Οι Trisomie 21, γνωστοί και ως T21, “συντάχθηκαν” το 1981 από τα αδέρφια Philippe και Hervé Lomprez και αποτελούν ένα dark post-punk/ Cold wave μουσικό σχήμα, με έντονα τα σημάδια επιρροής από JoyDivision και The Cure.
Το γαλλικό μουσικό σχήμα, πήρε την ονομασία του από τον ιατρικό όρο “trisomy 21”, που αναφέρεται στο έξτρα χρωμόσωμα που προκαλεί το σύνδρομο Down.
Μετά την αρχική τους σύνθεση, τη μπάντα συμπλήρωσαν τα μέλη Jean-Michel Matuszak, στα πλήκτρα, καθώς και Pascal Tison, στο μπάσο.
Με μία πραγματικά μεγάλη δισκογραφική ιστορία, που περιλαμβάνει 11 full-length studio albums, EPs, Remixalbums/EPs, Singles, Compilation albums και Live albums, ξεκίνησαν την μουσική τους πορεία συνεργαζόμενοι με την εταιρία Stechak.
Η Βέλγικη δισκογραφική εταιρία Stechak, κυκλοφόρησε το πρώτο τους mini-album “Le Repos des Enfants Heureux” το 1983, το οποίο έλαβε πολύ μεγάλη αναγνώριση, κυρίως από το κοινό εκτός της χώρας τους της Γαλλίας, ενώ από τον δίσκο ξεχώρισαν τα γνωστά τους κομμάτια “Logical animals”, “Breaking down” και “Il se noie”.
Το 1984 κυκλοφορούν με την ίδια δισκογραφική, το full-length album, “Passions divisées”, ενώ το ίδιο διάστημα και για τις ανάγκες του νέου δίσκου, ο μπασίστας τους Pascal Tison, αντικαταστάθηκε από τον Laurent Dagnicourt. Στη νέα τους δουλειά, συμπεριλαμβάνεται το“La fête triste”, που αποτελεί ίσως το σημαντικότερο κομμάτι τους, διότι στιγμάτισε τη μουσική ταυτότητα των T21 από τότε έως και σήμερα.
Λαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερη αναγνώριση από το κοινό τους, το 1986 κυκλοφορούν το δεύτερο κατά σειρά album, “Chapter IV: Le Je-Ne-Sais-Quoi Et Le Presque Rien”, από το οποίο ξεχώρισε το κομμάτι τους “The Last Song”.
Το1987, ακολούθησε το album “Million Lights”, το οποίο δημιουργήθηκε αποκλειστικά από τους αδερφούς Lomprez, και το οποίο χαρακτηρίζει η έντονη παρουσία του ηλεκτρονικού στοιχείου και η παντελής έλλειψη μπάσου.
Το 1989, κυκλοφορούν τα “Works” και “T21 Plays the Pictures”. Το τελευταίο, αποτελεί ένα κατεξοχήν instrumental άλμπουμ, με μόνη εξαίρεση τα κομμάτια “Take the shock away” και “One last play”.
Ακολουθεί το album “Distant Voices” το 1992, στο οποίο το συγκρότημα συνεργάστηκε με τον βιολιστή των Tuxedomoon, Blaine Reininger, και την Lena Kane (backing vocalist), προσδίδοντας στη νέα τους δουλειά, στοιχεία jazz και pop, αλλά με μία πιο κινηματογραφική χροιά.
Το 1987, κυκλοφορεί το ατμοσφαιρικό project τους “Gohohako” και με μια παύση επτά ετών, επανέρχονται με το “Happy Mystery Child”, όπου από εκεί και έπειτα ακολουθεί μία πληθώρα από remix albums, από παραγωγούς μουσικής techno, electro και EBM.
Μετά την κυκλοφορία του “Black Label” (2009), όλα δείχνουν πως ο κύκλος της μπάντας κλείνει και αποφασίζουν να το επισφραγίσουν με την τελευταία φαινομενικά περιοδεία τους, η οποία ολοκληρώθηκε στις Βρυξέλλες.
Οκτώ χρόνια αργότερα, τα αδέλφια Lomprez επιστρέφουν στο στούντιο και σαν φόρο τιμής στο παρελθόν τους, συνεργάζονται και πάλι με τον πρώην μπασίστα τους Pascal Tison, καθώς και τον Martin Toulemonde, για τη δημιουργία του άλμπουμ,“Elegance Never Dies”.
Η μεγάλη αποδοχή της νέας τους δουλειάς από τον κόσμο, τους οδήγησε σε μία παγκόσμια περιοδεία, που περιλαμβάνει εκτός από την Αθήνα, που θα έχουμε την τιμή να τους δούμε σε λίγες μέρες, τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και τη Γαλλία.
1636 
