Στο άκουσμα και μόνο ότι πρώην και νυν μέλη top σχημάτων στο είδος τους, επιχειρούν μια νέα – κοινή πορεία το μυαλό μας πάει γρήγορα στη λέξη “supergroup”, στη συνέχεια ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μάλλον βραχεία παρά μακρά πορεία υπόσχεται και τέλος η προσμονή να ακούσουμε το νέο υλικό που θα προκύψει.
Για τους Flat Earth που δημιουργήθηκαν από τον πρώην μπασίστα των Amorphis, Niclas Etelavuori (χώρισαν πολιτισμένα αλλά άδοξα οι δρόμοι τους λόγω εμπλοκής των manager), τον Mikko Lindstrom (aka Linde), πρώην κιθαρίστα των HIM, τον Mika Karppinen (aka Gas Lipstick) πρώην drummer των HIM, ενώ στα φωνητικά ένας ατόφιος grunger ο Anttoni Pikkarainen (aka Anthony) τραγουδιστής των POLANSKI, για το μόνο που δε μπορούμε να εγγυηθούμε στην περίπτωσή τους είναι στο κατά πόσο θα πάει μακριά η βαλίτσα.
Εμπνευστής και κεντρική μορφή του project ο Niclas Etelavuori, που όχι μόνο ευθύνεται για τη δημιουργία του group, αλλά έχει επιμεληθεί κατά τα πλείστα το συνθετικό μέρος του “None For One”, πασχίζοντας έπειτα από μια περίοδο εσωστρέφειας να επανέλθει δυναμικά με μια super μπάντα, αποστομώνοντας ταυτόχρονα όσους τον έριξαν στο καναβάτσο.
Το ντεμπούτο πόνημα λοιπόν των Flat Earth, δεν είναι απλά καλό ή πολύ καλό, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία στην τραγουδοποιΐα και το ταλέντο των μελών του σχήματος, αλλά πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που σε γραπώνει από τα πρώτα δευτερόλεπτα, δημιουργεί αλλεπάλληλα αυχενικά επεισόδια από το χτύπημα και υφαίνει ισχυρές σχέσεις εξάρτησης.
Εισαγωγικά riff που είναι πιασάρικα κι ευφάνταστα όσο δεν παίρνει, κιθάρες που ξεδιπλώνουν με την παραμικρή ευκαιρία τις ικανότητές τους σ’ όλο το μήκος της ταστιέρας, vocals με την αισθαντικότητα και τη δυναμική που τους πρέπουν, συνθέτουν ένα prog – Goth Rock album με εμπορική προοπτική, δίχως καμία αναχρονιστική ματιά σε περπατημένες πρακτικές (βλέπε HIM) κι απαλλαγμένο από melodeath μονοπάτια (βλέπε Amorphis).
Στα highlights του “None For One” σίγουρα το εναρκτήριο “Subhuman” κι επίσης τα “Cyanide”, “The Glow” και “Noble Swine”, ενώ η ακρόαση και των 11 tracks κυλάει παραπάνω από ευχάριστα.
Δεν γνωρίζω αν οι Φιλανδοί είναι οπαδοί της θεωρίας της μέσης γης, αλλά κατ’ εμέ η ζωή και η ιστορία κάνουν κύκλους και στην συγκεκριμένη περίπτωση οι προπάτορες της συγκεκριμένης σκηνής, έρχονται να δώσουν νέα πνοή στο είδος με ένα όχι απλά καλοδουλεμένο album, αλλά με μια αριστουργηματική δουλειά, που θεωρώ ότι θα έχει κι ανάλογη απήχηση.
666 
