Προλογίζοντας, θα ήθελα να επισημάνω τη δυσκολία που βρίσκω στο να κριτικάρω ένα live album, ειδικά όταν έχω βρεθεί στη συναυλία που ηχογραφήθηκε και μάλιστα, με πρωταγωνιστές μουσικούς που συμπαθώ και ως ανθρώπους.
Γιατί όμως, θα αναρωτηθείς, αναγνώστη; Πρώτον, γιατί δεν μου πολυαρέσουν τα live albums. Δεύτερον, γιατί θεωρώ πως αδικούν τον καλλιτέχνη με το post production και τρίτον, γιατί όσο και να το κάνεις, όταν νιώθεις την ενέργεια των παρευρισκόμενων (μουσικών και θεατών) στο χώρο, το συναίσθημα είναι ανεπανάληπτο, κάτι σαν τον Highlander όταν ρούφούσε ψυχές και αυτό είναι δύσκολο να το ζήσεις ψηφιακά.
Οι Planet of Zeus, ένα συγκρότημα στην κορυφή της εγχώριας τροφικής αλυσίδας, μετά από τέσσερα όμορφα studio albums, αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα live album. Ο λόγος που το έκαναν ήταν διότι είχαν πάρει αρκετές φορές το feedback πως εκείνη η ιδιαίτερη ενέργεια που αναβλύζει στα live τους, δεν είναι τόσο παρούσα στα studios. Εκείνοι πήραν στα σοβαρά τα λεγόμενα αυτά και αποφάσισαν πως η γενέτειρα τους, Αθήνα, είναι το καλύτερο μέρος για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Από όσα αναγράφονται στο συνοδευόμενο δελτίο τύπου, το σήμα που ελήφθη από τις μικροφωνικές πηγές δεν πειράχτηκε ιδιαίτερα, ενώ δεν έγινε κάποια επεξεργασία ή αποκοπή μέρους της συναυλίας, όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει συγκρίνοντας την setlist από τα δεκάδες live reports εκείνης της ημέρας. Από την αρχή ως το τέλος, το “Live in Athens” με ξαναπάει πίσω στο Μάιο και το Gagarin, μαζί με όλους εκείνους που ούρλιαζαν “ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΔΙΑ” στην αρχή.
Αν δυναμώσεις τον ήχο στα ηχεία σου, θα διακτινιστείς και πάλι σε εκείνη τη στιγμή που έβλεπες τους τέσσερις rockers να χτυπιούνται στην σκηνή!
Ο ήχος είναι φυσικός και έτσι μπορεί να μεταφέρει όλα τα καλά και τα κακά αυτής της φυσικότητας, αλλά κατά τη γνώμη μου έτσι πρέπει να είναι. Η απέραντη γυαλάδα δεν ταιριάζει στο βαρύ rock, ειδικά όταν μιλάμε για μια ζωντανή face to face εμπειρία. Ατάκες κοινού, ο λόγος του Μπάμπη, τα χειροκροτήματα τα ουρλιαχτά, οι παραφρονήσεις, όλα είναι μέρος αυτής της αλληλεπίδρασης και είναι εμφανή σε τούτο το live album. Το αν έχουν παίξει καλά τα κομμάτια δεν ξέρω, γιατί δεν κρίνω τους μουσικούς τεχνικά ως άσχετος (ή σχεδόν) με το αντικείμενο (εκτός αν είναι κάτι κραχτό), αλλά η παγίδα που στήθηκε για να αποτυπωθεί η ψυχή της μουσικής τους ήταν πολύ πολύ καλά στημένη!
Θα μείνει στην ιστορία, όπως είπε και ο Μπάμπης, αλλά μαζί θα μπουν και η νόσος Τσίπρα που τον καταβάλει όταν μας μιλάει στο μικρόφωνο και το μοναδικό “The Beast Within” που είναι ό,τι πιο όμορφο έχουν γράψει αυτοί οι άνθρωποι.
Αν ήσουν εκεί, πρέπει να το αποκτήσεις! Αν δεν ήσουν, απόκτησε το και θα πάρεις αμέσως εισιτήριο για την επόμενη συναυλία τους! Αν δεν ακούς rock, φτου σου! Πάρτο και εσύ και ίσως να σε δούμε σε κάποιο επόμενο, να αναρωτιέσαι γιατί άκουγες μαλακίες τόσα χρόνια!
Ένα δώρο των “λύκων” στην “αγέλη”! Γιατί όπως ειπώθηκε στο τέλος του “Vigilante”, “εσείς είστε οι Planet of Zeus!”…
667 
