Και τώρα θα σας εξομολογηθώ κάτι..! Ποτέ μα ποτέ δε μ’ άρεσε το “Ελληνικό Ροκ”. Κι αυτό διότι, εκτός από ελάχιστες καλές στιγμές που μου πρόσφερε κάποιο τυχαίο κομμάτι, όλα τα υπόλοιπα έμοιαζαν στα δικά μου αφτιά, ως μια όμορφα καλυμμένη pop μουσική καρικατούρα, που ως σκοπό είχε να ακουστεί κάποιος mainstream καλλιτέχνης, πιο.. “σκληρός” από τους υπόλοιπους συναδέλφους του!
Οκ έγινα κάφρος τώρα αλλά σκέψου, πως η άποψη για τούτη τη μουσική σκηνή, γίνεται δια μέσου των ώτων ενός heavy metaler, οπότε μη με παρεξηγείς! Το ερώτημα που όμως κερδίζει το ένα εκατομμύριο δολάρια, είναι αν οι Άνευ Όρων ως μέλος της μουσικής σκηνής του “Ελληνικού Ροκ”, αξίζει ή όχι.
Γι’ αυτό ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αν και η μπάντα παλαντζάρει, όπως σχολίασα καυστικά δυστυχώς και πιο πάνω, μεταξύ του αλήτικου ελληνικού ροκ της πλατείας Εξαρχείων, του ευκολοάκουστου pop και του.. “ακούτε Maiden παιδιά” κιθάρες, (άκου “Σχέδιο Φίμωσης”, “Προσωπογραφία”), θεωρώ καταλήγοντας επιτέλους, ότι όλα αυτά είναι αρκετά ώστε να χειροκροτήσετε τη μπάντα από τη Λάρισα, μιας και δεν είναι λίγο να τα καταφέρνεις να περάσεις αυτό τον ήχο και συναίσθημα, ζώντας εκτός Αθηνών, που όπως και να το κάνεις, είναι καλύτερα από τη ζούγκλα-πρωτεύουσα μας!
Το νέο τους EP περιλαμβάνει 8 κομμάτια με δυναμικές κιθάρες και έντονη τη παρουσία των πλήκτρων. Η φωνή του Αστέρη Κωνσταντίνου “πατάει” καλά, αλλά θέλει λίγο δουλίτσα ακόμη, εννοείται πως ο στίχος είναι Ελληνικός και σε 3 κομμάτια, το ρόλο της τραγουδίστριας παίρνει η… δε γνωρίζω μάγκες το όνομα της, μιας και δε το αναφέρετε πουθενά, εκτός κι αν δε το είδα! Anyway είναι αρκετά καλή!
Αν λοιπόν η δουλειά αυτή είχε γεννηθεί προ 20ετιας, ίσως να μιλούσαμε συχνότερα για αυτή τη μπάντα! Για την ώρα, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να χειροκροτήσω τη προσπάθεια, αλλά δε θα παραδοθώ “Άνευ Όρων”, ακόμη τουλάχιστον..!
530 
