RHODIUM: “Scream Into Τhe Void”

Η Ελληνική σκηνή δεν σταματάει να σε εκπλήσσει ευχάριστα.

Παρόλο τα διάφορα εμπόδια που συναντούν οι Έλληνες μουσικοί, συνέχεια σχηματίζονται συγκροτήματα, από όλο το φάσμα της σκληρής μουσικής τα οποία όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτά του εξωτερικού αλλά πολλές φορές τα ξεπερνάνε. Νέα δυνατή είσοδο κάνουν οι Rhodium που με το πρώτο τους full Length το “Scream Into the Void” είναι σίγουρο ότι θα κερδίσουν την προσοχή αρκετού κόσμου.

Βάση των Rhodium είναι η Αθήνα και οι συνθέσεις κινούνται σε power/prog μονοπάτια. Ιδρύθηκαν το 2017 από τον κιθαρίστα Λουκά Αντωνίου και την Άσπα “Feanor” η οποία έγραψε τους περισσότερους στίχους, εμπνευσμένη από προσωπικές εμπειρίες και συναισθήματα. Στη συνέχεια μπήκε στο συγκρότημα ο τραγουδιστής Billy Vass και ακολούθησαν ο Αλέξης Κωλλέτης στο μπάσο, Δημήτρης Σπυράκης στα τύμπανα και Γιώργος Θεοφίλας στην κιθάρα.

Στα περίπου σαρανταπέντε λεπτά που διαρκεί ο δίσκος περιλαμβάνονται εννιά τραγούδια και μια εισαγωγή. Οι συνθέσεις είναι στο σύνολο τους αρκετά καλές και δουλεμένες. Προσωπικά ξεχώρισα τα “Scream into the Void”, “The Fall” και το συναισθηματικό “Flaming Sorrow”. Έχει γίνει πολύ καλή δουλεία στις κιθάρες,με το rhythm section να είναι αρκετά δεμένο. Ο Billy Vass είναι αρκετά καλός στις ερμηνείες του, τραγουδώντας με πάθος και εξυπηρετώντας το όραμα του Λουκά Αντωνίου με μεγάλη επιτυχία. Μοναδικό ψεγάδι του δίσκου θα έλεγα ότι είναι η παραγωγή του δίσκου που θα την προτιμούσα πιο διαυγής. Κερασάκι στην τούρτα είναι το εξαιρετικό artwork που σχεδίασε ο Γιάννης Νάκος .

Λένε ότι για να χτίσεις ένα μεγάλο οικοδόμημα πρέπει να έχεις γερά θεμέλια και αυτό ακριβώς είναι για τους Rhodium το “Scream Into the Void”, album που αποτελεί δυνατό θεμέλιο λίθο για τη μετέπειτα πορεία τους.

589

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.