Λίγες συστάσεις χρειάζονται για τον συγκεκριμένο κύριο, έναν βετεράνο του rock ’n’ roll τσίρκου. Με μια διαδρομή και καριέρα που τα είχε όλα πίσω από τα χρώματα των Kiss, αλλά και μια δραστήρια μοναχική παρουσία σαν σόλο καλλιτέχνης, ο Ace Frehley επιστρέφει με το 8ο προσωπικό του άλμπουμ. Έχουν περάσει ήδη δυο χρόνια από το “Origins, Vol 1” και ο “Space Ace” επιστρέφει αυτή τη φορά με δικό του υλικό.
Το 2002 σηματοδότησε την τελευταία αποχώρηση του Frehley από τους Kiss, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι δεσμοί με τους πρώην bandmates του δεν παραμένουν σημαντικοί. Με τον Frehley να είναι πια “καθαρός” σχεδόν τα τελευταία δώδεκα χρόνια, η φιλία και επικοινωνία με τους Simmons, Stanley έγινε ευκολότερη. Ο Simmons μάλιστα, δεν υπήρξε απλά ο “νονός” του άλμπουμ, προτείνοντας τον συγκεκριμένο τίτλο, αλλά είχε ενεργό ρόλο στην τελική τροποποίηση δυο τραγουδιών, του ρυθμικού εισαγωγικού “Without You I ‘m Nothing”, και του “Your Wish Is My Command”.
Ένας χαλαρός δεσμός αυτοβιογραφικού χαρακτήρα συνδέει τα εννέα τραγούδια του νέου άλμπουμ.
Ο γνωστός συμπαγής ήχος που βασίζεται στα ριφ και τα αλήτικα, άμεσα φωνητικά, συνοδεύει σχεδόν σε όλη τη διάρκειά του το “Spaceman”. Βέβαια, ο Frehley είναι πια αρκετά έμπειρος να βρει μικρούς, διακριτικούς τρόπους και στροφές διαφοροποίησης για να ακουστεί λιγότερο μονοδιάστατος, χωρίς να προδώσει το βασικό street attitude που υποστηρίζει στη γενική του εντύπωση.
Μέσα από το πλούσιο ημερολόγιο μνημών ξεπηδά το θέμα του πρώτου single, του βρώμικου “Bronx Boy”, αναβιώνοντας τις νεανικές μέρες πριν την είσοδό του στους Kiss, όταν συμμετείχε σε μια Ιρλανδική συμμορία που λεγόταν “Ducky Boys”.
Στο “Pursuit Of Rock ‘N’ Roll”, ο Frehley αποδίδει τα εύσημα στους ήρωες της εφηβείας του, που τελικά καθόρισαν τα όνειρα και την πορεία του, όπως ο Little Richard και οι Stones, με αυτό τον χαρακτηριστικό ήχο στην κιθάρα που μοιάζει να επιχειρεί να συμφιλιώσει την παραδοσιακή rock απόχρωση με μια μεταλλική απόκλιση.
Το “Rocking With The Boys”, ένα τραγούδι που η εμβρυακή του μορφή εμφανίστηκε στα 70’s, περιγράφει τις ένδοξες μέρες των Kiss, και είναι πιθανά το πιο όμορφα και επιδέξια φινιρισμένο ραδιοφωνικό κομμάτι του δίσκου. Πολύ κοντά του η απόδοση του τραγουδιού του Eddie Money, “I Wanna Go Back”, ανοίγει ακόμα περισσότερο τη μελωδική παλέτα των επιλογών, και κλείνει το μάτι σε βολικότερους ακροατές.
Ο “Space Ace” μας αφήνει με ένα πολύ ενδιαφέρον instrumental, το “Quantum Flux”, όπως συνηθίζει άλλωστε. Με αφετηρία ακουστικές φόρμες, ξεδιπλώνεται με έξυπνα ρυθμικά και ελαφρά folk χρώματα και θα τραβήξει πιο παράξενους ακροατές, που πιθανά θα έχουν κουραστεί με τα δυο αδύναμα τραγούδια που προηγούνται στη λίστα του “Spaceman”.
Ο Frehley διατηρεί τα κεκτημένα του χωρίς συγκλονιστικές προσφορές. Άλλωστε είναι μάλλον αργά για να ρισκάρει παραπάνω και το όγδοο προσωπικό του άλμπουμ προτείνεται κυρίως στους σταθερούς του ακροατές που χρόνια τώρα έχουν συμφιλιωθεί με τα τερτίπια και τη φωνή του.
560 
