Sólstafir, Nochnoy Dozor (16/12/18) Fuzz Live Music Club

December 19, 2018 Δικαία Οικονομάκη LIVE REPORTS Comments Off

Μετά το πέρας τεσσάρων χρόνων από την παρθενική επίσκεψή τους στην χώρα μας και την προσθήκη της ευρηματικής και έκτης κυκλοφορίας “Berdreyminn” στην ήδη πλούσια δισκογραφία τους, οι Ισλανδοί Sólstafir αποφάσισαν να “κατέβουν” για δεύτερη φορά στα νότια και επί το πλείστον “ζεστά” τοπία της Ελλάδας. Αυτή τη φορά βέβαια σε μεγαλύτερο χώρο για περισσότερη ώρα.

Η βραδιά στο Fuzz Live Music Club ήταν αφιερωμένη σε μεγάλο βαθμό στο Ισλανδικής καταγωγής ατμοσφαιρικό rock n’ roll, όπως και οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν. Όχι, ολοκληρωτικά όμως, αφού στο πλευρό τους ήταν οι επίσης ατμοσφαιρικοί, πειραματικοί και ανερχόμενοι “δικοί μας” Nochnoy Dozor που σκοπό είχαν να προθερμάνουν την βραδιά.

Η επάνοδός του συγκροτήματος στο σανίδι δεν καθυστέρησε και πολύ μιας και λίγες εβδομάδες πέρασαν από την πρώτη παρουσίαση της ομότιτλης και φρέσκιας του δουλειάς, του ντεμπούτου δηλαδή EP του. Η συμμετοχή του Μάνου από τους Universe217 με προϊδέαζε για το τι θα ακούσω, όμως το συνολικό ηχητικό αποτέλεσμα με έπιασε προ εκπλήξεως. Το δυναμικό γυναικείο ντουέτο στα φωνητικά με τραγουδίστριες την Λίνα και την Ρεβέκκα σε συνδυασμό με τους πειραματισμούς σε ambient, synths και pop στοιχεία με αυτά του βαρύτερου rock ήχου με άφησαν εντυπωσιασμένη και αποσβολωμένη καθ’ όλη τη 30λεπτη εμφάνιση των Nochnoy Dozor.

Αν μια μπάντα καταφέρει να προσηλυτίσει από την αρχή το κοινό της στην ζωντανή της εμφάνιση, τότε σημαίνει πως ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Η παρουσίαση τους ήταν αξιοπρεπής και προσεγμένη, ενώ ο ήχος τους ήταν ικανοποιητικός σε τέτοιο βαθμό που με βοήθησε να παρατηρήσω λεπτομέρειες στην μουσική τους και να μου “μείνουν” τα τραγούδια τους, όπως τα “Black Hand” και “Ben-Hur”. Η μουσική τους που είχε ως στόχο την ψυχαγωγία μας, σίγουρα μας υπενθύμισε ότι με την έμπνευση και την σκληρή δουλειά το τελικό αποτέλεσμα ενός γκρουπ μπορεί να είναι καρποφόρο και ποιοτικό παρ’ όλη την πληθώρα πληροφοριών. Τέτοιες μπάντες στις μέρες μας είναι αναγκαίες, είναι η ανάσα και η ελπίδα για την ελληνική underground rock σκηνή.

Ωσότου ακούστηκε το δυνατό χειροκρότημα για το live των Nochnoy Dozor εκκωφαντικά στον χώρο του Fuzz, ακολούθησε μια 20λεπτη αναμονή για την αναδιάταξη του σκηνικού για τους εμβληματικούς headliners η οποία αύξησε την ήδη υπάρχουσα ανυπομονησία μας. Οι Aðalbjörn Tryggvason, Svavar Austman, Sæþór Maríus Sæþórsson και Hallgrímur Jón Hallgrímsson εμφανίστηκαν στην ώρα τους στο σανίδι υπό των εφέ καπνών και έκαναν την αρχή με το ταξιδιάρικο instrumental “78 Days in the Desert”. Αυτό το κομμάτι φορτισμένου Ισλανδικού post rock τζαμαρίσματος, επέδειξε το συναισθηματικό βάθος του συγκροτήματος συνδυάζοντας δυνατούς rock και σε μερικά σημεία μεταλλικούς ήχους.

Όλα τα μέλη των Sólstafir κατά διασκέδασαν με την επιστροφή τους στην Ελλάδα και ήταν προφανές από την όρεξη τους για χορούς και headbanging, ειδικά όσον αφορά τους Tryggvason και Austman. Οι διαθέσεις τους βρισκόντουσαν στα ύψη, πράγμα μεταδοτικό. Προέκυψε βέβαια ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα στην ένταση της κιθάρας του Aðalbjörn, καθώς ήταν χαμηλή, αλλά δεν φάνηκε να μας δυσαρέστησε και πολύ. Συνέχισαν με τα νέα hits του τελευταίου τους άλμπουμ, τα “Silfur-Refur” και “Ísafold”, με εμάς να χαιρόμαστε και να τραγουδάμε τις μελωδίες με εμφανή πώρωση.

Στο “Ótta” ανατριχιάσαμε, συγκινηθήκαμε και είμαι σίγουρη πως όλοι μας περιμέναμε πως και πως ν’ ακούσουμε την κολλητική μελωδία από το μπάντζο. Ωστόσο, και η ένταση στο μπάντζο ήταν χαμηλή με αποτέλεσμα ο κιθαρίστας Sæþórsson να παίξει το τελευταίο και πιο εκκωφαντικό μέρος αυτής της πιασάρικης μελωδίας του κομματιού με ηλεκτρική κιθάρα. Μικρό το κακό όταν η μπάντα το αποδίδει σωστά με εναλλακτικό τρόπο και ο κόσμος που παρίσταται, δεν ενοχλείται. Η αποκορύφωση ήρθε με την “Μαύρη Άμμο”, όπως μας ζήτησε και ο Tryggvason να του μεταφράσουμε τη λέξη από τα αγγλικά στα ελληνικά. Ο ορισμός της προοδευτικής μελαγχολίας στην rock μουσική καθ’ ότι περιλάμβανε τα πάντα, από ευάλωτες στιγμές μέχρι και κολασμένα κρεσέντο. Για encore συμπεριέλαβαν το λατρεμένο τραγούδι “ Fjara” όπου τα πήραμε όλα σβάρνα μιας και περιμέναμε αυτή τη στιγμή αγωνιωδώς.

Ακολούθησε τρελό και παθιασμένο sing-along, χορός και επικοινωνία με τον ευδιάθετο και επικοινωνιακό frontman ο οποίος δεν σταμάτησε εκεί. Μας μίλησε και μας συμβούλευσε για το σκοτάδι του μυαλού μας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν εκεί, εξηγώντας πιο ειδικά τη σημασία πίσω από το κομμάτι “Bláfjall”, κερδίζοντας λίγο παραπάνω τον σεβασμό και την προσοχή μας. Το αριστουργηματικό και φαινομενικό δεκάλεπτο “Goddess of the Age” ήταν και το τελευταίο τραγούδι του set όπου για καλή μας τύχη μας έκανε να ευχαριστηθούμε λίγη ακόμα από τη δόση των Sólstafir.

Μια μικρή παρατήρηση που θα ήθελα να κάνω είναι ότι τα πλήκτρα έπρεπε να παιζόντουσαν ζωντανά και όχι προ ηχογραφημένα, ώστε να βιώσουμε όλοι μαζί μια ολοκληρωμένη και συνάμα ατμοσφαιρική συναυλιακή εμπειρία, γεμάτη από rock n’ roll. Αλλά, τελικά η ουσία δεν βρισκόταν εκεί, αφού το όλο concept ήταν να μας συνεπάρουν μαζί τους και να μας ταξιδέψουν στη παγωμένη και μελαγχολική Ισλανδία. Το κουαρτέτο μας χάρισε απανωτές συναισθηματικές, βαριές, δυναμικές, εύθραυστες, αναζωογονητικές και ελπιδοφόρες στιγμές. Αν αυτό δεν ήταν πλήρη κατάνυξη, τότε δεν ξέρω τι άλλο ήταν!