Υπάρχουν πολλά groups που απαρτίζονται από μουσικούς άλλων, ακόμα πιο γνωστών και επιτυχημένων συγκροτημάτων δυστυχώς όμως ελάχιστα από αυτά θα εισακούσουν τις προσευχές των ακροατών και οπαδών των προγενέστερων μπαντών και θα παραδώσουν καλή και διασκεδαστική μουσική. Αυτός είναι ο ορισμός και ο κανόνας που επικρατεί γύρω από τα λεγόμενα supergroups. Οι Αμερικάνοι Metalcore / Post Metallers, Azusa, είναι ένα supergroup. Δύο από τα μέλη των Extol (συγκεκριμένα ο κιθαρίστας Christer Espevoll και ο ντράμερ David Husvik), ο πρώην μπασίστας των Dillinger Escape Plan Liam Wilson και η τραγουδίστρια των Sea + Air Eleni Zafiriadou, αποτελούν τους νεοσύστατους Azusa και κυκλοφορούν μέσα Νοεμβρίου το ντεμπούτο τους “Heavy Yoke”. Επιβεβαιώνουν αυτοί τον παραπάνω κανόνα; Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε.
Το άλμπουμ έχει συνολική διάρκεια 30 λεπτά και κάτι, ενώ τα 11 τραγούδια τους είναι αρκετά σύντομα, ως είθισται για την Hardcore. Οι γρήγορες ταχύτητες και η επιθετικότητα είναι χαρακτηριστικά αυτής της μουσικής μιας και είναι κάργα επηρεασμένη και βασισμένη στις αρχές της Punk Rock. Ωστόσο, η μουσική των Azusa παραπέμπει συχνά και στους πιο μοντέρνους αντιπρόσωπους της Metalcore με τα φωνητικά της Zafiriadou να είναι άλλοτε σχισμένα και άλλοτε μελωδικά. H ασυνήθιστη χροιά της τελευταίας είναι τo αλάτι στην μουσική συνταγή τους. Σημειώστε επίσης, πως η κοπέλα έκανε στροφή 180 μοίρες στα είδη που εξυπηρετεί μιας και μεταπήδησε από την Indie Pop (Sea + Air) στην Hardcore σκηνή.
Ακόμη, άξιο αναφοράς είναι πως το συγκρότημα δεν γουστάρει να επαναλαμβάνεται μέσα στα κομμάτια του και ο συνδυασμός της Alternative Rock μουσικής με την πιο τεχνική Metal κάνει πιο εύκολη την ακρόαση τους, τους δίνω κάποια extra points και για αυτό. Στο “Eternal Echo” το fast forward αρχικό riff – αλά ISIS – μου δημιουργεί την εικόνα μιας κιθάρας που έχει πάρει φωτιά και δεν μπορεί να σβήσει. Πέρα από το παραπάνω τραγούδι όμως, ο δίσκος δεν περιέχει άλλες συνθετικές εκπλήξεις και τα αναμασήματα του παρελθόντος ξεπετάγονται από εδώ και από εκεί. Αν για μια στιγμή σας περάσει η ιδέα πως εδώ έχουμε να κάνουμε με φρέσκο πράγμα που θ’ αφήσει το στίγμα του στην Μetal, βγάλτε τη από το μυαλό σας γιατί δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οπότε, το album το τοποθετώ κάπου στη μέση. Ούτε κάτι το φοβερό είναι, ούτε άχρηστο.
Προσωπικά μιλώντας, θα ήθελα να ακούσω περισσότερους πειραματισμούς από αυτό το συγκρότημα στο μέλλον. Ναι μεν, το “Heavy Yoke” είναι ένας καλός δίσκος για να περάσει καλά κανείς ακούγοντάς το (ειδικά αν ακούει τέτοια “μουσική του Σατανά”), υστερεί δε το feeling στις συνθέσεις του, η καινοτομία και το στοιχείο του εντυπωσιασμού. Όπως λέμε: “Δεν έχει αυτό το κάτι παραπάνω ρε αδερφέ…”.
608 
