Τι είναι αυτό που κάνει τους ακροατές της underground metal σκηνής και μη, να έχουν λατρέψει τους Βέλγους sludge/ doomsters, Amenra; Είναι το γοητευτικό σκοτάδι ή το μυστήριο που υπερισχύουν στη μουσική τους και την κάνουν παράξενα ξεχωριστή; Μήπως είναι και τα δύο μαζί; Μετά από πέντε χρόνια άκρα του τάφου σιωπής, το “Mass IV” σκαρφάλωσε στις κορυφές με τα καλύτερα άλμπουμ του 2017 και αυτή τους η κυκλοφορία μπορεί να συμβολιστεί ως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική τους επιτυχία στο μουσικό τους ταξίδι. Παρ’ όλη τη μαυρίλα στη διάθεση τους, η πορεία τους όριζε να είναι μόνο λαμπρή και κάπου στο βάθος αυτή ακτινοβολεί. Με αφορμή, λοιπόν, την επιστροφή τους στην Ελλάδα και στα πλαίσια της συναυλίας τους με τη Smoke The Fuzz Gigs, η οποία θα διεκπεραιωθεί στο Piraeus Academy την Παρασκευή στις 14 Δεκεμβρίου (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ), η Δικαία Οικονομάκη κατάφερε να συζητήσει με τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Colin H. Eeckhout. Ο στόχος της; Να μάθει όσα περισσότερα γίνεται για την φιλοσοφία του γκρουπ, όπως και λεπτομέρειες του επικείμενου show του.
-Γεια σου, Colin. Χαίρομαι πάρα πολύ γι’ αυτή την κουβέντα. Ελπίζω όλοι να είσαστε καλά. Πρώτα απ’ όλα, ένα χρόνο πριν κυκλοφορήσατε το πέμπτο σας άλμπουμ και έκτο μέρος του Mass, “Mass IV”. Κατά τη γνώμη μου, ο δίσκος είναι ένα αριστούργημα και όπως διαπιστώθηκε και από τον ιντερνετικό έντυπο και γι’ άλλους πολλούς. Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από την κυκλοφορία του μέχρι σήμερα στους Amenra;
Δεν ξέρω πραγματικά. Όταν είσαι “εκεί μέσα”, δεν μπορείς αληθινά να δεις όλες αυτές τις αλλαγές. Μεγαλώνει μέσα σου, υποθέτω. Γνωρίζω ότι παίζουμε περισσότερες συναυλίες από ότι τις προηγούμενες φορές. Η περιοχή μας επεκτείνεται με πολλές περιοδείες στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Αυστραλία, τις περιηγήσεις στη Νέα Ζηλανδία κλπ. Έτσι προφανώς ακόμη και εμείς παγκοσμιοποιούμαστε. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπουμε τόσους πολλούς να εκτιμούν αυτό που κάνουμε. Ακόμη και μετά από 20 χρόνια.
-Το “A Solitary Reign” έχει μια ανατριχιαστική μελωδία, μια σκοτεινή εξέλιξη και επική ροή. Από πού απορρέουν οι στίχοι του; Είναι μια βιωματική ιστορία ή αποτελεί μια ακουστική ωδή προς την ανθρώπινη μοναξιά και την περιθωριοποίηση;
Η μουσική συντέθηκε από τον μπασίστα μας. Ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχε στη διαδικασία σύνθεσης μουσικής, οπότε χρωστάμε στον άνθρωπο πάρα πολλά για το “Mass VI”. Παρόλο που η μουσική ήταν “διαφορετική” από αυτά που κάναμε πριν, το συναίσθημα που ξεβράστηκε από εκεί μέσα ήταν πάρα πολύ εκεί, που μου μίλησε από την πρώτη μέρα. Το αφήνεις να βυθιστεί μέσα σου, ξέρεις, το ακούω τρισεκατομμύριο φορές, ενώ κάνω τα πάντα και τίποτα μαζί. Αρχίζει και σου μιλάει μετά από λίγο και ήξερα πως κάποια στιγμή θα γινόταν κάποιο είδος ύμνου. Μια Ωδή για τη Μητέρα. Οι στίχοι συχνά απορρέουν από τη θλίψη ή την απογοήτευση. ‘Η από τον πόνο, κυρίως. Ο ντράμερ μας μόλις είχε χάσει την όμορφη μητέρα του και έγινε η αφορμή που μας ώθησε στο να γράψουμε το “Mass VI”.
-Περιοδεύσατε πρόσφατα λοιπόν, σε χώρες της Ωκεανίας και στην Ιαπωνία. Πες μου λίγα λόγια για την εμπειρία σας σ’ αυτές τις χώρες και την αντίδραση του κόσμου;
Ήταν καταπληκτικό το να περάσω λίγο χρόνο εκεί έξω με τους αδελφούς μου. Συναντήσαμε μερικά όμορφα ανθρώπινα όντα κατά μήκος της διαδρομής και συναντηθήκαμε με μερικούς παλιούς φίλους. Έμοιαζε λες και πολλοί από αυτούς δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ τον “τρόπο μας” να παίζουμε τη μουσική ζωντανά, πράγμα το οποίο έκανε να αξίζει τον κόπο να πάμε εκεί, να δεχτούμε επαίνους από το κοινό. Δεν είχαμε ποτέ άλλοτε, ανθρώπους να φωνάζουν για ένα encore τόσο πολύ. Σχεδόν παίξαμε το πρώτο encore της ζωής μας.
-Ύστερα από 20 χρόνια στο συγκρότημα, μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου τώρα χωρίς αυτό; Πιστεύεις ότι οι Amenra έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωή σου;
Οι Amenra είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου από την πρώτη μέρα. Είναι αυτό που πιστεύω και ένας από τους λόγους που είμαι εδώ.
-Θα μπορούσες να μου πεις πως προέκυψαν οι Church Of Ra; Είναι κάτι σαν το alter-ego των Amenra;
Όχι, πρόκειται περισσότερο για τον όρο της συνάθροισης της καλλιτεχνικής μας κοινότητας που έχουμε σχηματίσει γύρω από το συγκρότημα. Οι άνθρωποι που μας βοήθησαν καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής και το αντίστροφο. Οι Amenra δεν είναι μόνο οι πέντε μουσικοί, είναι όλοι οι συμμετέχοντες, είναι οι οικογένειές μας, οι φίλοι μας, τα παράλληλα projects, οι ζωγράφοι, οι φωτογράφοι, οι γραφίστες, οι χορογράφοι, οι καλλιτέχνες των video και ούτω καθεξής. Η εκκλησία μας για την ζωή. Η εκκλησία των ζωών μας.
-Οι χρονικοί περίοδοι ανάμεσα στις κυκλοφορίες σας είναι σχετικά μεγάλοι. Κάποτε στο σχολείο ένα σοφός καθηγητής είχε πει πως ο καλλιτέχνης πρέπει να πάρει τον χρόνο του, έτσι ώστε ν’ αφήσει ένα έργο τέχνης πίσω του, είτε αυτό είναι μουσική, είτε κινηματογράφος, είτε λογοτεχνία. Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά μ’ αυτό; Θεωρείς ότι ο χρόνος είναι σημαντικός για την δημιουργία ποιοτικής τέχνης;
Τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, ακολουθούμε μόνο το ένστικτό μας, το ρεύμα της έμπνευσης. Το να παίρνεις τον χρόνο σου είναι απαραίτητο για να αποκτήσεις έναν σωστό λόγο για να δημιουργήσεις. Είναι αυτό που πιστεύω. Πρέπει να προέρχεται από ένα μέρος βαθιά μέσα στην καρδιά σου. Μια λαχτάρα για κάτι ασαφές. Μια ανάγκη.
-Ενάμιση χρόνος πέρασε από την τελευταία επίσκεψή σας στην Ελλάδα και τώρα ετοιμάζεστε για την τέταρτη σας συναυλία εδώ. Οφείλω να σου ομολογήσω πως αυτή είναι η πρώτη φορά που θα σας παρακολουθήσω ζωντανά από κοντά. Ποιο/α τραγούδι/τραγούδια από όλη την δισκογραφία των Amenra θα διάλεγες για να χαρακτηρίσεις το επερχόμενο live σας;
Δεν γνωρίζω το γιατί, αλλά τα “Am Kreuz” και “Razoreater” είναι πάντα βασικές στιγμές στο set μας. Τα χρειαζόμαστε εκεί, για να βρούμε τη δεύτερή μας ανάσα. Ελπίδα.
-Τι μήνυμα θα ήθελες να δώσεις στους ‘Έλληνες αναγνώστες και οπαδούς;
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τα πάντα. Σας ευχαριστούμε για την προσπάθεια και το χρόνο σας.
-Εύχομαι για ένα μαγικό “σκοτεινό” συναυλιακό show στην Αθήνα, γιατί ως γνωστόν και αυτό έχει τη γοητεία του. Σ’ ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια!
Και εγώ σ’ ευχαριστώ!
395 
