Οι Άγγλοι Monuments, μια μπάντα που εξ’ αρχής όρισε το μονοπάτι της καθαρά σε new school προοδευτικά πλαίσια, επανέρχονται με το τρίτο τους full length “Phronesis” και δείχνουν να στρέφονται αρκετές μοίρες σε σχέση με τον πρότερο βίο τους.
Το να εξηγήσω αυτό το “new school” δεν είναι κάτι το δύσκολο. Απλά φαντάσου την τεχνοτροπία συγκροτημάτων όπως οι Tesseract ή οι Leprous να αναμιγνύονται ομοιογενώς με επιθετικό metalcore (μπορείς να θεωρήσεις τους Threat Signal ως ένα προσεγγιστικό μέγεθος) που συνήθως απαντάται στην αντίπερα οχθη του Ατλαντικού (από το μπάσιμο του “A.W.O.L.” είναι πλήρως έκδηλο το στοιχείο αυτό το οποίο συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του “Phronesis”), με αποτέλεσμα ο γεωμετρικός συνθετικός τόπος να είναι δύσκολο να οριστεί. Μοντέρνο pop-οποιημένο prog metal ή tech core; Όπως και να ταμπελοποιήσεις το υλικό του δίσκου, η ουσία είναι ότι η έκθεσή του από τους Monuments αγγίζει το άριστο.
Εκτελεστικώς είναι φανερό ότι οι Monuments είναι τρομερά καταρτισμένοι. Τεχνικότατο riffing και περίτεχνα licks που παίζουν σολιστικό ρόλο από τους Olly Steele / John Browne, πανίσχυρο ρυθμικό υπόβαθρο (με τον drummer Daniel Lang να σπέρνει) και εντυπωσιακή ερμηνεία από τον Chris Barretto, είτε με το δυναμικότατο και σχετικά εξευγενισμένο growling, είτε όταν καθαρίζει (με μια φωνή που γειτνιάζει με αυτήν του Howard Jones των Killswitch Engage). Επιπλέον εύφημος μνεία πρέπει να λάβει και ο διαυγέστατος ήχος που βοηθά στο να αναδειχθούν οι αρετές της μπάντας.
Εξαιρετικά τα “Vanta”, “Mirror Image” (στα πρότυπα των Sonic Syndicate με πολύ καλό ρεφρέν) και “Stygian Blue”, υψηλές δόσεις γκρούβας στα Killswitch Engage αισθητικής “Ivory”, “Leviathan” και “Celeste” ενώ η core τάσεις εμφανίζονται πλήρως στα “Jukai”, “The Watch” και “A.W.O.L.”, το οποίο προανέφερα.
Τελικώς το “Phronesis” είναι μια αξιοπρεπέστατη δουλειά (αν και δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας). Περιέχει καλοπαιγμένη, ζωηρή μουσική και όσοι πρόσκεινται φιλικά προς τα μοντέρνα μεταλικά τεκταινόμενα καλά θα κάνουν να την τσεκάρουν. Ορθόδοξοι progsters και παλιακοί metallers μάλλον θα αδιαφορήσουν (αναμενόμενα) αλλά σίγουρα θα μπορούσαν να αναχθούν σε ήρωες για τις νέες ηλικιακά γενιές. Μου άρεσε.
587