Θρυλικό “stoner” (έχει παλιώσει λίγο ο όρος ε;) συγκρότημα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού μας επισκέπτεται εκ νέου στο An Club (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ). Φυσικά μιλάμε για τους Acid King που θα είναι κοντά μας την Τρίτη 16 Οκτωβρίου παρέα με τους Mock The Mankind. O Δημήτρης Μαρσέλος την “πέφτει” στην ηγέτιδα τους Lori S. και λένε δυο λογάκια για λογαριασμό του Rockway.gr.
-Καλησπέρα και ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Είστε έτοιμοι να εισβάλετε στην Ευρώπη. Είναι πραγματικά το καλύτερο μέρος για τις rock μπάντες; Σε ποιο μέρος έχετε το μεγαλύτερο κοινό συνήθως.
Στα αλήθεια είναι. Είναι ό,τι πρέπει για περιοδεύοντα συγκροτήματα. Τρομερή φιλοξενία, βοήθεια από το κράτος (σ.σ. σίγουρα δεν μιλάει για εμάς) και πολλά festivals. Στο Παρίσι έχουμε το πιο σταθερό κοινό όσον αφορά στο μέγεθος του.
-Οι Acid King είναι ένα από τα παλαιότερα ψυχεδελικά doom συγκροτήματα (αν εξαιρέσουμε εκείνα των 70s βεβαίως) και ένα από τα λίγα με γυναικεία φωνητικά. Ένιωθες ποτέ περίεργα σε ένα πατριαρχικό μουσικό κόσμο;
Δεν θα το ‘λεγα! Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ με αυτόν τον τρόπο. Δεν θεωρώ το φύλο παράγοντα στη μουσική μου. Απλά κάνω ό,τι κάνω και τυγχάνω να είμαι γυναίκα.-
-Πριν τρία χρόνια μας χαρίσατε ένα ακόμη όμορφο album μετά από μια δεκαετία προσμονής. Τι σας κράτησε πίσω;
Η ζωή. Απολύσεις, διαζύγια, πολλές περιοδείες στην Ευρώπη. Δεν έχουμε και εταιρία να μας πιέζει, οπότε μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε όποτε το θέλουμε.
-Το “Middle of Nowhere, Center of Everywhere” ακούγεται σαν να έχετε ρίξει ταχύτητες και πιο μελαγχολικό. Ο ρυθμός ταιριάζει στο στιχουργικό περιεχόμενο; Τι σε εμπνέει για να γράψεις;
Σίγουρα θέλησα να προσθέσω περισσότερα ατμοσφαιρικά επίπεδα σε εκείνη την κυκλοφορία , αλλά όλα τα τραγούδια βγήκαν οργανικά και εκείνη την περίοδο απλά βγήκαν έτσι. Και όχι, ο ρυθμός και το στιχουργικό περιεχόμενο δεν ταιριάζουνε απαραιτήτως, ενώ τα riffs ενορχηστρώνονται μετά και τότε δουλεύουμε τα φωνητικά. Μπορεί ο ρυθμός να ποικίλλει, αλλα συνήθως είναι τα riffs σφυρίζουν τον σκοπό και οι στίχοι κάθονται πάνω τους.
-Τώρα που είστε και πάλι ενεργοί, έχετε νέα τραγούδια που θα μας δώσουν σύντομα νέο album; Θα ακούσουμε νέα πράγματα στο live;
Νέα riffs υπάρχουν στα σκαριά, αλλά τίποτα καινούργιο δεν θα παιχθεί σε αυτό το ταξίδι.
-Θεωρώ πως ο ήχος σας έχει περισσότερη βαρύτητα όταν παρουσιάζεται ζωντανά. Είναι δύσκολο να βγάλεις στη σκηνή τον ακριβές ήχο που έχει στο μυαλό σου;
Δουλεύω πολύ στενά με τον ηχολήπτη για τα φωνητικά μου, τα οποία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της μουσικής μας. Οπότε αν εκείνος είναι καλός, θα είμαστε σίγουρα και εμείς. Αν δεν είναι και δεν έχω τον ήχο που πρέπει, θα μπορούσε να βλάψει τη συναυλία.
-Η προηγούμενη φορά που σας είδαμε στην πόλη μας ήταν το 2015. Τι θυμάσαι από τότε; Σας φέρθηκαν όπως έπρεπε οι Έλληνες;
ΝΑΙ! Η Ελλάδα είναι υπέροχη και έχουμε δημιουργήσει καλές φιλίες. Αυτά που θυμάμαι είναι η εντυπωσιακή ποσότητα τσιγάρων που καπνίζονταν και η τρελή και γρήγορη οδήγηση!
-ΟΚ, ας το κάνουμε λίγο τηλεπαιχνίδι τώρα! Θυμάσαι τον πρώτο δίσκο που κράτησες στα χέρια σου και το πρώτο τραγούδι που σε έκανε να ανατριχιάσεις;
Ω, δύσκολη ερώτηση! Ίσως ήταν το “Whipped Cream & Other Delights” των Herb Alpert and Tijuana Brass. Οι παππούδες μου το είχαν και σαν παιδί εντυπωσιάστηκα από το εξώφυλλο. Δεν θυμάμαι κάποια ανατριχίλα, αλλά αν μάντευα θα έλεγα Jethro Tull- “Songs from the Woods” ή Kansas- “Point of no return”!
-Αν έπρεπε να διαλέξεις δυο albums να παιχτούν σαν φόρος τιμής όταν θα έχεις πια αφήσει τον κόσμο, ποια θα ήταν αυτά; Ποιοι μουσικοί θα ήθελες να απαρτίζουν την μπάντα και που θα λάμβανε χώρα το γεγονός;
David Bowie- “Suffragette City” και Mark Lanegan – “Night Porter Live Acoustic”. Δεν πιστεύω πως κάποιος εν ζωή μουσικός θα έδινε δίκαιο σε αυτές της ηχογραφήσεις, οπότε θα απαιτούσα απλά να παίξουν τους δίσκους! Ο πατέρας μου είχε φτιάξει μια λίστα με τραγούδια που ήθελε να ακουστούν στο “Party” του αφού πέθαινε και εγώ έκανα μια playlist που ήταν υπέροχη.
-Κάποιο περίεργο συμβάν από κάποια συναυλία που θα ήθελε να μοιραστείς; Σε έχει παρενοχλήσει κάποιος εν ώρα live ή σου έχει κάποιος κάνει πρόταση γάμου;
Χμμμ! Ένας τύπος είχε τρέξει στη σκηνή για να μου προσφέρει μια γραμμή κοκαϊνης. Ένας άλλος ανέβηκε και μου είπε πως έχω παχύνει από την τελευταία φορά που με είχε δεί. Οι παρενοχλήσεις γίνονται εκτός σκηνής από μεθυσμένους, γνωστούς και ως “Punishers”, που δεν ξέρουν που να σταματήσουν.
-Σαν επίλογο θα ήθελα έναν στίχο σου ως teaser της επίσκεψης σας.
Από το “Silent Circle” – “Tell all the people I’m on my way”
352 
