Ένα ακόμα thrash death metal σχήμα βγάζει το ήδη ταλαίπωρο ντεμπούτο του ώστε να μας δείξει πως νιώθει με αποτέλεσμα να νιώσουμε κι εμείς έτσι. Πόσο καλές προϋποθέσεις ε;
Το άκουσμα του με παρέα θα αναζωογονήσει τις βαριεστημένες στιγμές μπύρας και χαζοσυζήτησης αντικαθιστώντας τες με άφθονο γέλιο. Αν το ακούσεις μόνος σου δεν είναι αστείο. Ω, δεν είναι καθόλου αστείο. Αγχώνεσαι για το πότε θα στραβοπαίξει ο drummer, πότε θα ξεράσει/ πνιγεί ο τραγουδιστής και για το πότε θα φας μήνυση απ’ τους γείτονες.
Τώρα ξέρεις. Οι Death Mentality παίζουν το είδος που παίζουν ίσα ίσα για να το λένε. Τα drums είναι σε όλα τα κομμάτια ίδια. Τα στοιχειώδη thrashy μπιτάκια λες και βγαίνουν από drum machine. Οι κιθάρες φαλτσάρουν απελπιστικά και το μπάσο είναι – μάλλον επίτηδες – ανύπαρκτο. Τα φωνητικά σε σχέση με τη μουσική είναι σαν να έχεις τον τραγουδιστή δίπλα σου και την υπόλοιπη μπάντα από απέναντι. Οπότε και η παραγωγή απέτυχε. Τι μένει;
364 
