Οι Καλιφορνέζοι Commonwealth διακηρύττουν με περισσή ταπεινότητα ότι αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων, έναν οργανισμό (πολιτικό – κοινωνικό) που δημιουργήθηκε για το κοινό καλό, με πρώτιστο στόχο (και επίσης περίσσια ποιητικότητα) να φτιάξουν “τίμια” μουσική για τις φθαρμένες – ξεθωριασμένες ψυχές (“honest music for the worn out soul”).
Τον Ιανουάριο του 2017 κυκλοφόρησαν το single “Father(s)” και τον Απρίλιο του ίδιου έτους το “Vinyl”, τα οποία πέρα από το ότι απέσπασαν πολύ καλές κριτικές, μας επανασυστήνονται και στην πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά που ακούει στο όνομα “Everyone Around Me”. Εγωκεντρισμό διακρίνουμε από τον τίτλο ή μήπως μια στάση άμυνας;
Κρίνοντας από το ηχόχρωμα τους, τη θεματολογία των τραγουδιών τους και γενικότερα το ατμοσφαιρικό post – alternative rock (μάλλον pop) ιδίωμα που πρεσβεύουν θα λέγαμε ότι ανήκουν στη δεύτερη περίπτωση. Αυτή της παθητικότητας, της αμυντικής στάσης και χαλαρής διάθεσης. Σκοπεύουν να εκφράσουν την καταπίεση και τις αγωνίες που νιώθει ο “μέσος” άνθρωπος. Μη φανταστείτε τίποτα περίπλοκα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, αλλά κυρίως ερωτικές απογοητεύσεις, μοναχικότητα, επαναπροσδιορισμό ταυτότητας και άλλα τέτοια καθημερινά, σημαντικά μεν, αλλά με εντελώς επιδερμικό – ανιαρό τρόπο.
Από τις πρώτες κιόλας “επαφές” το “Everyone Around Me” κάνει φανερές τις προθέσεις του και κουράζει. Τα τραγούδια είναι τόσο ρηχά, μονότονα, προβλέψιμα και βαρετά, που όση καλή δουλειά και αν έχει γίνει στην παραγωγή, το τελικό αποτέλεσμα δεν ενδείκνυται για μεγάλη ανάλυση. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποια θέματα, τότε θα προτείναμε τα “Fear” και “Taxi” για το συναισθηματισμό, τη λιτή κι όμορφη ενορχήστρωση και τα γεμάτα συναίσθημα φωνητικά.
Είναι σαν να είσαι με παρέα στο σπίτι, να έχεις βάλει στα ηχεία ως υπόκρουση το “Everyone Around Me” και κάποιος από την παρέα να αναφωνεί: “Τι είναι αυτό που παίζει; Δε το αλλάζεις; Με κούρασε”.
659 
