Υπάρχουν φορές που τα μέσα συγκοινωνιών της Αθήνας δεν είναι στο πλευρό σου και συνήθως αυτό συμβαίνει τη στιγμή που τα χρειάζεσαι πιο πολύ. Το λεωφορείο μου δεν πέρασε ποτέ εντέλει. Για να μην μακρηγορώ, καθώς αγχωνόμουν για το πότε θα φτάσω στο κέντρο της Αθήνας και μετά από αλλαγές τριών διαφορετικών μέσων, φτάνοντας στο Γκάζι, για καλή μου τύχη η συναυλία των Crippled Black Phoenix και The Devil’s Trade είχε καθυστέρηση μισή ώρα. Το Temple είχε γεμίσει με κόσμο από νωρίς. Εξώστη και front/ back row.
Ευτυχώς, που οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι τα πράγματα και κατάφερα και πρόλαβα την εμφάνιση του Ούγγρου που αντάλλαξε την ψυχή του με τον Διάολο.
Και πολύ καλά έκανε ο κύριος Dávid Makó, γιατί κατάφερε να μας χαρίσει μια έντονα συναισθηματική ερμηνεία και να παρουσιάσει την ψυχοσύνθεσή του live. Το μικρό μαγαζί ήταν ό,τι έπρεπε για την ακουστική και αισθητική του μουσικού από την Ουγγαρία. Για παρέα του είχε μόνο την κιθάρα, το μπάντζο του και την καταπληκτική φωνή του. Η τελευταία, μάλιστα, ήταν εκκωφαντική απ’ όλες τις απόψεις, ίσως καλύτερη απ’ ότι στο άλμπουμ. Μας μετέδωσε μια μυστικιστική και σκοτεινή ατμόσφαιρα με τη doom folk μουσική του.
Στο hit “Your Own Hell” από τον τελευταίο του δίσκο “What Happened To The Little Blind Crow”, έδινε πόνο και κατέθετε την ψυχή του ή ό,τι είχε απομείνει από αυτήν τέλος πάντων ύστερα από την συμφωνία του με τον διάολο. Η παρουσία του στο σανίδι ήταν σαν μια τελετουργία εξωτερίκευσης και φορτισμένης μελαγχολίας. Ο one-man-show, The Devil’s Trade, παραδέχτηκε πως έπαιζε ζωντανά με πυρετό εξαιτίας της ταλαιπωρίας που επέφερε η μίνι περιοδεία με τους CBP.
Και πραγματικά, αν δεν το εκμυστηρευόταν, δε θα το καταλάβαινε κανείς μας. Δεν έφτανε που το παίξιμο του ήταν συναισθηματικό και ταλαντούχο, έπρεπε ν’ ανέβει και στην υπόληψη μας. Η ‘Ανταλλαγή του Διαβόλου’ θεωρώ πως ήταν ένα από τα καλύτερα acts για να ξεκινήσει μια συναυλία και το καλύτερο ζέσταμα γι’ αυτό που θ’ ακολουθούσε. Πραγματικά, αν τύχει και επισκεφτεί την Ελλάδα ξανά, μη διστάσετε να πάτε να τον δείτε.
Στις 22:15 όταν άδειασε η σκηνή του Temple, τα μέλη των Crippled Black Phoenix άρχισαν να κάνουν τον προκαθορισμένο soundcheck για μισή ώρα. Κατά τις 11 παρά η κολεκτίβα των οκτώ ατόμων πήρε τη θέση της στη σκηνή στην οποία με το ζόρι χωρούσε. Με το άκουσμα της εισαγωγής τους (intro) το ανατρίχιασμα και ο ενθουσιασμός από μεριάς μου ήταν αναπόφευκτα. Δυστυχώς, όμως το μόνο αρνητικό στην αρχή ήταν η χαμηλή ένταση των φωνητικών σε αντίθεση μ’ εκείνη της μουσικής που βρισκόταν σε αρκετά υψηλό και ποιοτικό επίπεδο.
Με πρώτο τραγούδι το single “To You I Give” του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους, “The Great Escape”, ενθουσιάστηκα και δεν με πολύ ένοιαζαν τα φωνητικά. Ο ήχος τους ζωντανά ήταν σκέτη μαγεία και δεν ήταν δυνατόν να παραπονεθείς. Ο Justin Greaves και η παρέα του αναμφισβήτητα σαν επαγγελματίες μουσικοί μας χάρισαν μια άκρως προσεγμένη εμφάνιση το βράδυ του Σαββάτου. Έκαστος ήταν πιστός και προσηλωμένος στο κομμάτι του, ενώ ο Ben Wilsker και οι Greaves, Änghede και Stålhammar απέδωσαν στο βέλτιστο στα “No Fun”, “Troublemaker” και “Nebulas”.
Στο δεύτερο μάλιστα, τα φωνητικά βελτιώθηκαν και έδεσε το γλυκό! Η τραγουδίστρια τους, όμως Belinda Kordic, φανερώς ξενερωμένη εξαιτίας της κακής απόδοσης των φωνητικών κατέβηκε από την σκηνή. Ανέβηκε λίγο αργότερα όταν το συγκρότημα από την Αγγλία παρουσίασε τα καινούρια τραγούδια του. Η Helen Stanley ‘ζωγράφιζε’ με το αρμόνιό της την μουσική των Crippled Black Phoenix. Όταν σηκώθηκε δε όρθια με την τρομπέτα στα χέρια της έκλεψε την παράσταση.
Τα χαμόγελα στα χείλη τους ανάδειξε την καλή τους διάθεση και ότι το κατά διασκέδαζαν και οι ίδιοι. Σε κάποια στιγμή όταν και οι τρείς κιθαρίστες σήκωσαν τις κιθάρες τους ψηλά ταυτόχρονα, σήμανε η εισαγωγή του “444”. Το κομμάτι ήταν πιστό όπως στο άλμπουμ, ίσως και καλύτερο, γιατί το συγκρότημα μου μετέδωσε στο 100% την ενέργεια και την αύρα του. Γούσταρα τη ζωάρα μου εκείνη τη στιγμή στο έπακρο! Στα “We Forgotten Who We Were” και “Burnt Reynolds” η σκηνική τους παρουσία και οι ερμηνείες του ήταν αψεγάδιαστες. Δεν τους άγγιζε τίποτα και κανείς, ενώ η κίνηση του Greaves να γίνει ένα με το κοινό χαροποίησε τους περισσότερους που παρευρέθηκαν στο Temple.
Το live των Crippled Black Phoenix ήταν μια συγκινητική συναυλιακή εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη. Παρά το δέος που μου προκάλεσαν, αυτό που έκανε αίσθηση ήταν ότι σε γενικές γραμμές ήταν ένα φιλικό show. Το αγγλικό – επί των πλείστων – group κατάφερε να φέρει εις πέρας live την τωρινή μουσική του πορεία με επιτυχία. Μας παρηγόρησε όχι μόνο με τους ήχους του, αλλά και με κουβέντες ότι παρά τα δεινά που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα, η ελπίδα θα βρίσκεται στο πλάϊ μας αύριο και κάθε μέρα! Πώς να μην επιστρέψεις σπίτι σου μετά από κάτι τέτοιο ελαφρύτερος;
Setlist:
Intro
To You I Give
No Fun
A Letter Concerning Dogheads
Troublemaker
Champions Of Disturbance
We Are The Darkeners
Slow Motion Breakdown
Nebulas
Great Escape Pt. 1
Human Nature
Rise Up And Fight
444
Hunok Csatalia
We Forgotten Who We Were
Burnt Reynolds
Hold On/ Blizzard Of Horned Cats
538 
