Όταν ακούς doom/death metal, η πρώτη μπάντα που σου έρχεται στο μυαλό δεν είναι άλλη από τους τρομερούς Paradise Lost. Είναι αυτοί που ξεκίνησαν αυτό το είδος της metal σκηνής, και γίνανε επιρροή για πολλά group που ασχολήθηκαν αργότερα με τον παραπάνω ήχο. Παρόλο που φαίνεται να αποποιήθηκαν τον doom/death ήχο μέσα στα χρόνια και οι ίδιοι, συνεχίζουν να αποτελούν επιρροή ακόμα και σήμερα και οποιαδήποτε δουλειά τους να κρίνεται και να συγκρίνεται, σύμφωνα με τις παλιές τους κυκλοφορίες.
Οι Βρετανοί doomsters, δημιουργήθηκαν το 1988 στο Χάλιφαξ και αποτελούνταν από το Nick Holmes στα φωνητικά, τον Gregor Mackintosh και τον Aaron Aedy στις κιθάρες, τον Stephen Edmondson στο μπάσο και τον Matthew “Tudds” Archer στα τύμπανα. Αφού σχηματίστηκαν, άρχισαν να γράφουν κάποια demo σε κασέτες και κυκλοφόρησαν τρία από αυτά τα “Paradise Lost”, “Frozen Illusion” και “Plains Of Desolation”. Αυτή η εξέλιξη, τους έδωσε τη δυνατότητα να υπογράψουν στην Peaceville Records το 1989 όπου και ηχογράφησαν το ντεμπούτο album τους “Lost Paradise” στα Academy Music Studio τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1990.
Το Νοέμβριο του 1990, οι Paradise Lost μπήκαν εκ νέου στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το διάδοχο του “Lost Paradise”, το δεύτερο κατά σειρά album τους “Gothic”. Το “Gothic” κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1991, και η μπάντα σιγά-σιγά άρχισε να αποκλίνει από το doom/death ήχο, προσθέτοντας πλήκτρα και γυναικεία φωνητικά στις καινούργιες του δουλειές.
Το group, αποχώρησε από τη Peaceville Records και υπόγραψε στη Music For Nations το 1992. Το τρίτο album της μπάντας “Shades Of God”, κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1992 και ο ήχος των Paradise Lost άρχισε να ξεφεύγει από τα όρια του doom/death, με πιο ήρεμα περάσματα στις συνθέσεις των κομματιών, η φωνή του Holmes να “μαλακώνει” και ο Mackintosh να βάζει και το ακουστικό στοιχείο στις κιθάρες του. Το τραγούδι “As I Die” αυτού του δίσκου, κυκλοφόρησε αργότερα και ως single/Ep.
Το καλοκαίρι του 1993, η μπάντα άρχισε να ηχογραφεί το νέο της πόνημα με τίτλο “Icon” το οποίο κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Το group συνέχισε να αναπτύσσει τον ήχο του, μακριά από το πρώιμο doom/death metal, με το Nick Holmes να εγκαταλείπει τα death φωνητικά και να χρησιμοποιεί κάτι από το στυλ του James Hetfield. Το Δεκέμβριο του 1994, ο Matthew Archer αποχώρησε από τη μπάντα και αντικαταστάθηκε από τον Lee Morris.
Τον Ιανουάριο του 1995, οι Paradise Lost μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το πέμπτο και πιο επιτυχημένο album τους, το “Draconian Times” το οποίο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1995. Το “Draconian Times”, μπήκε στο Top 20 αρκετών χωρών συμπεριλαμβανομένων και των Αγγλία και Γερμανία. Μετά τη τεράστια επιτυχία του album και τις συνεχείς περιοδείες για 4 χρόνια, η μπάντα άρχισε να “βαριέται” τον ήχο της και ξεκίνησε να πειραματίζεται με πιο Depeche Mode-ικές φόρμες, όπως synth-pop και electronica. Έτσι ο νέος τους δίσκος “One Second”, που κυκλοφόρησε το 1997, τους βρίσκει να κινούνται σε αυτά τα μουσικά μονοπάτια. Ο δίσκος, σημαδεύτηκε από το single “Say Just Words”, και θεωρείται από τους πιο επιτυχημένους και εμπορικούς στη Βόρεια Ευρώπη, χτυπώντας το Top 10 σε Γερμανία, Σουηδία και Φινλανδία.
Η μπάντα, αποχώρησε από τη Music For Nations και υπέγραψε στην EMI, για το νέο album “Host” που κυκλοφόρησε το 1999, όπου συνεχίστηκε ο πειραματισμός στον ήχο πέρα από τις metal ρίζες της. Και ενώ το “Host” συνέχισε να αλλοιώνει την βάση των οπαδών τους σε μέρη όπως η Αγγλία, είναι το album με την καλύτερη θέση στα charts, κατακτώντας την 4 θέση στη Γερμανία. Το 2001, τους βρίσκει να κυκλοφορούν το “Believe In Nothing”, συνεχίζοντας στον ίδιο πειραματικό ήχο και προσθέτοντας κάποια rock στοιχεία με την προτροπή της EMI. Εξαιτίας της έλλειψης του δημιουργικού ελέγχου, ο Mackintosh είχε δηλώσει ότι το συγκεκριμένο album δεν υπάρχει για αυτόν.
Τον Μάιο του 2002, οι Paradise Lost υπέγραψαν με τη GUN Records και κυκλοφόρησαν το “Symbol Of Life”, όπου οι metal-ικές ρίζες τους φαίνεται να επανεμφανίζονται. Στο album συμμετείχαν και οι Devin Townsend, Jamie Muhoberac και Lee Dorian. Το Μάρτιο του 2004, ο Lee Morris αποχώρησε από το group και αντικαταστάθηκε από τον Jeff Singer. Το 2005, οι Paradise Lost κυκλοφόρησαν το ομώνυμο album τους από τη GUN Records, το δέκατο κατά σειρά και τελευταίο με αυτή την εταιρεία. Ο ήχος της μπάντας, άρχισε να γίνεται πιο metal-ικός πλέον και το group να ετοιμάζεται για μία “νέα αρχή” στη καριέρα του.
Οι Paradise Lost, αφού υπέγραψαν στη Century Media, κυκλοφόρησαν την άνοιξη του 2007 το ενδέκατο album τους “In Requiem”. Ο δίσκος έτυχε καλής αποδοχής και υψηλής βαθμολογίας, και από τις κριτικές και από τους οπαδούς, αφού είδαν τη μπάντα να επιστρέφει στον γνώριμο gothic metal ήχο της παρόμοιο με παλαιότερων album. Στο single “The Enemy”, που προηγήθηκε του δίσκου, αναφέρεται πλέον ως κανονικό μέλος του group ο Jeff Singer. Σε μία πρόσφατη συνέντευξη τους, ο Mackintosh και ο Holmes παραδέχτηκαν ότι έκοψαν τον Singer από τις audition της μπάντας όταν έφυγε ο Archer, λόγω του ροζ drumkit του.
Το Νοέμβριο του 2007, η Century Media κυκλοφόρησε το DVD “Over The Madness” που καταγράφει ακριβώς την επιρροή των Paradise Lost στο χώρο του gothic metal και περιέχει μια πιο βαθιά ματιά στη νοοτροπία και στη λειτουργία της μπάντας. Στο δεύτερο δίσκο, περιέχει περισσότερες συνεντεύξεις, υλικό από πρόβες και από τα παρασκήνια, καθώς επίσης και αναμνηστικό υλικό.
Στις 13 Αυγούστου του 2008, ο Jeff Singer ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το group στο επίσημο σάιτ των Paradise Lost, λόγω του ότι ήθελε περισσότερο χρόνο με την οικογένεια του και ότι βρήκε μία άλλη δουλειά που θα του το επέτρεπε αυτό, αντίθετα με την επερχόμενη περιοδεία της μπάντας στη Νότια Αμερική που θα το καθιστούσε δύσκολο. Αποτέλεσμα αυτής της αποχώρησης, ήταν να αναβληθεί η περιοδεία. Μετά από λίγες ημέρες, στις 28 Αυγούστου, οι Paradise Lost ανακοίνωσαν στο επίσημο σάιτ τους ότι η περιοδεία στη Νότια Αμερική επαναπρογραμματίστηκε και ο Mark Heron των Oceansize θα βοηθούσε στα τύμπανα.
Στις αρχές του 2009, οι Paradise Lost άρχισαν να ηχογραφούν το δωδέκατο album τους με παραγωγό τον Jens Bogren στα Fascination Street Studios στο Έρεμπρο της Σουηδίας, χωρίς κανονικό μέλος στα τύμπανα και με τον Σουηδό Peter Damin να βοηθάει σε αυτό. Στις 16 Μαρτίου του 2009 και ενώ το album ήταν σχεδόν έτοιμο, η μπάντα ανακοίνωσε την πρόσληψη του Adrian Erlandsson (At The Gates, ex-Cradle Of Filth) στα τύμπανα, ως κανονικό μέλος του group. Στις 18 Ιουνίου του 2009, η μπάντα ανακοίνωσε ότι ο τίτλος του album θα ειναι “Faith Divides Us-Death Unites Us” και ότι θα κυκλοφορήσει στις 25 Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, στις 28 Σεπτεμβρίου στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις 6 Οκτωβρίου στην Αμερική από τη Century Media. Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2010, οι Paradise Lost ήταν headliners στη σκηνή Jagermeister στο Ozzfest 2010.
Στα τέλη του 2011, η μπάντα ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις για το album “Tragic Idol” στα Chapel Studios στο Lincolnshire. Το “Tragic Idol”, κυκλοφόρησε στις 23 Απριλίου του 2012. Λόγω του ότι ο Adrian Erlandsson δεν μπορούσε να παίξει κάποια από τα show για το συγκεκριμένο album, το group επανέφερε τον Jeff Singer για όσο θα έλειπε ο Adrian. Οι Paradise Lost, ερμήνευσαν κάποια τραγούδια στα βραβεία Metal Hammer Golden Gods, με τη Cristina Scabbia να βοηθάει στο “Say Just Words” και το Gus G στη διασκευή στο “Into The Void” των Black Sabbath.
Στις 15 Αυγούστου του 2013, αποκαλύφθηκε το εξώφυλλο και το σχέδιο του compilation album “Tragic Illusion 25” από b-sides. Κάποια τραγούδια από το compilation, κυκλοφόρησαν το Σεπτέμβριο με Οκτώβριο του 2013, όπως το νέο κομμάτι “Loneliness Remains”, και κάποια παλιά που επανηχογραφήθηκαν όπως τα “Our Savior 2013″ από το “Lost Paradise” και το “Gothic 2013” από το ομώνυμο album της μπάντας. Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 5 Νοεμβρίου του 2013.
Στις 27 Οκτωβρίου του 2013, η μπάντα ανακοίνωσε ότι οι διαδικασίες για το 14ο album θα ξεκινήσουν μετά το πέρας της περιοδείας για τα 25 χρόνια των Paradise Lost και οι ηχογραφήσεις θα ξεκινήσουν τον Ιούνιο του 2014. Στις 29 Δεκεμβρίου του 2014, ο τίτλος του νέου δίσκου ανακοινώθηκε ότι θα ήταν “The Plague Within”, και στις 26 Ιανουαρίου του 2015 ανακοινώθηκε η ημερομηνία κυκλοφορίας του album, 2 Ιουνίου του 2015, όπως και ο παραγωγός, Jaimie Gomez Arellano, και τα στούντιο Orgone στο Λονδίνο ως ο χώρος ηχογράφησης του. Ο frontman της μπάντας, Nick Holmes, δήλωσε στο Rock Sins ότι το νέο album θα έχει στοιχεία από όλα τα προηγούμενα και κάποια doom/death συστατικά, τονίζοντας ότι υπάρχουν τραγούδια που θα έπρεπε να είχαν γραφτεί το 1989, όπως και κάποια old school doom/death κομμάτια που θα εκπλήξουν το κοινό όταν τα ακούσει. Το “The Plague Within”, θεωρείται από τους οπαδούς της μπάντας ως το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο εδώ και πολλά χρόνια, όπως επίσης και μία πραγματική επιστροφή στις ρίζες του group.
Το 2016, οι Paradise Lost εισήλθαν στο ρόστερ της Nuclear Blast και στις 1 Σεπτεμβρίου του 2017 κυκλοφόρησαν το 15ο album τους, “Medusa”. Με αυτό το δίσκο, η μπάντα συνέχισε την επιστροφή της στον πιο βαρύ και doom ήχο, με το Nick Holmes να δηλώνει ότι πρόκειται για το πιο βαρύ album που έχει κάνει το group. Το “Medusa”, έτυχε τρομερής υποδοχής τόσο από τους οπαδούς, όσο και από τους κριτικούς.
Οι Βρετανοί Gothic metallers, αποτελούν ως και σήμερα ένα από τα σημαντικότερα και πιο επιτυχημένα group στο χώρο του metal γενικά. Παρά το γεγονός ότι πειραματίζονται αρκετά, οι οπαδοί της μπάντας δεν τους “παράτησαν” και ίσως αυτή η αμφιταλάντευση να δημιούργησε το μονοπάτι για την επιστροφή των Paradise Lost στον ήχο που τους έβαλε δίπλα στους μεγάλους του metal.
Στις 22 Δεκεμβρίου, οι gothic metallers, θα μας επισκεφθούν στο χώρο του Piraeus Academy για μία βραδιά γεμάτη από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, μπολιασμένες με το νέο “αίμα” της μπάντας από το Χάλιφαξ. Ο ουρανός της πρωτεύουσας, αναμένεται να σκοτεινιάσει από τις gothic/doom μελωδίες κομματιών όπως τα “As I Die”, “Beneath Broken Earth”, “Say Just Words”, “Hallowed Land”, “Forever Failure”, “Embers Fire” και πολλών άλλων ακόμη. Εμείς θα είμαστε εκεί, για να γιορτάσουμε την επιστροφή των Paradise Lost στις ρίζες τους. Σας περιμένουμε όλους….
1363 
