Τον Ιούλιο του 2016, οι Σουηδοί Beardfish ανακοίνωσαν τη διάλυσή τους. Ο τραγουδιστής, βασικός συνθέτης, πολυμουσικός αλλά στο συγκεκριμένο σχήμα μόνιμα στα keyboards και το μικρόφωνο, Rikard Sjoblom, συνεχίζει σήμερα τη διαδρομή με το όνομα “Gunfly” και παράλληλα συμμετέχει σαν κιθαρίστας κυρίως στις ζωντανές εμφανίσεις των Big Big Train.
Οι ιδιαίτερες μνήμες της παιδικής ηλικίας αποτέλεσαν την αφετηρία για το άλμπουμ αυτό. Μια παλιά φωτογραφία που ανακάλυψε ο Rikard στο σπίτι των γονιών του, με τον ίδιο παιδί σε ένα δεντρόσπιτο στο χωριό που μεγάλωσε, τον έκανε να σκεφτεί για όλες τις σημαντικές φιλίες που χάνονται με το πέρασμα του χρόνου, και τους κομμένους δεσμούς με ανθρώπους που υπήρξαν σημαντικοί για τη ζωή του και μοιράστηκαν πολύ χρόνο και μοναδικές εμπειρίες μαζί του. Η φωτογραφία κατέληξε στο εξώφυλλο του “Friendship”.
Όπως διαφαίνεται κυρίως από τους τίτλους των τραγουδιών, ο δίσκος έχει μια ενιαία θεματολογία, και επεκτείνει τη σημασία και το βάρος της φιλίας σε όλη τη διάρκεια της ζωής του Rikard. Στο εγχείρημα, που στη συντριπτική του πλειοψηφία πραγματώνεται από τον ίδιο, υπάρχει η συνδρομή του συνοδοιπόρου τους στους Beardfish, κιθαρίστα David Zackrisson, σε δυο τραγούδια, του μπασίστα Rasmus Diamant, και του ντράμερ Petter Diamant.
Αναμενόμενα, με βάση το πλούσιο παρελθόν του, ο Rikard συνεχίζει να κάνει μουσική που περιέχει γενναίες δόσεις από την ταυτότητα των Beardfish. Αναμφισβήτητα, υπάρχει η πρόθεση του παραδοσιακού προοδευτικού rock, κυρίως των 70’s, με τους ανάλογους ήχους στα πλήκτρα, κάποιες απλωμένες διαδρομές και συντηρητικά, όμως, παιχνίδια στις εκτελέσεις των τραγουδιών. Συνολικά, η μουσική έρχεται πιο στρογγυλεμένη και άμεση στα αυτιά του ακροατή, υπάρχει αυτό το ευχάριστο και ενδιάμεσα καλοδεχούμενο pop/rock άγγιγμα, περισσότερο στις φωνητικές αρμονίες, και κανείς δεν θα πει εύκολα όχι στο νοσταλγικό φαλσέτο του δημιουργού. Ηχητικά, όπως συνηθίζουν οι περισσότεροι από τους βόρειους καλλιτέχνες του ιδιώματος, ο δεσμός με το παρελθόν είναι παρών και η ρουστίκ αίσθηση του κλασικού μοιάζει να αποτελεί στόχο.
Τα επτά κύρια τραγούδια του άλμπουμ (υπάρχει και μια ειδική έκδοση με τρία επιπλέον) ρέουν με ενδιαφέρον, συναίσθημα και ευχαρίστηση. Το ομότιτλο με ένα φορτισμένο, νοσταλγικό πέρασμα, μοιάζει να συνοψίζει ιδανικά τις ιδέες του Rikard στο άλμπουμ, αν και προσωπικά εντυπωσιάστηκα από το “Stone Cold” και την σταδιακή του ένταση που μεταφέρει σπουδαίες φωνητικές μελωδίες.
Στο “They Fade” θα αισθανθεί κανείς την τρυφερότητα και τη νοσταλγία του δίσκου, με μια μουσική φλέβα έντονης εντύπωσης νότιου rock, αλλά και την δυνατή αντανάκλαση του ήδη κλασικού. Αξίζει να απολαύσει κανείς και την εικαστική ομορφιά του αντίστοιχου βίντεο, με τη σπουδαία δουλειά στο animation από τον επίσης μουσικό Love Fagerstedt, που συνοδεύει ιδανικά την μουσική του. Ιδιαίτερη ευπρόσδεκτη και η ευγενική, jazzy υφή στο “Crown Of Leaves”, που θα κλείσει φωτεινά και αρτίστικα αυτό το ταξίδι στις σκέψεις και το χρόνο.
Η ευστοχία του “Friendship” να φέρει στην επιφάνεια τη μαγεία μιας ηλικίας τρυφερής με μια αυθεντική και άμεση κατάθεση ψυχής, χωρίς φορτωμένες απόπειρες και περιττές επιδείξεις , κερδίζει και τον ακροατή που δεν περιμένει στη γωνία τον Sjoblom να κουρδίσει την κιθάρα του.
Είναι βέβαιο πως οι φίλοι σας, παλιοί και πρόσφατοι θα εκτιμούσαν πολύ την επιλογή να αποτιμήσετε το βάρος τους με αυτό το έντιμο και νοσταλγικό μουσικό υπόβαθρο.
702 
