Η ιταλική alternative rock σκηνή βρίσκεται σε παραγωγικό οργασμό τα τελευταία χρόνια και νέοι μουσικοί, σχήματα και project ξεπετάγονται σα μανιτάρια, ενώ οι πειραματισμοί δίνουν και παίρνουν. Λόγω μεσογειακού ταπεραμέντου βέβαια, δεν είναι λίγες οι φορές όπου σχήματα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να “πιάσουν” την καλή, να αποκτήσουν τη μέγιστη δυνατή προβολή και να γαντζωθούν από τη δημοσιότητα με κάθε μέσο.
Μια τέτοια περίπτωση που κάνει “κρα” από χιλιόμετρα είναι οι Steelawake, οι οποίοι στις αρχές του έτους παρουσίασαν video clip για το single “Dragging You Inside“ και περί τα τέλη Οκτώβρη κυκλοφόρησαν τη ντεμπούτο τους δουλειά υπό τον τίτλο “Steelawake”, ενώ στο ενδιάμεσο φρόντισαν να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους σε δυνατά events και γενικότερα όπου υπήρχαν φώτα, μικρόφωνα, κοινό, ίσως και κάμερες.
Οι Steelawake παλινδρομούν ανάμεσα σε Three Days Grace και Paramore ενώ στοιχεία από Papa Roach και Seether, είναι παραπάνω από διακριτά. Οι 13 συνθέσεις του ομότιτλου album τους διακρίνονται για την αναζήτηση – επιδίωξη της εμπορικής επιτυχίας, μέσω του alternative rock ιδιώματος που εκπροσωπούν και αυτό είναι πασιφανές στα τέσσερα πρώτα κομμάτια του album.
Όταν ο κλοιός χαλαρώσει (για εμπορικότητα και catchy θέματα) και οι τόνοι πέσουν στο “Empty Eyes” (μια πολύ όμορφη μπαλάντα), τα θέματα που ακολουθούν δεν είναι για να τα προσπεράσεις, έχουν κάποιες καλές “ιδέες”, δεμένο ήχο, ευφάνταστη ενορχήστρωση κι όμορφες διφωνίες από τον Matteo Piacenti και την Daline Diwald κι αυτό συνεχίζεται μέχρι το “Nothing Left To Say”, αλλά δεν προσφέρουν κάτι πέρα από τα προβλεπόμενα.
Θα τους έλεγες και ενήλικες που μόλις ξεπέρασαν την emo φάση της εφηβικής περιόδου τους και με “περισσή” ψυχική δύναμη γράφουν για τους ανεκπλήρωτους έρωτες, την κρίση στις διαπροσωπικές τους σχέσεις κι ανοίγουν ένα παράθυρο αισιοδοξίας στο μέλλον. Θα πάρετε; Μάλλον όχι.
Σε γενικές γραμμές, η συγκεκριμένη πρόταση από την Ιταλία δε πείθει, δεν εντυπωσιάζει και επανατοποθετείται στο σορό των σχημάτων που πέρασαν και δεν ακούμπησαν.
648 
