και πάντα θα ευχαριστούν το κοινό τους. Οι μπάντες τέτοιου βεληνεκούς, ξέρουν τον τρόπο. Η επιστροφή στις ρίζες τους, είναι το κατάλληλο “φάρμακο” για τις “πληγές”, που άφησαν στους οπαδούς τους. Και πλέον, αυτή η επιστροφή είναι γεγονός.
Φωτογραφίες: Πέτρος Πεταλάς
627 
