H Smoke the Fuzz Gigs συνεπής στο ραντεβού της με όμορφα σχήματα του βαρέως rock ήχου, τα οποία χωρίς την συνδρομή της, μάλλον δεν θα γνωρίζαμε ότι υπάρχουν, μας έφερε σε επαφή με τους Minsk, που αν και φέρουν το όνομα της πρωτεύουσας της, δεν έχουν ουδεμία σχέση με την Λευκορωσία.
Οι Αμερικανοί (από το Illinois) Minsk λοιπόν, αν και υπάρχουν για 15 χρόνια στην rock/metal σκηνή δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό τους πως θα μπορούσαν να παίξουν τη χώρα μας. Το Κύτταρο δεν ήταν γεμάτο δυστυχώς, αλλά δεν ήταν και άδειο, πράγμα που θεωρείται μια μικρή επιτυχία, αν σκεφτεί κανείς πως μιλάμε για καθημερινή (Πέμπτη) με Euroleague και Europa League, ενώ ταυτόχρονα έπαιζαν οι Radio Birdman στο Fuzz και οι black metal σκηνή της χώρα παρουσίαζε τρομαχτική συσπείρωση γεμίζοντας το Temple για το live των Kawir.
Την έναρξη της ποστμεταλικής βραδιάς όμως, έκαναν οι αγαπημένοι μου Allochiria. Πάντα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία να τους απολαμβάνεις ζωντανά αφού η μουσική τους παίζει μπάλα ανάμεσα στις δυο άκρες του post (rock και metal), θυμίζοντας άλλοτε Explosions in the Sky και άλλοτε Russian Circles, έχοντας όμως δημιουργήσει τον δικό τους ήχο και η φωνητική ερμηνεία της Ειρήνης έρχεται να προσθέσει μια δυνατή αντίθεση που τους φέρνει πολύ κοντά και στην post black αισθητική. O ήχος ήταν απολαυστικά καλός και ενίσχυε τα ηχοχρώματα που έχουν διαλέξει για να ζωγραφίσουν την ατμόσφαιρα τους οι Allochiria και η εκφραστικότητα των μουσικών σε έκανε να μπαίνεις στο κόλπο αμέσως, παρόλο που δεν είχαν και τον χώρο να κουνηθούν αρκετά (5 άτομα γαρ) λόγω του στησίματος δεύτερου σετ τυμπάνων στα μπροστά της σκηνής.
Η frontwoman τους επιλέγει να τραγουδάει κυρίως με την πλάτη στο κοινό, πιθανολογώ λόγω του ότι η απόμακρη στάση της σίγουρα ταιριάζει με το ύφος της μουσικής της μπάντας, και έτσι αναγκάζει και το μάτι σου να μοιράζει τον χρόνο πάνω στα άλλα μέλη των Allochiria, αλλά σου κόβει λίγο από την όμορφη μεταμόρφωση του γλυκού προσώπου της όταν αρχίζει να βρυχάται και να ουρλιάζει. Τοποθετημένος στα πλάγια, απόλαυσα και εκείνη την πτυχή της ζωντανής τους εμφάνισης και είχα μια ολοκληρωμένη εικόνα της εξαιρετικής δουλειάς που συνολικά κάνουν οι Allochiria. Είχα καιρό να τους δω και χάρηκα πολύ που με γέμισαν με την παρουσία τους!
Κάμποση ώρα μετά (που πέρασε εύκολα λόγω των κουτσομπολιών που ανταλλάσσονται στα διαλείμματα) η πεντάδα από το Illinois είχε στηθεί στη σκηνή για να ξεκινήσει το show της.
Δυστυχώς, στην αρχή ο ήχος κούτσαινε λίγο, αλλά για καλή μας τύχη γρήγορα όλα διορθώθηκαν, με την εξαίρεση τον ήχο από τα μπλιμπλίκια του frontman, Tim Mead, ο οποίος με την φωνή του έδινε παραπάνω ένταση στο post-metal/sludge πανηγύρι των Minsk. Αν και ήταν βιδωμένος μπροστά στα σύνθια του, χρησιμοποιώντας τα χέρια του συνεχώς, έδινε μια περιγραφή των τραγουδιών, ενώ η υπόλοιπη μπάντα χτυπιόταν ή βοηθούσε με δεύτερες φωνές.
Αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν ψυχεδελικό metal, ακούγεται όμορφα ζωντανά και στα αυτιά μου μεταφραζόταν εύκολα σε μια μίξη του “Oceanic” των Isis με πολλά σλατζοειδή breakdowns α λα Crowbar, τα οποία εγώ λάτρεψα περισσότερο από κάθε τι εκείνο το βράδυ.
Ικανοποιημένοι από την ευκαιρία που τους δόθηκε να παίξουν στην χώρα μας, ευχαρίστησαν εγκάρδια του διοργανωτές, τους Allochiria (με πολύ κολακευτικά σχόλια μάλιστα) και όλους εμάς και έπαιξαν υλικό από όλες τους τις δουλειές, μη χαλώντας και το χατήρι του κοινού που στο τέλος ζήτησε ένα ακόμη κομμάτι τους.
Οι Minsk ακούγονταν σαν μια πολύ καλά κουρδισμένη μηχανή, έχοντας “στήσει” έναν ογκώδη ήχο που σε κυρίευε χωρίς να σε ταλαιπωρήσει σωματικά (η πίεση στα τύμπανα καμιά φορά τα κάνει όλα ανυπόφορα). Το χειροκρότημα που έλαβαν οι Αμερικανοί ήταν θερμότατο και σίγουρα ενθαρρύνει την όποια σκέψη τους να ξαναπαίξουν για περισσότερους Έλληνες στο μέλλον. Μετά από μια ώρα και βάλε, δυναμικής μουσικής, συνεχών εναλλαγών σε ρυθμό, μελωδία και συναίσθημα, το βράδυ μας τελείωσε, με χρόνο αρκετό για να εξυπηρετηθούμε και με τα ΜΜΜ (πράγμα σημαντικό για παραγωγές που λαμβάνουν χώρα τις καθημερινές).
Ένα ακόμη όμορφο Smoke the Fuzz gig πήρε τη θέση του στη μνήμη μας, αν και είμαι σίγουρος πως οι διοργανωτές θα μας κάνουν να το ξεχάσουμε σίγουρα με τις συνεχείς τους ανακοινώσεις.
617 
