Όταν στο όνομα ένoς doom metal σχήματος αναγνωρίζεις κάποια από τις πλέον ερεβώδης μορφές των διηγημάτων του Lovecraft (Night Gaunt: φυλή από το φανταστικό σύμπαν “Cthulhu” του συγγραφέα), είναι σε γενικές γραμμές αρκετά προβλέψιμο το τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Οι Ρωμαίοι metallers, Night Gaunt, στη δεύτερη full length δουλειά τους “The Room”, κατορθώνουν να περάσουν τον ακροατή από ένα σκοτεινό μυσταγωγικό μονοπάτι, τα κατατόπια του οποίου όμως είναι οικεία, αφού τα υλικά του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος είναι εκ των προτέρων γνωστά, χρησιμοποιούνται όμως τόσο περίτεχνα, ώστε να μη φαντάζουν τετριμμένα.
Η παγίδα με το συγκεκριμένο είδος είναι ότι εύκολα κανείς μπορείς να χαρακτηριστεί από βαρετός – μονότονος μέχρι γραφικός. Οι Night Gaunt, όχι μόνο δεν πέφτουν σ’ αυτές τις ατραπούς, αλλά χρησιμοποιούν τα βαριά, αργόσυρτα, επικά – “κατανυκτικά” μέτρα, με τέτοιο τρόπο ώστε να παρασύρουν, να παραπλανήσουν και τους πλέον δύσπιστους από τα πρώτα κιόλας λεπτά του “The Room”.
6 μόνο συνθέσεις είναι αρκετές για να στοιχειώσουν τις νύχτες μας, βυθίζοντας τες στο απόλυτο χάος, διαμέσου ενός “κατανυκτικού” – “ιερατικού” περιβάλλοντος με riffογραμμές που συναγωνίζονται σε βάθος αυτές των Monolord, ενώ τα δαιμονισμένα τους κιθαριστικά σόλο δεν ταράσσουν το νεφελώδες τοπίο, αλλά συντελούν στην κορύφωση των μυητικών διαδικασιών.
Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τα “Oval Portrait” και “Veil”, για το συνοπτικό τρόπο που ξεδιπλώνουν όλες τις αρετές του ύφους τους, αλλά θα ήταν σφάλμα ολκής να αγνοήσουμε κάποιο από τα υπόλοιπα όπως το πιο metal-ικό “Penance” ή το “ατελείωτο”, μα χορταστικό, “Labyrinth”.
Σε γενικές γραμμές το “The Room”, ευελπιστώ ότι θα λατρευτεί τόσο από τους θιασώτες της Morbid Doom Metal σκηνής, αλλά θεωρώ ότι το άρωμα από τις ρωμαϊκές κατακόμβες θα συνεπάρει αρκετούς φίλους του ευρύτερου σκληρού ήχου, που έχουν μάθει κατά καιρούς να αφήνουν στο συρτάρι τις παρωπίδες τους.
Ave Night Gaunt!
786 
