Στις αρχές του 2019 (18 Ιανουαρίου) θα κυκλοφορήσει η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του Noiz garage psychedelic τρίο από τη Λάρισα, τους Screaming dEAD Balloons, υπό τον αλλόκοτο τίτλο “L’Un Ar Id”.
Το σχήμα δραστηριοποιείται από το 2012, το Φλεβάρη 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο του LP “Screaming Dead Balloons”, το 10ιντσο “Banana Blue” το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ενώ μετά από 2 ακριβώς χρόνια κυκλοφορεί διαδικτυακά το 7ιντσο split “Tonight at Vault Relics”, με τους Birthday Kicks. Η μπάντα επίσης δραστηριοποιήθηκε έντονα συναυλιακά σ’ Ελλάδα κι Ευρώπη έως σήμερα και καθιερώθηκε ως σημείο αναφοράς της συγκεκριμένης σκηνής για τα εγχώρια τεκταινόμενα, κάτι που δεν άφησε ασυγκίνητους και κριτικούς εκτός συνόρων.
Το “L’Un Ar Id” θεωρώ ότι έρχεται την κατάλληλη στιγμή και φυσικά με το ανάλογο υλικό, ώστε το σχήμα να μπορέσει στη δεδομένη φάση να κάνει το limit up που του αξίζει. Πρόκειται για ένα πόνημα που έχει δουλευτεί πολύ καλά από την άποψη της παραγωγής, οι συνθέσεις παρουσιάζουν ποικιλομορφία καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα άλλοτε μελαγχολικών-underground στοιχείων κι άλλοτε με πιο punk – garage διάθεση, στήνουν ένα μοναδικό σκηνικό που οι μακρόσυρτες περιγραφές ίσως το αδικούν.
Οι Screaming dEAD Balloons παρουσιάζουν μια άκρως θελκτική πρόταση η οποία μετατρέπεται σε πρόκληση κατά τη διάρκεια της ακρόασης, μιας και προσεγγίζουν τη Neo-psychedelia με μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική, πιο Noiz από τους Crippled Black Phoenix και λιγότερο garage από τους The Nomads, κρατώντας όμως τη rock ‘n’ roll φρεσκάδα τους.
Εξαιρετικά – καθηλωτικά φωνητικά, καταπληκτικές κιθάρες που κάποιες στιγμές αναβλύζουν μια πιο hard rock – metal αίσθηση, ενώ άλλες ξεχειλίζουν ρυθμικότητα, η “ακλόνητη” μπασογραμμή, τα άλλοτε εκκωφαντικά κι άλλοτε πιο γκρουβάτα τύμπανα, συνθέτουν περιγραφικά τη μοναδική δυναμική του σχήματος και του ήχου τους.
Άνετα θα χωρέσουν και θα μακροημερεύσουν στην Playlist μου τα “Y.O.L.A.”, “Nio Nio”, “Lion”, ενώ το instrumental με αρκετές surf – rock καταβολές “Mandolino”, προσδίδει ένα πιο έντονο post-punk στοιχείο στην παλέτα των ήχων τους, το οποίο μας διαπερνάει στα υπόλοιπα tracks, αλλά όχι τόσο καθοριστικά.
Η τριάδα των Γιάννης Πισπιρίκου (Κιθάρα, Φωνή, μαντολίνο), Πάνου Λιακάκου (Τύμπανα), Διονύση Ντάλλα (Μπάσο), τα καταφέρνουν τόσο καλά, που είναι έτοιμοι να αγγίξουν τις χορδές και των πλέον απαιτητικών φίλων της ευρύτερου σκληρού ή underground ήχου, επιχειρώντας μέσα από μια τόσο μεστή και άρτια δουλειά να τοποθετήσουν πολύ ψηλά τον πήχη για όλους, σαν έτοιμοι από καιρό.
662 
