Κάποια πράγματα φαίνονται από την αρχή! Και το event του Σαββάτου στο Fuzz Live Music Club έδειχνε ότι θα πάει πολύ καλά, ιδίως όταν σου δίνουν στην πόρτα δωρεάν ένα ποτήρι με τον ‘Γιάννη τον Περιπατητή’ και λίγο τζίτζερ μέσα για να σε καλωσορίσουν. Επίσης, ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του post-rock ιδιώματος επέστρεφε στη χώρα μας για πολλοστή φορά και κανένας μουσικόφιλος δεν έπρεπε να λείπει από μια τέτοια συναυλία. Ο λόγος; Για Τους God Is An Astronaut, φυσικά!
Οι GIAA κατάφεραν να γεμίσουν όλους τους χώρους του Fuzz μέχρι τις 9, οι οποίοι χώρεσαν κόσμο περισσότερο απ’ ότι θα περίμενε κανείς. Μετά από τριάντα λεπτά βγήκαν οι supporters, Head On.
Η underground μπάντα από την Αθήνα επιλέγει να παίξει post punk/ garage rock και να μας παρουσιάσει το ντεμπούτο της “Ubik”, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάιο. Αν και η μουσική τους είχε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, ο ήχος τους απεναντίας είχε άλλη άποψη. ‘Ηταν βουβός και η κιθάρα ακουγόταν μπουκωμένη στο τελικό αποτέλεσμα. Ο τραγουδιστής τους είχε επιβλητικά και screamo φωνητικά, ενώ το κατά διασκέδαζε να χορεύει ξυπόλυτος και σαν αλλοπρόσαλος πάνω στη σκηνή. Άλλο ένα στα μείον ήταν ότι η ένταση των φωνητικών ήταν χαμηλή, με αποτέλεσμα να χάνονται εντελώς σε μερικά σημεία. Αρκετά τραγούδια τους κυμαίνονταν στο ίδιο τέμπο, ενώ εξωτερίκευαν μια σκοτοδίνη σε συνδυασμό με την κραυγή απόγνωσής τους που έκαναν την εμφάνιση τους άκρως δυναμική.
Και καθώς όλα πήγαιναν ωραία και καλά, ο τραγουδιστής τους πέταξε με φόρα το μικρόφωνό του προς τα μόνιτορ της κιθάρας των God Is An Astronaut. Αυτό είχε ως συνέπεια, ο βασικός κιθαρίστας και ο ένας από τους βασικούς συνθέτες των headliners, ο Torsten Kinsella, να βγει στη σκηνή, να σταματήσει το show και να σπρώξει τον τραγουδιστή, φωνάζοντάς του γι’ αυτό που μόλις είχε κάνει. Με τα πολλά και με τα λίγα μετά την 20λεπτη performance τους, τους ανακοίνωσε ότι είχαν ήδη τελειώσει.
Μετά το σοκ που προκάλεσε αυτή η αντιπαράθεση, τα μέλη των GIAA άρχισαν να στήνουν τα μηχανήματα και τα όργανα τους, καθ’ ότι το ρολόι σήμανε ώρα 10:10 και οι ‘Αστροναύτες’ από την Ιρλανδία έπρεπε να ετοιμαστούν για το ‘επιτάφειο’ τους. Ο Torsten, όταν εμφανίστηκε για να κάνει τα soundcheck στην κιθάρα του, ζήτησε απ’ όλους τους παρευρεθέντες συγγνώμη, ακόμα και από τους Head On. Πιστοί στο ραντεβού τους, το live ξεκίνησε με πρώτο κομμάτι το “Epitaph”, το πιο λυπητερό που έχουν γράψει ποτέ και το ομότιτλο του πρόσφατου άλμπουμ τους.
Ο φωτισμός που τους συνόδευε, ήταν λες και προερχόταν από κάποιον άλλον πλανήτη. Ο ήχος ακουγόταν τόσο δυνατός και τόσο εκκωφαντικός στ’ αυτιά μας, που το να μη μας προκληθεί ρίγος σ’ ολόκληρό μας το κορμί ήταν αδύνατον. Το κοινό τους αποθέωσε με το χειροκρότημά του. Για την συνέχεια, ακολούθησε το “Mortal Coil”. Το συγκρότημα κατάφερε να μας μεταφέρει στο δικό του ατμοσφαιρικό πέπλο με την προσεγμένη εμφάνισή του. Φαινόντουσαν ορεξάτοι και φορτσάτοι και μας παρέσυραν μαζί τους. Με το “The End Is The Beginning” έκαναν μια μικρή αναδρομή στην αρχή της καριέρας τους, με αποτέλεσμα το front row να κουνηθεί όσο περισσότερο γινόταν. Τόσους έχουν επηρεάσει και συγκινήσει με την μουσική τους οι God Is An Astronaut!
Ο πληκτράς, πιανίστας και δεύτερος κιθαρίστας, Robert Murphy, δεν καθόταν λεπτό επί σκηνής, ενώ ο ντράμερ τους, Lloyd Hanney, έδινε πόνο. Ο ήχος τους συνέχιζε να μην απογοητεύει. Instrumental – έκπληξη ήταν το “Frozen Twilight” από το EP “A Moment of Stillness” στο οποίο ο κόσμος ζητωκραύγαζε. Στην κυριολεξία, μας ενθουσίασαν σ’ αυτό το πνευματικό/μουσικό ταξίδι, καθώς τα εφέ τους δεν σταματούσαν στιγμή να παίζουν, ακόμα και ανάμεσα στα περάσματα των κομματιών. Στο “All Is Violent, All Is Bright” οι μελωδίες τους ήταν απολαυστικές και μεθυστικές. Με τα “Forever Lost” και “Fragile” εκτελεσμένα άριστα και την σκηνική τους παρουσία να κλέβει τις εντυπώσεις, οι επαγγελματίες αυτοί performers ‘άγγιζαν’ τα όρια του τέλειου. Στο “Suicide Star” μας πώρωσαν με τα πιο βαριά τους μέρη και μας προκάλεσαν δέος προς το πρόσωπό τους. Λίγο πριν αδειάσουν το stage του Fuzz μας κράτησαν για encore το hit του προηγούμενου και ομώνυμου δίσκου τους, “Helios-Erebus”. Μετά τη μιάμιση ώρα η μαγεία των ‘Αστροναυτών’ τελείωσε!
Καλά λένε, λοιπόν, πως είναι εμπειρία ζωής να τους δεις και να τους ακούσεις ζωντανά. Και δικαιολογημένα, αφού ήταν αψεγάδιαστοι! Τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσαν ακριβώς στην παρθενική μου αλληλεπίδραση μαζί τους. Σε κάθε τους συναυλία κουβαλούν μαζί τους το μυστικιστικό ηχότοπό τους. Ο κόσμος βγήκε από το club με χαμόγελα στα χείλη. Η κατάκτηση της Αθήνας επετεύχθη γι’ ακόμη μια φορά.
Setlist:
Epitaph
Mortal Coil
The End of the Beginning
Frozen Twilight
All Is Violent, All Is Bright
Fragile
Seance Room
Medea
Forever Lost
Suicide By Star
From Dust to the Beyond
Centralia
Helios | Erebus
Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
680 
