Fact #1: Ο Scott Hull είναι ένας από τους απόλυτους guitar heroes της σύγχρονης ακραίας μουσικής, για να μην αναφέρουμε το χαρισματικός παραγωγός και ένας από τους απειροελάχιστους programmers που κοντράρει άνετα ντράμερ με σάρκα και οστά.
Fact #2: Ο J.R. Hayes δεν είναι απλά τραγουδιστής, είναι ίσως ο μόνος grindcore frontman που αξίζει τον τίτλο του ποιητή και απορώ πως δεν έχει ακολουθήσει ακόμη το παράδειγμα του Mike D. Williams να ξεράσει τον λεκτικό όλεθρο του σε μορφή βιβλίου.
Fact #3: Αν και οι απόψεις είναι πολλές όσον αφορά την ιεραρχία των άλμπουμ τους, το γεγονός παραμένει πως οι Pig Destroyer μέχρι τώρα ΔΕΝ έχουν βγάλει μέτρια κυκλοφορία, και αυτό ισχύει και για το “Head Cage”.
Πως ακούγεται ο δίσκος; Προφανώς σαν Pig Destroyer, αλλά όσοι τους παρακολουθούν ξέρουν πως παρά το χαρακτηριστικό του ήχου τους, σε κάθε κυκλοφορία φροντίζουν να δώσουν ένα ξεχωριστό feeling, και εδώ τα δίνουνε όλα στο ισοπεδωτικό groove. Ναι, πάντα είχανε μέσα στο χάος μπόλικα σημεία “χορευτικού” θρας, αλλά εδώ τα βγάζουν πρώτο τραπέζι πίστα, και έχω την εντύπωση πως αυτό οφείλεται στην φοβερή χημεία του rhythm section των ξαδέλφων Jarvis. Μπορεί ο μπασίστας John Jarvis να είναι μέλος της μπάντας από το 2013 αλλά εδώ ηχογραφεί (gasp! Pig Destroyer με μπάσο), συμμετέχει για πρώτη φορά συνθετικά και η συνοδεία που προσφέρει στο φρενήρες riffing του Hull είναι απλά σαρωτική, με το συνδυασμό να φέρνει στο νου κάποιους άλλους παλαβούς του χώρου το όνομα των οποίων ξεκινάει από Brutal και τελειώνει σε Truth.
Βάλε σε όλα αυτά και το διακριτικό αλλά στρατηγικό sampling του Blake Harrison, τις συμμετοχές του Richard “cookie monster” Johnson και της πολυαγαπημένης Kat Katz, έτεροι της άλλης παρέας των Hull και Jarvis, των Agoraphobic Nosebleed, και η όλη ατμόσφαιρα είναι μιας χαρούμενης δυσλειτουργικής οικογένειας με αλυσοπρίονα.
Ποιος θα το φανταζότανε, ότι το αντικοινωνικό τρίο που κρυβότανε στο υπόγειο στο “Prowler in the Yard” σιγά σιγά θα επεκτεινότανε, θα γινότανε κουιντέτο, θα έφερνε και τους φίλους του, και σιγά σιγά από το υπόγειο θα καταλάμβανε όλο το κτίριο και θα κοίταγε απειλητικά τους αμέτρητους κλώνους των Agathocles και Extreme Noise Terror που περνάνε απέξω προκαλώντας τους: “Που είναι οι ρίμες σας, ποιο είναι το crew σας;”. Πως μεγαλώνουν έτσι τα άτιμα!
593 
